PODĄŻANIE ZA JEZUSEM W CODZIENNYM ŻYCIU

Choć Jezus był Wielkim Nauczycielem, nie założył szkoły teologicznej czy filozoficznej. Jego celem było „szukać i zbawić to, co zginęło” (Łk 19,10). Przyszedł, by objawić charakter Boga. Punktem szczytowym tego objawienia było ukrzyżowanie Chrystusa. Przez nie ukazał ludzkości i mieszkańcom wszech- świata, jaki naprawdę jest Wiekuisty, i jednocześnie zapłacił karę za grzech, aby ludzie, pomimo swej upadłej natury, mogli zostać odkupieni. Czyniąc to, Jezus powołał do istnienia społeczność odkupionych — ludzi zbawionych przez Jego śmierć i podążających za Jego przykładem i nauką. Wezwanie do uczestnictwa w społeczności odkupionych jest wezwaniem nie do przyjęcia uprzywilejowanego statusu, ale do życia w całkowitej wierności wobec Tego, który powołuje — Chrystusa. Jego nauka staje się prawem, według którego żyją Jego uczniowie. Żadna zewnętrzna dobroć ani doktrynalna doskonałość nie mogą zająć miejsca wierności wobec Zbawiciela i Jego woli. Bycie uczniem Jezusa, który pragnie mieszkać w naszych sercach, stawia przed nami pewne wymagania. Nic nie może zajmować ich miejsca ani wyprzedzać ich na liście priorytetów.