Niedawny przypadek pewnego
posła, który nad ranem po pijanemu awanturował się z policją,
a nawet — jak twierdzi — został pobity, dowodzi, że alkohol prędzej czy
później każdemu wyjdzie bokiem.
Pismo Święte
w wielu miejscach ostrzega przed piciem alkoholu i przykrymi skutkami
tego nawyku. Adresatami ostrzeżenia są
wszyscy, ale liderzy życia społecznego w szczególności.
Najpełniej skutki picia opisuje Księga Przypowieści: „U kogo
jest kłótnia? U kogo skarga? Kto ma rany bez powodu? Kto ma zaczerwienione
oczy? Ci, którzy do późna przesiadują przy winie (...). Nie patrz
na wino, jak się czerwieni, jak się skrzy w pucharze i lekko
spływa do gardła. Bo w końcu ukąsi jak wąż, wypuści jad jak żmija.
Twoje oczy oglądać będą dziwne rzeczy, a twoje serce mówić będzie opaczne
słowa (...). Bili mnie, a wcale nie bolało, tłukli mnie, a nic nie
czułem. Jak tylko wytrzeźwieję, znów do niego wrócę”1.
Skutki fizyczne tu opisane to przekrwienie oczu, halucynacje,
przywidzenia, bełkotliwa mowa. Ale to nie wszystko. Pijany staje się kłótliwy,
agresywny, a przez to naraża się — niejako na własne życzenie —
na pobicie i zranienia, co jest o tyle niebezpieczne, że
w czasie upojenia może nie odczuwać bólu.
Bezsprzecznie picie alkoholu wpływa negatywnie na relacje
z innymi ludźmi, choć paradoksalnie początkowo może się wydawać, że je
ułatwia. Ostrzeżenie jest jasne: „Wino — to szyderca, mocny trunek — to
wrzaskliwa kłótnia; i nie jest mądry, kto się od niego zatacza”2.
Picie alkoholu może również doprowadzić człowieka
do zachowań urągających jego godności. Prorok Izajasz opisuje pijanego,
który „tarza się w swoich wymiocinach”3.
Wpływ alkoholu na ciało to jedno, ale bodaj jeszcze gorszy
jest wpływ na umysł. Nasze polskie powiedzenia: od wódki rozum
krótki i od piwa głowa się kiwa — wyrażają to, co już wieki
temu głosił prorok Ozeasz: „Wino i moszcz odbiera rozum”4.
Alkohol przytępia zdolność do oceny
moralnej zachowań własnych i cudzych. Pod jego wpływem człowiek jest
zdolny robić rzeczy, których nigdy nie zrobiłby na trzeźwo, i to samo
akceptować u innych. Dlatego Biblia ostrzega przed winem,
„które powoduje rozwiązłość”5, a nawet mówi wprost: „wino,
które piją, to gwałt”6. A biesiadowanie i towarzyszące mu
pijaństwo jednoznacznie kojarzy z rozpustą i rozwiązłością7.
Dlatego w dłuższej perspektywie pijący alkohol muszą się
liczyć z zawaleniem się całego ich życia, również pod względem
ekonomicznym. „Biada tym, którzy od wczesnego rana gonią za trunkiem,
których do późnego wieczora rozpala wino”8. „Popada
w nędzę, (...) kto lubi wino”9. „Nie bywaj wśród upijających się
winem lub obżerających się mięsem, gdyż pijak i żarłok ubożeją, a ospali
chodzą w łachmanach”10.
W szczególny sposób przed piciem alkoholu Biblia ostrzega
przywódców, zarówno politycznych, jak i religijnych. „Królom (...) nie
wypada pić wina albo książętom pragnąć mocnego napoju, aby przy piciu nie
zapomnieli ustaw i nie naginali prawa wszystkich ubogich”11.
„(...) kapłan i prorok chwieją się od mocnego napoju (...) podczas
prorokowania, zataczają się podczas wyrokowania”12. Zwłaszcza
do tych ostatnich kierowane było bardzo zdecydowane ostrzeżenie: „Wina
i mocnego napoju nie pijcie ani ty, ani synowie twoi z tobą, gdy
będziecie wchodzić do Namiotu Zgromadzenia [świątyni — dop. O.D.], abyście
nie pomarli. Jest to przepis wieczny dla waszych pokoleń”13.
Amatorzy wina i czegoś mocniejszego mogą oczywiście
powiedzieć, że to zalecenia ze Starego Testamentu, dla Żydów
i ich dawnych kapłanów, i że tamtej żydowskiej świątyni już
od dawna nie ma, więc dziś chrześcijan ten ostatni przepis nie
obowiązuje... Błąd. Obowiązuje, bo świątynia Boża nadal jest — tyle że
w niebie, i cały czas pełniona jest w niej służba. Nowy
Testament uczy, że „mamy takiego arcykapłana [Jezusa Chrystusa — dop. O.D.],
który usiadł po prawicy tronu Majestatu w niebie, jako sługa świątyni
i prawdziwego przybytku, który zbudował Pan, a nie człowiek”14.
Chrześcijanie są zapraszani, by duchowo uczestniczyć w tej służbie, bo
„przez krew Jezusa mamy wstęp do świątyni”15. Wyznawcy
Chrystusa są nawet nazwani „królewskim kapłaństwem”16. Są więc
w sensie symbolicznym i kapłanami, i królami — przedstawicielami
na ziemi Króla królów, i jako takim nie wypada im pić alkoholu.
Dlatego też apostoł Piotr kończy swój Pierwszy List wezwaniem: „Bądźcie
trzeźwi!”17.
Olgierd Danielewicz
1 Prz 23,29-35. 2 Prz 20,1. 3 Iz 19,14. 4 Oz 4,11. 5 Ef 5,18. 6 Prz 4,17. 7 Zob. Rz 13,13. 8 Iz 5,11. 9 Prz 21,17. 10 Prz 23,20-21. 11 Prz 31,4. 12 Iz 28,7. 13 Kpł 10,9. 14 Hbr 8,1-2. 15 Hbr 10,19. 16 1 P 2,9. 17 1 P 5,8.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz