Czy wysiłki polityków
i organizacji religijnych, które zmierzają do wywyższenia niedzieli
przy pomocy świeckiego prawodawstwa, mają wsparcie w Biblii? Wydaje się,
że są znakiem czasu i wypełnieniem proroctw zawartych w Księdze
Apokalipsy.
ujrzałem innego
anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywe-
go.
Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić
szkodę ziemi i morzu: Nie wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom,
aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego”1.
Pieczęć Boga umieszczana jest
na czole. Czoło stanowi symbol umysłu i sumienia. Oznacza to, że
przyjęcie pieczęci Bożej jest świadomą decyzją. Apokaliptyczną pieczęć
aniołowie umieszczają na czołach tych, którzy dochowają Bogu wierności
w obliczu ogólnoświatowego odstępstwa przed powtórnym przyjściem Chrystusa.
Czym jest
pieczęć Boża?
pieczęć Boża?
Bóg powiedział: „Przestrzegajcie
pilnie moich sabatów, gdyż to jest znak między Mną a wami
dla wszystkich waszych pokoleń, by po tym można było poznać, że Ja
jestem Pan, który was uświęcam”4. Bogu należy się cześć ze względu
na stworzenie i zbawienie nas. Szabat jest pamiątką obu tych darów.
W piątek, szóstego dnia stworzenia, Bóg uznał swe dzieło za skończone i „odpoczął dnia siódmego [sobota]
od wszelkiego dzieła, które uczynił”6. W piątek, gdy Jezus ukończył dzieło zbawienia
na Golgocie, powiedział: „Wypełniło się”7, odpoczął przez dzień szabatu, zmartwychwstając
w pierwszym dniu tygodnia [niedziela], aby kontynuować dzieło zbawienia
jako nasz Pośrednik w niebie.
W sobotę nie powinniśmy kupować,
sprzedawać, wykonywać pracy zarobkowej czy domowe. Do wykonania
tych czynności Bóg przeznaczył pozostałe dni: „Sześć dni będziesz pracować
i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest sabatem
ku czci Pana, Boga twego”10.
Współczesne organizacje
religijno - polityczne usiłują wprowadzić w życie biblijne nakazy dotyczące
szabatu, tyle że w odniesieniu do niedzieli. M.in. w Polsce,
Czechach, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, USA podejmowane są wysiłki, aby uchwałą
parlamentu uczynić niedzielę dniem świętym. Jednak dniem, który Bóg przy stworzeniu
wybrał, odłączył i pobłogosławił jako dzień odpoczynku i nabożeństwa,
jest siódmy dzień tygodnia — sobota.
Adam i Ewa święcili sobotę,
podobnie Abraham, Mojżesz, Dawid, Jan Chrzciciel, Maria, Piotr i Paweł.
Zauważmy, że Chrystus, który jest doskonałym przykładem życia w „nowym
przymierzu”, święcił dzień sobotni zgodnie z przykazaniem.
Przykazania odzwierciedlają
charakter Boga, który jest wieczny i niezmienny, dlatego gdyby Jezus miał
zmienić przykazanie nakazujące święcenie soboty, oznaczałoby to najpoważniejszą
zmianę w dziejach świata, o której Chrystus z pewnością
powiadomiłby swoich uczniów. Tymczasem Jezus powiedział: „Nie sądźcie, że
przyszedłem znieść prawo albo proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić.
Zaprawdę powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota,
ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni”13.
Księga Dziejów Apostolskich
sprawozdaje, że apostołowie święcili sobotę zarówno wśród chrześcijan
żydowskiego, jak i pogańskiego pochodzenia, na przykład apostoł Paweł
przebywał przez wiele miesięcy w Koryncie, gdzie chrześcijanie wywodzili
się z pogan, a jednak nie zmienił dnia nabożeństwa z soboty
na niedzielę14.
Jezus, zapowiadając zniszczenie
Jerozolimy, które nastąpiło w 70 roku n.e., powiedział: „Módlcie się
tylko, aby ucieczka wasza nie wypadła zimą albo w sabat”15. Zakładał więc,
że lud Boży będzie obchodzić szabat jako dzień odpoczynku i nabożeństwa
zarówno 40 lat po Jego śmierci (70 rok n.e.), jak w czasie końca,
gdyż proroctwo to posiadało podwójny wymiar.
Biblia nie zawiera sugestii
zmiany przykazania sobotniego ani nakazu święcenia niedzieli. Natomiast zarówno
Daniel, jak apostoł Paweł zapowiedzieli odstępstwo w chrześcijaństwie
wymierzone przeciwko przykazaniom Bożym. W Księdze Dziejów Apostolskich czytamy, że
odstępstwo wyjdzie z grona biskupów Kościoła1.
Od soboty
do niedzieli
do niedzieli
Niedziela stała się dniem
świętym głównie za sprawą biskupów Rzymu. Sykstus, biskup rzymski, około
135 roku n.e. nakazał uczcić zmartwychwstanie Chrystusa w niedzielę wielkanocną
zamiast 14 dnia miesiąca nisan (przypadającego na różne dni tygodnia).
Chodziło o odcięcie się od Żydów, gdyż na ten dzień przypadało
święto Paschy. W 200 roku biskup rzymski Wiktor uczynił święcenie
wielkanocnej niedzieli obowiązkiem. Papież Sylwester (314-335) zalecał
w sobotę post, zaś Innocenty (401-417) uczynił go obowiązkiem. Kolejni
papieże zaniżali wartość szabatu, wywyższając w jego miejsce niedzielę.
Kościół otrzymał w tej
sprawie wsparcie ze strony państwa. Pierwsze świeckie prawo niedzielne
wydał cesarz Konstantyn 7 marca 321 roku: „W czcigodny dzień Słońca [venerabili
dies Solis] niech urzędnicy i mieszkańcy miast wypoczywają, zaś
wszystkie sklepy i warsztaty niech będą pozamykane. Na wsi jednak
osoby zajmujące się rolnictwem mogą swobodnie kontynuować swoje zajęcia”.
W 538 roku podczas synodu w Orleanie Kościół rzymski zakazał
w niedzielę także prac wiejskich w nadziei, że poprawi to frekwencję
na niedzielnych nabożeństwach.
Niedługo potem papież Grzegorz I
(590-604) nakazał represje wobec chrześcijan święcących sobotę. Pomimo prześladowań szabat był święcony dalej przez grupy chrześcijan w kilku
częściach Europy i dopiero „sobór florencki w roku 1441 wydał
formalny zakaz obchodzenia soboty jako dnia świętego”, jak podaje jeden
z historyków katolickich.
Zauważmy chronologię, gdyż
powtórzy się ona w czasach końca, jak wynika z proroctw Księgi
Apokalipsy. Najpierw pojawił się zakaz handlu w niedzielę w miastach,
potem na wsiach, a wreszcie gdy niedziela była już wywyższona mocą
autorytetu świeckiego, pojawiły się represje wobec tych, którzy święcili szabat
w zgodzie z czwartym przykazaniem Bożym8.
Niekonsekwentni
protestanci
protestanci
Protestanckie Kościoły
na ogół pozostały wierne tradycji Kościoła rzymskiego, gdy chodzi
o święcenie niedzieli. Co ciekawe, to właśnie kwestia niedzieli była
głównym argumentem, jaki papiestwo użyło przeciwko nim. Kiedy Marcin Luter
nawoływał Kościół rzymski do reform zgodnych z Biblią, papiestwo
wysłało do debaty z nim wybitnego teologa doktora Ecka. Dyskusja toczyła
się wokół autorytetu Pisma Świętego. Luter twierdził, że Kościół nie może stać
ponad Biblią, zaś Eck, broniący teologii rzymskiej, utrzymywał, że
w przypadku sprzeczności ze Słowem Bożym ostatnie słowo ma papież.
Argumentował, uderzając w najsłabszy punkt reformacji: „Kościół przeniósł
święto z soboty na niedzielę swoją własną mocą, na co wy nie
macie wsparcia Pisma Świętego”.
Dr Eck obnażył niekonsekwencję
protestantów, którzy twierdzili, że we wszystkich praktykach religijnych
kierują się zasadą sola Scriptura (łac. ‘tylko Biblia’), według której
każda doktryna musi opierać się wyłącznie na Biblii, a święcenie
niedzieli taką praktyką nie jest, gdyż nie ma żadnego potwierdzenia
w Piśmie Świętym. Jeden z duchownych katolickich słusznie napisał:
„Jeśli szukasz w Biblii potwierdzenia dla święcenia tego dnia, nie
znajdziesz go tam. Dobrze jest przypomnieć kalwinom, metodystom, baptystom
i innym chrześcijanom, którzy znaleźli się poza Matką Kościołem, że Biblia
nie wspiera ich nigdzie w sprawie święcenia niedzieli. Adwentyści Dnia
Siódmego są jedynymi protestantami, którzy poprawnie rozumieją termin sabat,
gdyż jako dzień odpoczynku święcą siódmy dzień tygodnia, a nie pierwszy”19.
Biblia przestrzega przed
jakąkolwiek zmianą w prawie Bożym. Bóg powiedział: „Niczego nie dodacie
do tego, co ja wam nakazuję, i niczego z tego nie ujmiecie,
przestrzegając Przykazań Pana, waszego Boga”20. Nie bacząc na Słowo Boże, Kościół rzymski
zastąpił dekalog własną wersją, przenosząc święcenie szabatu z soboty
na niedzielę, usuwając przykazanie drugie (zakaz kultu wizerunków)
i rozdzielając dziesiąte na dwie części, aby zgadzała się liczba
przykazań, od której pochodzi greckie słowo dekalog (dziesięć przykazań).
W ten sposób wypełniła się zapowiedź proroka Daniela .
Sprawa soboty i niedzieli
jest ważna w naszych czasach, gdyż według proroctw Apokalipsy ma się ona
znaleźć w centrum wielkiego boju tuż przed powtórnym przyjściem Chrystusa.
Co oznacza
piętno Bestii?
piętno Bestii?
Zauważmy, że prawo Boże zajmuje
główne miejsce w trzech centralnych rozdziałach Apokalipsy. Tekst, który
otwiera tę sekwencję i sygnalizuje, co będzie jej głównym tematem, ukazuje
otwartą świątynię niebiańską, a w niej Arkę Przymierza, w której
najważniejszą rzeczą były tablice z przykazaniami Bożymi. W tych
rozdziałach lud Boży ukazany jest dwukrotnie jako strzegący przykazań Bożych, podczas gdy
szatan próbuje wynieść w to miejsce piętno Bestii.
Piętno Bestii przychodzi
w dwóch formach — imienia Bestii lub liczby jej imienia. Imię
w czasach biblijnych reprezentowało charakter, toteż ci, którzy przyjęli
imię Bestii, posiadają jej charakter. Inaczej mówiąc, wierzą
w reprezentowany przez nią system religijny i służą mu
z przekonania — ci ukazani są w Apokalipsie z piętnem
na czole. Z kolei ci, którzy nie identyfikują się z Bestią, ale
okażą posłuszeństwo jej nakazom dla kompromisu, aby uniknąć represji,
ukazani są z piętnem na ręce.
Piętno jest przeciwieństwem
pieczęci Boga, którą Biblia identyfikuje z sobotą . Święcenie
szabatu ma być w czasach końca szczególnym znakiem lojalności wobec Boga —
pieczęcią Bożą. Z kolei piętno oznacza wywyższenie przeciwieństwa szabatu .
Kardynał Lois de Segur napisał:
„To katolicki Kościół przeniósł dzień odpoczynku na niedzielę (...)
Dlatego święcenie niedzieli przez protestantów jest hołdem, jaki mimowolnie
oddają autorytetowi tego Kościoła. Niedziela jest znakiem naszej władzy (...)
Kościół jest ponad Biblią, a dowodem tego jest zmiana święcenia sabatu”27.
Kardynał James Gibbons ujął to
tak: „Możecie przeczytać Biblię od Księgi Rodzaju po Apokalipsę
i nie znajdziecie ani jednej linijki autoryzującej świętość niedzieli.
Pismo Święte nakazuje święcenie soboty, dnia, którego my nie święcimy”28.
Święcąc sobotę lub niedzielę
w czasach końca, nie obieramy jedynie dnia nabożeństwa, ale deklarujemy,
komu chcemy służyć. Szatan wywyższył w starożytności dzień słońca
w miejsce Bożego szabatu i posłuży się nim w czasach końca,
czyniąc z niego podobny znak lojalności wobec swojego systemu, jaki Bóg
uczynił z szabatu.
Niewielu chrześcijan zdaje sobie
sprawę, kto jest autorem tradycji święcenia niedzieli, dawnego dnia słońca,
którego nazwa przetrwała w słowie niedziela w wielu językach (np.
ang. sunday, niem. Sonntag). Dziś większość chrześcijan święci
niedzielę czy zabiega o wywyższenie tego dnia, aby uczcić Boga, jednak
jest to wyraz akceptacji tradycji w miejsce Słowa Bożego.
Jeszcze niedawno wprowadzenie
praw niedzielnych przez władze świeckie w Polsce czy gdzie indziej
w Europie wydawało się niemożliwe. Obecnie wszystkie państwa Unii
Europejskiej posiadają już prawa niedzielne, choć na razie nie zawsze są
one egzekwowane. 12 grudnia 1996 roku Parlament Europejski przyjął dyrektywę,
która nakazuje, aby państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej „rozpoznały
szczególny charakter niedzieli jako dnia odpoczynku”.
Ogromną rolę w procesie
wywyższenia niedzieli miała encyklika Centessimus Annus (Stulecie),
w której Jan Paweł II zaapelował o wsparcie władz świeckich
dla prawa niedzielnego. W odpowiedzi na jego apel politycy wielu
krajów podwoili starania, aby wywyższyć niedzielę jako dzień święty. Pierwszym
etapem tego procesu jest zakaz handlu w niedzielę w supermarketach,
drugim zakaz jakiegokolwiek handlu w niedzielę, a następnym będą —
według proroctw Apokalipsy — represje wobec tych, którzy pozostaną wierni
biblijnemu dniowi świętemu. Biblia mówi, że Bestia z Ziemi, która
w proroctwach reprezentuje Stany Zjednoczone, sprawi, że „wszyscy zostaną
zabici, którzy nie oddadzą pokłonu obrazowi Bestii. I sprawia, że wszyscy:
mali i wielcy, bogaci i niewolnicy otrzymują znamię na prawą
rękę lub na czoło i że nikt nie może kupić ni sprzedać, kto nie ma
znamienia — imienia Bestii”29.
Dobre intencje, ale...
Ludzie, którzy stoją
za wysiłkami zmierzającymi do wywyższenia niedzieli jako dnia
świętego, mają dobre intencje. Pragną, aby ludzie spędzili jeden dzień
w tygodniu z rodziną i Bogiem. Ale popełniają zasadniczy błąd,
gdyż przypisują niedzieli rolę, jaką Bóg przypisał sobocie — siódmemu dniowi
tygodnia. W ten sposób zamiast prowadzić ludzi do prawdy Bożej, stają
się narzędziem zwiedzenia. Szatan wykorzysta ich wysiłki i entuzjazm, aby
wywyższyć swoje piętno, a kiedy zorientują się, czyimi byli narzędziami,
będzie za późno. Podobna sytuacja miała miejsce w czasach proroka
Daniela, kiedy kapłani sprytnie wmanewrowali króla perskiego w podpisanie
legislacji, która wspierała jego rządy, ale później monarcha przekonał się, że
śmiertelnie godziła w ludzi takich jak Daniel, którzy byli wyznawcami
Boga. Król żałował swej decyzji, ale nie mógł jej cofnąć — gdyby nie cudowna
interwencja Boga Daniel zginąłby, tak jak planowali ci, którzy posłużyli się
królem, aby uchwalił prawo wymierzone przeciwko prawdziwym wyznawcom Boga.
W czasach końca również nie
skończy się na prawach wywyższających niedzielę. Apokalipsa zapowiada, że po nich
przyjdą represje skierowane na tych, którzy święcą szabat. Historia
Daniela i jego trzech przyjaciół na dworze babilońskim stanowi
typologiczną zapowiedź doświadczeń, które czekają lud Boży w czasach
końca. Zauważmy, że w czasach Daniela nie skończyło się na nakazie
udziału w fałszywym nabożeństwie na równinie Dura, ale potem przyszła
kolej na zakaz czczenia Boga. Podobnie w czasach końca
po zakazie handlu w niedzielę i po usankcjonowaniu tego dnia
przyjdzie kolej na prawa, które utrudnią święcenie soboty jako dnia
Pańskiego.
Wielki bój w czasach końca
będzie zorientowany wokół kwestii pieczęci Bożej i piętna Bestii. Każdy
człowiek na ziemi będzie musiał w tej sprawie podjąć decyzję. Pieczęć
Bożą można otrzymać tylko na czoło, a więc trzeba w tej sprawie
podjąć świadomą decyzję. Piętno można przyjąć na czoło, ale także
na rękę, a więc drogą kompromisu, aby uniknąć represji. Tak czy
inaczej każdy będzie musiał się opowiedzieć po jednej z dwóch stron.
Po jednej stronie będzie potężny Kościół, politycy i tradycja, a
po drugiej ludzie, którzy na pierwszym miejscu stawiają Słowo Boże
i których cechuje posłuszeństwo wobec przykazań Bożych. Kwestia ta miała
być jednym z ostatnich znaków czasu końca. Obserwując wysiłki prowadzone w wielu
częściach świata na rzecz wywyższenia niedzieli, możemy poznać, że żyjemy
w czasie tuż przed powtórnym przyjściem Chrystusa. Co mamy czynić
w obliczu tych znaków końca? Drżeć? Nie. Pan Jezus powiedział: „A gdy się
to zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy swoje, gdyż zbliża
się odkupienie wasze”30.
Jonatan Dunkel
1 Ap 7,2-3. 2 Zob. Ez
3,7. 3 Zob. Ap 7,1-4. 4 Wj 31,13. 5 Zob. Rdz 1,31. 6 Rdz 2,2.
7 J 19,30. 8 Zob. Łk 23,50-56; 24,1-3.
9 Zob. Wj 20,10; Ne 13,15-22. 10 Wj 20,9-10. 11 Zob. Rdz 2,1-2. 12 Zob. Łk 4,17. 13 Mt 5,17-18. 14 Zob. Dz 13,14.42-48; 17,1-4; 18,4. 15 Mt 24,20. 16 Zob. Dn 7,25; 2 Tes 2. 17 Zob. Dz 20,28-31. 18 Zob. Wj 20,8-11. 19 The Clifton Tracts, New York: P.J. Kenedy, Excelsior Catholic Publishing House, b.d., cz. 4, s. 15 [cyt. za:] Mark Finley, The Almost Forgotten Day, Arkansas 1988, s. 102. 20 Pwt 4,2. 21 Zob. Dn 7,25. 22 Zob. Ap 12—14. 23 Zob. Ap 11,19. 24 Zob. Ap 12,17; 14,12. 25 Zob. Ez 20,12.20. 26 Zob. Ap 12,17; 13. 27 Louis Gaston de Segur, Plain Talk About the Protestantism of Today, Boston 1868, s. 225. 28 James Gibbons, The Faith of Our Fathers, Baltimore 1895, s. 89. 29 Ap 13,15-17. 30 Łk 21,28.
7 J 19,30. 8 Zob. Łk 23,50-56; 24,1-3.
9 Zob. Wj 20,10; Ne 13,15-22. 10 Wj 20,9-10. 11 Zob. Rdz 2,1-2. 12 Zob. Łk 4,17. 13 Mt 5,17-18. 14 Zob. Dz 13,14.42-48; 17,1-4; 18,4. 15 Mt 24,20. 16 Zob. Dn 7,25; 2 Tes 2. 17 Zob. Dz 20,28-31. 18 Zob. Wj 20,8-11. 19 The Clifton Tracts, New York: P.J. Kenedy, Excelsior Catholic Publishing House, b.d., cz. 4, s. 15 [cyt. za:] Mark Finley, The Almost Forgotten Day, Arkansas 1988, s. 102. 20 Pwt 4,2. 21 Zob. Dn 7,25. 22 Zob. Ap 12—14. 23 Zob. Ap 11,19. 24 Zob. Ap 12,17; 14,12. 25 Zob. Ez 20,12.20. 26 Zob. Ap 12,17; 13. 27 Louis Gaston de Segur, Plain Talk About the Protestantism of Today, Boston 1868, s. 225. 28 James Gibbons, The Faith of Our Fathers, Baltimore 1895, s. 89. 29 Ap 13,15-17. 30 Łk 21,28.
Znaki Czasu czerwiec 2013 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz