Pan słyszy i wybawia
Felieton do Szkoły Sobotniej na 27 stycznia 2024
Główna myśl:
W całej Biblii Bóg jest opisywany w kategoriach antropomorficznych. Bóg ma uszy, które słyszą i oczy, które widzą, i mózg, który wie, i ręce, które działają. Ma białe włosy, ma nogi, które spoczywają na podnóżku etc. Te przedstawienia Boga w kategoriach części ludzkiego ciała i działań służą ukazaniu Bożego wybawienia, a także bólu wynikającego z braku oczekiwanego wybawienia.
Kiedy czujemy, że zostaliśmy naprawdę wysłuchani? Na czym to polega?
Psalmy którymi zajmowaliśmy się w tym tygodniu moglibyśmy nazwać psalmami ratunku lub wybawienia. Modlitwa o wybawienie jest zbudowana na założeniu, że modlitwa może zmienić nasze życie oraz życie innych osób (co jest przeciwieństwem do założeń deizmu, że Bóg nie jest zainteresowany człowiekiem, którego stworzył na początku). Na czym polega rola modlitwy w relacji między suwerennością Boga a wolnością człowieka?
W Psalmie 34 autor psalmu stwierdza, że Bóg słyszy wołanie sprawiedliwych i wybawia ich. Taka sekwencja nawiązuje do jednej z historii starożytnego Izraela – historii Wyjścia z Egiptu. Bóg usłyszał lament Izraelitów i zobaczył ich nędzę i „zstąpił, aby ich ratować” (Wj 2,23-25; 3,7-8).
Kiedy Bóg „widzi”, oznacza to, że jest On aktywny i działa. Ścisłe powiązanie tych dwóch elementów zostało wyrażone w Ps 17,8 „Strzeż mnie jak źrenicy oka” Dosłownie wyrażenie to brzmi „Strzeż mnie jak małego człowieka w twoim oku,” Autor Psalmu 17 zdaje się czerpać z doświadczenia spotkania się twarzą w twarz i zobaczenia swojej maleńkiej podobizny w źrenicy oka drugiego człowieka. Autor konsekwentnie używa antropomorfizmów. Mówi o wargach Pana (w. 4), uchu (w. 6), dłoni (w. 7), oku (w. 8), skrzydłach (w. 8) i twarzy (w. 15). Usta Boga oznaczają, że do nas mówi, jego uszy oznaczają, że nas słyszy, jego ręce oznaczają, że nam pomaga, jego oczy oznaczają, że nas widzi, jego skrzydła oznaczają, że nas zakrywa, a jego twarz oznacza, że na nas patrzy. Rzecz w tym, że Bóg jest prawdziwy. On żyje, jest blisko i aktywnie uczestniczy w naszym życiu. Nasze zaufanie do Niego opiera się na Jego aktywnym zaangażowaniu w nasze życie i świadomości wszystkich naszych doświadczeń.
Jako ludzie pragniemy być w pełni widziani, znani i w pełni kochani; jednak często mamy poczucie, że gdyby ktoś naprawdę nas znał, nie kochałby nas. Co może się wydarzyć, kiedy jesteśmy widziani, słyszani i w pełni poznani bez uszkodzenia naszych wzajemnych relacji?
Relacje między Bogiem, który wysłuchuje wołania ludzi i wybawia ich, posiada zasadnicze znaczenie dla zbudowania zbiorowej tożsamości. Autorzy wielu psalmów lamentacyjnych (Ps 44, 74, 79, 80, 90) wyrażają udrękę ludzi którą odczuwają, gdy Boże wybawienie wydaje się odległe i gdy wydaje się, że Bóg ich nie widzi, nie słyszy, nie interesuje się tym, przez co w danym momencie przechodzą.
Psalm 44
2 Boże, na własne uszy słyszeliśmy, ojcowie nasi opowiadali nam o dziele, którego dokonałeś za dni ich, w czasach dawnych.
3 Tyś ręką swoją wypędził narody, a ich osadziłeś; Wytępiłeś lud, a ich rozkrzewiłeś.
4 Bo nie mieczem swoim zdobyli ziemię ani ramię ich pomogło im, lecz prawica twoja i ramię twoje oraz światło oblicza twego, gdyż ich sobie upodobałeś.
5 Tyś sam Królem moim, Boże; dajże Jakubowi wybawienie!
6 Dzięki tobie porazimy nieprzyjaciół naszych, przez imię twoje zdepczemy przeciwników naszych.
7 Bo nie na łuku moim polegam ani mnie miecz mój nie ocali.
8 Aleś nas Ty wybawił od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas wstydem okryłeś.
9 Każdego dnia chlubimy się Bogiem i imię twoje wiecznie wyznawać będziemy.
10 A jednak opuściłeś i zawstydziłeś nas, i nie wyruszyłeś z wojskami naszymi.
11 Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed nieprzyjacielem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
12 Wydałeś nas jak owce na żer i rozproszyłeś nas między narodami.
13 Sprzedałeś lud swój za darmo i nic nie zyskałeś z ich sprzedaży.
14 Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na drwiny i na pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
15 Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród narodów, ludy kiwają głową nad nami.
16 Co dzień hańba moja jest przede mną, a wstyd okrywa oblicze moje
17 Na głos bluźniercy i szydercy, gdy mam przed sobą mściwego nieprzyjaciela.
18 To wszystko przyszło na nas, a jednak nie zapomnieliśmy ciebie i nie sprzeniewierzyliśmy się przymierzu twemu.
19 Serce nasze nie odwróciło się od ciebie, a kroki nasze nie zeszły ze ścieżki twojej.
20 Rozbiłeś nas tam, gdzie grasują szakale, i okryłeś nas cieniem śmierci.
21 Gdybyśmy byli zapomnieli imienia Boga naszego, a wyciągnęli ręce nasze do Boga cudzego:
22 Czyżby Bóg tego nie odkrył? Wszak On zna skrytości serca.
23 Ale z powodu ciebie co dzień nas zabijają, uważają nas za owce ofiarne.
24 Obudź się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki!
25 Dlaczego zakrywasz oblicze twoje, zapominasz o nędzy i udręce naszej?
26 Powalona bowiem w proch jest dusza nasza, przylgnęło do ziemi ciało nasze.
27 Powstań, przyjdź nam z pomocą i wyzwól nas dla łaski swojej!
Psalm 80
15 Boże Zastępów, spraw nam odnowę! Spójrz z nieba i patrz, I ujmij się za tą winoroślą
16 I szczepem, który zasadziła prawica twoja, latoroślą, którą sobie wyhodowałeś.
17 Spalili ją ogniem i porąbali; niech zginą od grozy oblicza twego!
18 Ręka twoja niech spocznie na mężu prawicy twojej, na synu człowieczym, któregoś sobie wychował.
19 My zaś nie odstąpimy już od ciebie. Zachowaj nas przy życiu a będziemy wzywali imienia twojego!
20 Panie, Boże Zastępów, spraw nam odnowę, rozjaśnij oblicze swoje, a będziemy zbawieni.
Czasami ludzie interpretują swoje doświadczenia i umieszczają siebie w szerszej narracji historycznej, opisując siebie w relacjach z Bogiem. Na przykład stawiają pytanie: czy oblicze Boga jest zwrócone w ich stronę lub czy jest odwrócone od nich? Czy z oblicza Boga „wypływa” kara lub wybawienie?
W jaki sposób wyobrażenie oblicza Boga zostało użyte w powyższych psalmach? W jaki sposób ludzie wykorzystują metaforę Bożego oblicza?
Sposób, w jaki autorzy biblijni opisują ludzkie doświadczenia w kategoriach Bożego słyszenia i działania, wydaje się podobny do tego, co mówią psychologowie na temat tego, w jaki sposób nadajemy sens naszemu doświadczeniu, przez opowiadanie naszych historii lub przez wplatanie ich w istniejące historie. Na przykład, jeśli ktoś zablokuje nas na światłach w ruchu drogowym, możemy powiedzieć: „co za podła osoba, celowo uprzykrza mi życie” lub „ta osoba musi przechodzić przez coś tak trudnego, że trudno jej skupić uwagę podczas jazdy”.
Cytowany w poprzednim felietonie Eugene Peterson, komentując Psalmy napisał; „Tworzenie historii to praca twórcza wymagająca intensywnego i osobistego zaangażowania. … Twórca historii angażuje naszą wyobraźnię, uwewnętrznia i integruje ciało i umysł, co powoduje, że stajemy na progu modlitwy. Bóg działa słowami. Posługuje się nimi, aby stworzyć historię zbawienia. Angażuje nas w historię. Kiedy wierzymy, stajemy się uczestnikami tego splotu wydarzeń. Możemy to wykonać niechętnie i minimalnie, przechodząc przez różne doświadczenia; lub możemy to zrobić brawurowo i zdecydowanie, angażując się w różne relacje i działania. Kiedy to robimy, modlimy się. Wykorzystujemy słowa i wyrażenia, które sprawiają, że biegle dajemy sobie radę w konwersacji, która jest centralnym punktem historii. Udzielamy odpowiedzi na pytania wynikające ze Słowa Bożego które jest w nas w około nas i w ten sposób tworzy się historia zbawienia.” (Answering God, 56).
Czy narracja przedstawiona w Psalmach „stawia nas na progu modlitwy”? Jeśli tak, to w jaki sposób? Czy jest różnica, gdy studiujemy Psalmy sami lub w towarzystwie innych osób?
DO PRZEMYŚLENIA
Psalm 139,1-18. W jaki sposób przy pomocy poetyckiego języka autor psalmu wypowiada się na temat Boga? Jaki wpływ na nasze codzienne życie ma poetycki język autora? Czy pełna wiedza Boga o nas jest źródłem zachęty czy strachu?
Psalm 121. W jaki sposób Bóg angażuje się w nasze codzienne sprawy?
Psalm 91,2-7. Co robi autor Psalmu w trudnych chwilach? W jaki sposób połączyć przesłanie tego fragmentu z największymi tragediami, które przeżyliśmy w naszym życiu?
1 Kor 10,1-4. W. jaki sposób Paweł opisuje historię Wyjścia z Egiptu? Co robi, aby ta historia była żywa dla ludzi, którzy będą czytać list w Koryncie?
Psalm 114. W jaki sposób historia Wyjścia z Egiptu opisana w tym Psalmie jest podobna lub różni się od historii opisanej w Księdze Wyjścia?
Psalm 20,1-3, 6. Skąd przychodzi pomoc opisana w tym Psalmie? Hbr 4,15-16. Jaki szczególny element dodaje autor listu do Hebrajczyków do starotestamentowej koncepcji Świątyni?
Mateusz 4:5-7. Co zrobić, gdy obietnice zawarte w Psalmach nie pokrywają się z rzeczywistością, której doświadczamy? W jaki inny sposób można nadużywać interpretację Psalmów?
Psalm 145,18-20. Jak możemy rozwijać zaufanie do Boga w różnych okolicznościach w naszym życiu? W jaki sposób zaufanie Bogu w dobrych czasach pomaga nam ufać Mu w trudnych czasach?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz