Moc wywyższonego Jezusa
Felieton do Szkoły Sobotniej na 15 lipca 2023
W dobie hiperłączności i mediów społecznościowych, jakie „moce” zdobywają dzisiaj nasze zainteresowanie i przywiązanie stanowiąc konkurencję dla Chrystusa w kontekście naszej lojalności i uwielbienia? Jak wywyższenie Chrystusa opisane w Ef 1,19-23 może zaistnieć w twoim sercu i umyśle?
W jaki sposób wiedza na temat historycznego kontekstu listu wpływa na nasze zrozumienie Ef 1,15-23?
Wierzący w Efezie przechodzą kryzys i „upadają na duchu” (3,13). Wspominają wspaniały czas, kiedy Paul był w mieście i dokonywał cudów trafiając na pierwsze strony gazet. Teraz jednak zmagali się z różnymi trudnościami. Paweł jest w więzieniu. Cuda zniknęły. Kult Artemidy ponownie zyskuje na popularności. Wszystkie bóstwa i moce czczone w Efezie wydają się potężniejsze i bardziej wpływowe niż kiedykolwiek, natomiast sprawa Jezusa wydaje się, że zeszła na daleki plan. Nastały trudne czasy!
Co zdaniem Pawła powinniśmy zrobić, gdy kłopoty przywódców zagrażają naszej wierze? Na podstawie Ef 3,13 wydaje się, że Paweł martwił się, że jego cierpienia mogą zniechęcić wierzących w Efezie. Paweł jest zaniepokojony tym, że uczniowie w Efezie stracili trochę ze swojego silnego przywiązania do chrześcijaństwa i przekonania, że chrześcijaństwo jest ważne i wartościowe, ponieważ ich wielki bohater, ten, który był ewangelistą, który przyprowadził wielu z nich do Chrystusa i który rozpoczął dzieło w tym wielkim mieście, jest obecnie w więzieniu. Jednak Paweł mówi, ‘Tak naprawdę jest to część Bożego planu. Chociaż być może na powierzchni nie wygląda to na Boży plan, ale w rzeczywistości Bóg działa mimo wszystko.’
Jaka jest odpowiedź Pawła na trudne czasy w Ef 1,15-23?
Autor lekcji w tym tygodniu skoncentrował uwagę na reakcji Pawła na trudne czasy jakie nadeszły w Efezie. Wybrany fragment (1,15-23) pokazuje charakterystyczne cechy Listu do Efezjan — nabożeństwo, modlitwę i uwielbienie. Pierwsza część pierwszego rozdziału (1:1-14) jest długim błogosławieństwem zawierającym uwielbienie i cześć dla Boga za Jego błogosławieństwa oferowane wierzącym. Druga część pierwszego rozdziału (1,15-23) jest „modlitewnym sprawozdaniem”. Paweł opowiada w nim o swoich modlitwach za wierzących w Efezie, prosząc Ojca, aby udzielił im Ducha i w ten sposób urzeczywistnił w ich życiu moc zmartwychwstałego i wywyższonego Jezusa. Jeśli wierzący wrócą ponownie do starego kultu licznych bóstw i mocy, które były tak popularne Efezie, to stracą możliwość doświadczenia tej najwyższej boskiej rzeczywistości: Jezus siedzący na tronie wszechświata i udzielający Ducha, który przekazuje wierzącym nieograniczoną moc. Właśnie w tym fragmencie Paweł wyjaśnia sekret modlitwy, która posiada przekształcającą moc: módl się wyrażając uwielbienie i dziękczynienie.
Co mówi nam ten fragment na temat życia modlitewnego Pawła Co tak naprawdę znaczy wyrażenie „modlić się bez przestanku” (1 Tes 5,17)?
O jakich trzech wielkich rzeczywistościach powinni wiedzieć wierzący?
Paweł modli się, aby Duch udzielił wierzącym intelektualnego i empirycznego wglądu w trzy wielkie duchowe rzeczywistości:
Nadzieja Bożego powołania (w. 18);
Bogactwo chwały Bożego dziedzictwa w świętych (w. 18);
Niezwykła wielkość Bożej miłości okazywanej wierzącym (w. 19).
W jaki sposób moc Ducha jest związana z czterema wielkimi wydarzeniami w historii zbawienia?
Paweł przeznacza najwięcej miejsca na opisanie tej trzeciej wielkiej rzeczywistości, która dotyczy Bożej miłości okazywanej wierzącym, którą opisuje w w. 19-23. Według Pawła skuteczna moc Ducha Świętego w życiu wierzących ma swoje źródło w czterech ważnych wydarzeniach historii zbawienia. Każde z nich zostało dokonane przez Boga Ojca dla swojego Syna, Jezusa Chrystusa.
To Ojciec:
Wskrzesił Jezusa z martwych (w. 20a)
Posadził Go po swojej prawicy (w. 20b-21)
Położył wszystko pod Jego stopy (w. 22a)
Dał Go jako głowę wszystkiego swojemu Kościołowi (w. 22b-23)
W jaki sposób Paweł przedstawia zmartwychwstanie/wywyższenie/koronację Jezusa w Liście do Efezjan 1:20-23?
Według Pawła odpowiedzią na wszechobecną pokusę oddawania czci innym mocom jest skupienie się na zmartwychwstaniu/wywyższeniu/koronacji Jezusa (w. 20-23). Paweł zaprasza wierzących, aby krok po kroku odtwarzali na nowo i celebrowali wspaniałą rzeczywistość, w której Chrystus jest Władcą całego wszechświata.
Niedawno mieliśmy okazję oglądać ceremonię koronacji króla Anglii Karola III. Ceremonia koronacji złożona była z szeregu tradycyjnych elementów: Uznanie, Przysięga Koronacyjna, Namaszczenie, Inwestytura (w trakcie której król otrzymuje królewską szatę, królewskie jabłko, pierścień koronacyjny, berło i laskę a na jego głowę zostaje włożona korona św. Edwarda), Intronizacja i Prezentacja.
W wielkiej koronacji, którą opisał Paweł, przewodniczył nie arcybiskup Canterbury, ale sam Bóg Ojciec. Miejscem koronacji nie była jakaś ziemska budowla, ale niebiański dziedziniec (w. 20).
Jaka jest kolejność wydarzeń w wywyższeniu Chrystusa?
Chociaż koronacja opisana w Ef 1,5-23 nawiązuje do starożytnych koronacji, to jednak radykalnie różni się od ziemskich koronacji:
Wszystko zaczyna się od zmartwychwstania! Jezus, który miał być koronowany na Króla wszechświata, umarł. Scena Jego wywyższenia rozpoczyna się, gdy Ojciec wzbudza Go z martwych, gdy zwycięża śmierć (w. 20a)
Następnie zostaje opisany centralny i łatwo rozpoznawalny element każdej ceremonii koronacyjnej — intronizacja. Ojciec „posadził [Chrystusa] po prawicy swojej w niebie” (w. 20). Ta nowa pozycja intronizowanego Jezusa powoduje, że jest On na zawsze „ponad”, każdą rzeczywistą lub wyimaginowaną mocą: „… ponad wszelką nadziemską władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym” (w. 21).
Następne element można nazwać podporządkowaniem. Zakres panowania Chrystusa jest celebrowany przez rytualny akt podporządkowania Jemu wszystkiego. W przypadku króla Karola III ten zakres jest ograniczony – Wielka Brytania i kraje Wspólnoty tzw. Commonwealth. W przypadku Jezusa zasięg Jego władzy jest nieograniczony. Obejmuje „wszystko”: „i wszystko poddał pod nogi jego,” (w. 22a).
Punktem centralnym koronacji Jezusa jest Prezentacja. Po koronacji król Karol został przewieziony do Pałacu Buckingham w złotym powozie i pojawił się na pałacowym balkonie, aby pozdrowić zgromadzony tłum. Po akcie Intronizacji i Podporządkowania, Ojciec dokonuje ostatecznego aktu niebiańskiej koronacji, przedstawiając Jezusa swojemu ludowi: „… jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, który jest ciałem jego, pełnią tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia.” (w. 22b-23). Warto zwrócić uwagę na ważny szczegół: Jezus nie jest dany kościołowi jako jego głowa (chociaż to On jest głową kościoła, Ef 5:23!). Raczej, po ukoronowaniu/intronizowaniu Go jako głowy wszystkiego, zostaje On dany kościołowi. Kościół jest nadzorowany przez Tego, który zarządza wszystkim!
W jaki sposób Paweł wykorzystuje Psalmy, aby opisać wywyższenie Jezusa?
Paweł nie wymyśla tych scen, ale odwzorowuje to, co widzi w Psalmach. Czyta Psalm 110 i Psalm 8 przez chrystologiczny pryzmat:
Psalm 110,1-3a: „Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, Aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek pod nogi twoje! 2 Berło mocy twojej ześle Pan z Syjonu: Panuj wśród nieprzyjaciół swoich! 3 Lud twój chętnie pójdzie za tobą W świętej ozdobie, gdy wystawisz wojsko swoje;”.
Psalm 8,3-8: „Gdy oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich, Księżyc i gwiazdy, które Ty ustanowiłeś: 5 Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, lub syn człowieczy, że go nawiedzasz? 6 Uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, chwałą i dostojeństwem uwieńczyłeś go. 7 Dałeś mu panowanie nad dziełami rąk swoich, Wszystko złożyłeś pod stopy jego: 8 Owce i wszelkie bydło, nadto zwierzęta polne, 9 ptactwo niebieskie i ryby morskie, cokolwiek ciągnie szlakami mórz.”
DO PRZEMYŚLENIA
Efezjan 1,16-17. Czego dotyczy główna prośba Pawła zawarta w tych wersetach? Jaki jest jej związek z tym co Paweł napisał w Ef 1,13-14? Dlaczego wyrażanie wdzięczności jest tak ważne, kiedy się modlimy?
Efezjan 1,17-19. Kiedy Paweł modli się, aby wierzący otrzymali szczególne zrozumienie od Ducha Świętego – jakie trzy elementy ma na myśli? Co łączy te trzy elementy? Jak można lepiej doświadczyć mocy Boga w codziennym życiu?
Efezjan 1:20-23. Jak w zmartwychwstaniu Jezusa objawiła się Boża moc? Co zdaniem Pawła oznacza „siedzenie po prawicy Boga? Jak ważne jest zmartwychwstanie Jezusa dla wiary chrześcijańskiej? W jaki sposób doświadczyłeś mocy zmartwychwstania Jezusa w swoim osobistym życiu? W jakich obszarach życia najbardziej potrzebujesz mocy zmartwychwstania i wywyższenia Chrystusa?
Efezjan 1,21; 2,2 oraz 6,12. Dlaczego Paweł tak bardzo interesował się tymi nadziemskimi mocami? Jak takie duchowe moce przejawiają się we współczesnym świecie? W jaki sposób, można odróżnić ciężką chorobę psychiczną od opętania przez demony? W jakim stopniu żyjesz w świetle panowania Chrystusa nad wszystkim? W jakim stopniu żyjesz wciąż pod władzą innych mocy? Skąd możemy wiedzieć, która jest która?
Efezjan 1,22-23. Jakie korzyści przynosi wywyższenie Chrystusa na tron wszechświata dla Jego Kościoła? Jak moglibyśmy żyć, gdybyśmy naprawdę wierzyli, że Jezus jest wywyższony w samym centrum wszechświata?
Skoro rada, by uchwycić się mocy Chrystusa w praktycznym, codziennym życiu, została umieszczona w modlitewnym sprawozdaniu, jaka jest rola modlitwy w uzyskiwaniu mocy Bożej? Jeśli modlitwa jest kluczem, który otwiera moc Boga, dlaczego nie modlimy się więcej?
Czy wywyższenie Jezusa nie jest raczej domeną innych kościołów ewangelikalnych? Czy wywyższanie Jezusa ma istotne znaczenie w teologii adwentystów dnia siódmego?
W jakim sensie Jezus jest już „Panem wszystkiego”, a w jakim jeszcze nie? Jakie aspekty Jego panowania są już widoczne, a które będą widoczne dopiero w przyszłości?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz