Felieton do Szkoły Sobotniej na 19 kwietnia 2025
Jakie znaczenie posiada „małżeństwo” poza judeochrześcijańskim światopoglądem? Dlaczego ludzie wciąż chcą brać na siebie dalekosiężne zobowiązanie w naszym zachodnim świecie?
Księga Rodzaju 1-2 przedstawia Boga, który stworzył ludzkość na swój obraz. Z księgi Rodzaju 1:26-31 dowiadujemy się, że ten obraz został zawarty w relacji mężczyzny i kobiety, którzy mogą posiadać potomstwo i spełniać Boże polecenie aby „rozradzać się i rozmnażać”. Dlatego obraz Boga jest przekazany w tej szczególnej więzi. Nic dziwnego, że jest to również jedna z najbardziej parodiowanych, wyśmiewanych i atakowanych instytucji społecznych w naszym społeczeństwie. Ale co tak właściwie jest atakowane? Nie tylko ludzkość…
Małżeństwo jako przymierze
Kultura „podrywania” jest powszechna w społeczeństwie zachodnim (jak na ironię niektórzy twierdzą, że żyjemy w społeczeństwie „rozwiniętym” lub „zaawansowanym”), gdzie przypadkowe związki seksualne „na jedną noc” są akceptowane i rzadko prowadzą do trwałego związku. W tekstach biblijnych możemy odnaleźć przykłady ludzi pragnących tego samego — doświadczenia seksualnego lub satysfakcji poza trwałym związkiem pomiędzy mężczyzną i kobietą.
Współczesne społeczeństwo przypisuje legalność lub legitymizację małżeństwa państwu. Tworzy to niezręczną sytuację dla chrześcijan, ponieważ ich więź jest teraz definiowana, uznawana i obdarzona pewnymi przywilejami przez świeckie organy zarządzające, a nie przez Boga, który ją zapoczątkował. Rozwód bez orzekania o winie nie zawsze był możliwy, ale obecnie jest bardziej regułą niż wyjątkiem.
Małżeństwo i rozwód Boga
W Biblii idea związku małżeńskiego jest czasami używany jako metafora lub symbol duchowej relacji — trudnej do zobaczenia fizycznie — między Bogiem a Jego ludem. W księdze Ezechiela 16 możemy zobaczyć obrazy Bożego „doświadczenia małżeńskiego”. Bóg przez proroka opisuje swój ból z powodu duchowego bałwochwalstwa Izraela, który jest podobny do bólu kochanka, którego narzeczona sypia z wieloma partnerami. Prorok Ezechiel (rozdział 23) opisuje również w bardzo graficzny sposób nierząd Izraela i Judy, zarówno w Samarii na północy, jak i w Jerozolimie na południu.
Chrystus i Jego Kościół
Obraz małżeństwa i niemoralności seksualnej jest wykorzystany w Apokalipsie do opisu kościoła w Pergamonie i Tiatyrze (Ap 2), do „mieszkańców ziemi” (Ap 9:21) oraz do Babilonu Wielkiego (Ap 14:8, 17:1-4, 18:1-9 i 19:1-2). Idea niemoralności seksualnej (porneia) w tekstach biblijnych zawsze oznacza pozamałżeńskie akty seksualne. W kontekście kościoła w Tiatyrze Jan używa słowa „cudzołóstwo” (2:22). W Ap 17 kobieta (najczęściej reprezentująca lud Boży) i bestia (podobnie jak bestia wychodząca z morza w rozdziale 13), oraz podobnie jak odstępcza kościelno-państwowa władza Rzymu, tworzą nielegalne związki. W te związki zaangażowani są królowie ziemi.
W Apokalipsie lud Boży został przedstawiony jako oblubienica Chrystusa. W Liście do Efezjan 5 jest powiedziane, że relacje mąż-żona w domach chrześcijańskich mają być przykładem Chrystusa i Jego kościoła.
Biblijne historie o miłości ujawniają głębokie prawdy o miłości i zbawieniu Boga. Chociaż współczesne poglądy oraz grzech zniekształciły małżeństwo, to jednak nadal może ono służyć jako potężny, proroczy symbol relacji Boga z Jego ludem. Przymierze małżeńskie, rozumiane w biblijnym kontekście przekazuje duchową lekcję na temat odkupienia i Bożej miłości.
Małżeństwo jest jedną z najpotężniejszych metafor biblijnych która ilustruje relację Boga z ludzkością. Metafora małżeństwa pojawia się zarówno w ST jak i w NT a zwłaszcza w Apokalipsie. Małżeństwo odzwierciedla intymną i ofiarną więź Boga z Jego ludem. Chociaż grzech zniszczył Boży ideał małżeństwa, wciąż jest kluczowym symbolem Jego miłości przymierza. Jezus zwrócił uwagę na pierwotny plan w kontekście małżeństwa mimo wyzwań ze strony faryzeuszy, którzy wykorzystywali Pismo Święte i małżeństwo, aby Go zdyskredytować.
Autor lekcji przedstawił trzy zasady które odzwierciedlają Bożą miłość: bezwarunkowe wybaczanie, całkowita akceptowanie i bezinteresowne poświęcenie w miłości, tak jak Bóg poświęcił się dla nas. Są to głębokie zasady, które muszą jednak być stosowane ostrożnie zwłaszcza w naszym grzesznym świecie. Choć inspirowane Biblią, zasady te mogą się stać problematyczne, gdy są przedstawiane bez kontekstu. Niektórzy ludzie wykorzystują te zasady jako powody do pozostawania w niezdrowych związkach. W związkach nacechowanych przemocą emocjonalną, fizyczną, seksualną lub duchową takie zasady mogą często być niewłaściwie stosowane lub wykorzystywane jako broń.
Przebaczenie, choć bardzo ważne, może być wykorzystane do uciszania ofiar i zniechęcenia ich do szukania bezpiecznego schronienia. Całkowita akceptacja może zostać wykorzystana, aby tolerować destrukcyjne zachowanie pod płaszczykiem łaski. Nawet Bóg, który w pełni nas akceptuje, nie akceptuje wszystkiego, co dotyczy naszej grzesznej natury.
Poświęcenie w miłości, szczególnie w patriarchalnych warunkach, często odzwierciedla brak równowagi sił i może być wykorzystane do całkowitego usunięcia w cień zwłaszcza kobiet nazywając znoszenie cierpienia cnotą, zamiast uznawać je za niesprawiedliwość. W tradycyjnych modelach małżeństwa ciężar poświęcenia rzadko jest dzielony. Jest on nieproporcjonalnie przerzucany na kobietę, od której oczekuje się, że zrezygnuje ze swoich marzeń, bezpieczeństwa, a czasem nawet głosu. Związek małżeński może i powinien odzwierciedlać ofiarną miłość Boga, ale nie oznacza poświęcania się, aby utrzymywać szkodliwe małżeństwo.
Niektóre wspólnoty wiary, często nieumyślnie, mogą wzmacniać te dynamikę, przedkładając utrzymanie małżeństwa lub podporządkowanie ponad bezpieczeństwo i godność osób, które są wykorzystywane. W ten sposób spłycają znaczenie ewangelii, która z definicji staje w obronie bezbronnych i sprzeciwia się grzechowi. Ewangelie przedstawiają Jezusa, który nie tylko wybaczał, ale stawiał czoła nadużyciom władzy, chronił uciśnionych i pomagał bezbronnym uciec od niebezpieczeństwa aby mogli odzyskać swoją godność. Każda teologia małżeństwa, która ignoruje te wymiary, jest niekompletna i potencjalnie szkodliwa. Dlatego duchowe nauczanie na temat małżeństwa musi być zgodne z holistyczną ewangelią, która łączy miłość i sprawiedliwość, miłosierdzie i prawdę, bezpieczeństwo i przemianę.
Połączenie Adama i Ewy miało miejsce w świecie bez grzechu. Ich miłość nie była skażona niepewnością, zdradą czy złamaniem — doskonałość była jedyną opcją. Jednak, kiedy grzech pojawił się na świecie, zmieniła się natura przymierza z perspektywy człowieka, ale nie z perspektywy Boga. Bóg pozostaje bez grzechu i każde przymierze zawarte przez niego jest nadal ważne. Jednak nasza zdolność do dotrzymywania przymierza została naruszona. Grzech zmniejszył nasze możliwości.
Zmagamy się z dotrzymaniem wierności. Przez całe życie zmagamy się, aby odzwierciedlać boskie zaangażowanie pomimo naszych niedoskonałości. Kiedy przymierze dotyczy nie jednej, ale dwóch niedoskonałych osób i każda z nich zmaga się z traumą, grzechem i ograniczeniami — sytuacja staje się jeszcze bardziej skomplikowana. Małżeństwo między dwojgiem ludzi nie jest boskie; jest ludzkie. Niestety czasami, to przymierze pęka pod ciężarem krzywdy, nierównowagi lub bólu. Czasami złamanie przymierza staje się konieczne — szczególnie gdy małżeństwo jest destrukcyjne dla jednego lub obojga partnerów albo dla dzieci.
Twierdzenie, że małżeństwo jest bezwzględnie nierozerwalnym przymierzem, jest szkodliwe, ponieważ może uwięzić ludzi w sytuacjach przemocy utrzymując złudzenie, że trwanie w takim związku jest „święte”. Nie zgadzam się, gdy ktoś dąży do rozwodu, ponieważ małżeństwo stało się trudne. Jednak, gdy małżeństwo staje się szkodliwe, rozwód jest koniecznością. Boże pragnienie abyśmy doświadczyli uzdrowienia, odbudowy i zbawienia jest większe niż jakiekolwiek ludzki związek.
Małżeństwo jest dzisiaj często postrzegane jako przestarzały związek. Coraz mniej ludzi zobowiązuje się aby żyć w ramach małżeństwa. Niestety w ten sposób zniszczony zostaje obraz Boga. Lud Boży ma wspaniałą okazję, aby przywracać piękno małżeństwa i pokazywać, w jaki sposób codzienne życie par małżeńskich symbolizuje powtórne przyjście Jezusa jako oblubieńca, który przychodzi aby poślubić swoją oblubienicę. Podobny motyw pojawia się w zakończeniach wielu powieści, w których bohater ratuje swoją przyszłą żonę ze szponów złego smoka a następnie żyją długo i szczęśliwie!
DO PRZEMYŚLENIA
W Biblii możemy przeczytać wiele historii miłosnych, które ilustrują miłość Boga do Jego ludu. Małżeństwo jest „szkołą”, w której możemy nauczyć się ważnych rzeczy na temat miłości Boga oraz lepiej poznać samych siebie. Jakich lekcji o Bogu nauczyliście się ze swojego małżeństwa lub małżeństwa kogoś innego?
Rdz 2:23-25. W jaki sposób można „złączyć” się z drugą osobą na całe życie?
Efezjan 5:29-32. W jaki sposób małżeństwo odzwierciedla więź Chrystusa z ludzkością? Czy można powiedzieć, że Chrystus kocha siebie, kiedy kocha nas?
Mt 19:3-6. W jaki sposób Jezus rozwija ideę przedstawioną w Rdz 2, co dodaje do tego, co tam powiedziano? Dlaczego Jezus wydaje się nie zgadzać z instrukcjami Mojżesza (Mt 19:7-8)? Autor lekcji zwrócił uwagę, że połączenie dwóch niedoskonałych osób zawsze będzie powodowało napięcie. Jak radzisz sobie z niedoskonałym związkiem na całe życie?
Ez 16:4-15. Ezechiel opisuje naród Izraela jako porzucone niemowlę - dziewczynkę, która dorasta i staje się piękną kobietą. Bóg ją poślubia, ale ona „uprawia nierząd”. Co mówi nam ta historia na temat Bożych zamiarów wobec nas?
Oz 1:2; 3:1; Ap 17:1-2; 18:1-4. Jakiej lekcji kościół może się nauczyć z historii Ozeasza? W jaki sposób kościół powtarza grzechy Izraela? Jak interpretowali ten fragment pierwsi adresaci przesłania Ozeasza? Czy postrzegali go jako tekst opisujący opresję czy jako akt łaski w kulturze, w której niezamężna kobieta miała niewiele opcji? Czy pierwsi odbiorcy tego tekstu mogli rozumieć coś, czego my nie rozumiemy? Dlaczego Bóg zdecydował się opowiedzieć historię w taki sposób? Jaka prawda jest objawiana o charakterze Boga, która może nie być od razu widoczna z naszej współczesnej perspektywy?
Rdz 24:1-4; 25:57-67. Dlaczego Abraham nie chciał, aby jego syn poślubił „córkę Kananejczyków”? Abraham nalegał, aby Izaak nie poślubił Kananejki. Według tekstu nie wynikało to z uprzedzeń etnicznych, ale z powodu zepsutych i bałwochwalczych praktyk Kananejczyków, które mogłyby odciągnąć Izaaka od Boga. Ten punkt odnosi się do szerszej kwestii: gdy lud Boży zbyt ściśle wiąże się ze światem, ryzykuje przyjęciem fałszywych przekonań i narażeniem swojej wiary.
Ma 2:13-17, Malachiasz opisuje uczucia Boga dotyczące niewiernych małżeństw i rozwodów. Dlaczego Bóg przedstawia swoje relacje ze swoim ludem, używając pojęć związanych z przymierzem, małżeństwem i seksualnością? Co Ezechiel i Malachiasz mówią nam na temat bólu Boga spowodowanego rozbitym małżeństwem? W jaki sposób historie przedstawione przez Ezechiela i Malachiasza przynoszą pocieszenie tym, którzy doświadczyli rozwodu z powodu niewierności małżonka lub po prostu odrzucenia?
Ap 19:1-9. W tym fragmencie zostały opisane dwa wydarzenia: sąd nad nierządnicą oraz zaślubiny Baranka, który jest w Apokalipsie symbolem Chrystusa. W jaki sposób każde z tych wydarzeń demonstruje sprawiedliwy i pełen miłości charakter Boga?
Autor Ap 19 celebruje zarówno sąd nad nierządnicą, jak i małżeństwo Chrystusa z jego oblubienicą, która symbolizuje sprawiedliwość i miłość Boga. Zgodnie z tekstem Apokalipsy koniec nierządnicy przedstawia ostateczny sąd nad niepokutującymi grzesznikami, podczas gdy małżeństwo podkreśla przywrócenie i wieczną jedność między Chrystusem a jego wiernym ludem. Podobnie jak niewierność w małżeństwie ostatecznie prowadzi do punktu bez odwrotu, podobnie jest w przypadku uporczywego bunt przeciwko Bogu.
Ap 21:1-4. Dlaczego Jezus mówił o mieście jako swojej oblubienicy?
W Apokalipsie lud Boży jest upominany aby zachować wiarę i zaufanie do dobroci i sprawiedliwości Boga, nawet jeśli nie zawsze można ją dostrzec. W Apokalipsie 19-21 związek pomiędzy Chrystusem i Jego ludem został przedstawiony jako „spełniony”. W jaki sposób najlepsze ziemskie małżeństwa przedstawiają przedsmak tego, co nas czeka, gdy Jezus powróci?
Czego możemy się nauczyć na temat związku jaki Bóg chce mieć z nami na podstawie seksualnej, emocjonalnej, fizycznej i psychicznej jedności między kochającymi się partnerami małżeńskimi? Czy nasza jedność z Bogiem może być lepsza niż najlepsza małżeńska intymność?
Mk 10:1-12; Mk 19:1-12. Jakie są podobieństwa między tymi fragmentami? Na czym polegają różnice między nimi? W jaki sposób Mateusz przedstawia zastrzeżenie dotyczące „rozwodu”? W jaki sposób uczniowie skomentowali nauczanie Jezusa na temat małżeństwa jako przymierza na całe życie?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz