Oddawanie czci Stwórcy
Felieton do Szkoły Sobotniej na 13 maja 2023
Przy tak wielu naukowych teoriach na temat ewolucji życia na ziemi przez miliony lat, czy chrześcijanie nadal mogą wierzyć w Boga jako Stwórcę?
Statystyki pokazują, że ludzie, którzy zajmują się naukami ścisłymi oraz inżynierią są bardziej skłonni wierzyć, że świat powstał wskutek stworzenia oraz że istnieje Bóg Stworzyciel, niż ludzie, którzy nie zajmują się naukami ścisłymi. Niewątpliwie jednym z powodów jest wielopoziomowa, złożona struktura przyrody i świata, który nas otacza. Gdy patrzymy na przyrodę wydaje się, że jest rzeczą oczywistą, że u podstaw otaczającego nas świata był projekt lub plan. Taką konkluzję łatwiej jest przyjąć tym, którzy studiują projektowanie i planowanie. Znacznie trudniej jest znaleźć ludzi wierzących na wydziałach humanistycznych w obszarach socjologii, historii lub nauk humanistycznych. Są to te obszary, na których zakres studiów koncentruje się na ludziach. Co ciekawe, że to nie ludzie nauki którzy bezpośrednio zajmują się naukami ścisłymi stają przed największymi wyzwaniami, jeżeli chodzi o wiarę w stworzenie, ale raczej ci, którzy są od nauk ścisłych najbardziej oddaleni.
Poselstwo pierwszego anioła z Ap 14 składa się z trzech imperatywów. Pierwszy: “Bójcie się Boga!”; drugi: “Oddajcie Mu chwałę, ponieważ nadeszła godzina sądu”; i trzeci: „Oddajcie pokłon temu, który stworzył ziemię i niebo i źródła wód.” Właśnie ten trzeci imperatyw dotyczy wezwania ludzi do oddawania pokłonu Bogu, który jest Stwórcą. Wielu świeckich humanistów twierdziło, że Bóg posiada narcystyczny charakter, ponieważ nakazuje ludziom czcić Go lub umrzeć. Jednak w Apokalipsie 14, to anioł przekazuje poselstwo i jego kontekst jest niezwykle ważny. Musimy pamiętać, że księga Apokalipsy przedstawia dwa przeciwstawne przedmioty kultu, lojalności, hołdu czy służby. W rozdziale 13 została przedstawiona bestia, która pozornie wygląda bardzo łagodnie, ale zaczyna mówić jak smok i zmusza ludzi do oddawania czci bożkowi. W literaturze żydowskiej i chrześcijańskiej wiele mówi się o bałwochwalstwie. Jeremiasz 10,1-10 przedstawia satyrę, która pokazuje jaką głupotą jest oddawanie czci bożkom. Ludzie idą do lasu, ścinają drzewo, rzeźbią bożka, ozdabiają go, stabilizują przy pomocy gwoździ, żeby nie upadł, następnie padają i oddają mu cześć. Warto pamiętać, że bożki czy obrazy wcale nie muszą mieć fizycznych kształtów i nie muszą być wykonane z materii, aby stać się przedmiotem kultu.
Apokalipsa 14: „…oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i źródła wód.”
Wezwanie do oddawania czci Stwórcy jest jednym z najważniejszych tematów w Apokalipsie. W Ap 4, ten który siedzi na tronie jest godny czci, ponieważ to ON stworzył wszystkie rzeczy i je podtrzymuje. W kontekście działalności bestii podobnej do baranka, która tworzy obraz pierwszej bestii, pojawia się wezwanie do oddawania czci PRAWDZIWEMU Stwórcy. Większość ludzi w świecie nauki wierzy, że nasz świat powstał wskutek przypadku, a życie pojawiło się i ewoluowało w przypadkowych okolicznościach. Dzisiaj wielu naukowców zaczyna kwestionować fundamentalny neo-darwinowski pogląd na pochodzenie i ewolucję. Prawdopodobieństwo, że struktura żywych komórek powstała przypadkowo, jest tak małe, że jest nie do przyjęcia. Wielu ludzi, aby wyjaśnić pochodzenie życia zwraca się obecnie w stronę inteligentnego projektu, bez względu na to czy przyjmują lub nie przyjmują istnienia Boga objawionego w Biblii.
Chociaż w Apokalipsie nie ma bezpośrednich cytatów ze Starego Testamentu, to jednak ta księga pełna jest aluzji i echa różnych narracji ze Starego Testamentu. Wielu chrześcijan słusznie zwraca uwagę, że w Ap 14,7 możemy zauważyć wezwanie do święcenia Szabatu. W wersecie 7 znajduje się aż 5 słów, które pojawiają się w Wj 20,11 i stanowią treść czwartego przykazania, które dotyczy odpoczynku w Szabat. Jest to najbardziej zbliżony do tekstu Starego Testamentu cytat w Apokalipsie.
Jednak stanowi on wyzwanie dla chrześcijan. Pierwszy anioł wzywa mieszkańców ziemi do „oddania pokłonu (proskineo) temu, który stworzył niebo i ziemię”. W jaki sposób okazuję cześć Bogu jako Stwórcy? Jezus zgromił faryzeuszy z powodu tradycji, której pilnie przestrzegali: „Dobrze Izajasz prorokował o was, obłudnikach, jak napisano: Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie. 7 Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi.” (Mk 7,6-7)
Oddawanie czci Bogu jako stwórcy oznacza utożsamianie się z Nim w Jego stworzeniu. Czwarte przykazanie określa jak to ma wyglądać: Odpocznij! Siódmy dzień jest dniem naszego ODPOCZYNKU! Oddajemy cześć i pokłon Stwórcy, gdy odpoczywamy w dniu upamiętniającym Jego twórczą moc, w dniu, który On sam uświęcił i pobłogosławił.
W tym miejscu pojawia się jednak mały problem, który być może wynika częściowo z tradycji, a częściowo jest wynikiem wczytywania w tekst naszej własnej interpretacji. Kiedy czytamy czwarte przykazanie, niezależnie od tego czy jest ono w wersji z księgi Wyjścia czy z księgi Powtórzonego Prawa, ale zwłaszcza z księgi Wyjścia, to skupiamy się szczególnie na słowach: „Pamiętaj o dniu Szabatu, aby go święcić. Przez sześć dni będziesz pracować, a siódmego dnia jest Szabat Pana, Boga twego i w nim będziesz odpoczywać.” Wychowywałem się w tradycji, w której słowo „odpoczynek” oznaczało, że jest to dzień, w którym idziesz do kościoła, a sobota jest dniem nabożeństwa. Jednak od pewnego czasu czytam Biblię i inne ważne dokumenty na ten temat pod nieco innym kątem. Wydaje mi się, że Szabat nie tyle jest dniem nabożeństwa czy uwielbiania, ile raczej jest dniem - czasem odpoczynku. To właśnie przez odpoczynek oddaję cześć Bogu. Często w kontekście różnych denominacji religijnych zaczynamy dyskutować w który dzień należy chodzić do kościoła. W jaki sposób taka dyskusja łączy się z czwartym przykazaniem? Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że dla wielu osób pracujących w kościele, Szabat bardzo rzadko bywa dniem odpoczynku.
W jaki sposób możemy przedstawić ideę Szabatu jako dnia odpoczynku, kiedy często nawet chodzenie do kościoła jest pracą? Co możemy zrobić, aby nasze nabożeństwa były mniej pracochłonne, a bardziej odprężające?
Właśnie tutaj musimy się zastanowić jaka jest nasza definicja nabożeństwa czy uwielbiania Boga. Izajasz 58 zwraca uwagę, że w Szabat powinniśmy spełniać Bożą a nie naszą wolę. Powinniśmy odłożyć na bok wszystkie te rzeczy, którymi normalnie bylibyśmy zajęci, abyśmy mieli czas na czynienie tego, czego Bóg od nas oczekuje. Właśnie na tym polega nabożeństwo lub uwielbianie Boga.
Niektórzy ludzie twierdzą, że oddawanie czci Bogu przez odpoczynek w siódmym dniu posiada legalistyczny wymiar. W jaki sposób przedstawić argumentację, która przeciwstawia się takiej opinii? Dlaczego Szabat stał się tak uciążliwy dla Izraelitów w czasach Jezusa? W jaki sposób Jezus pokazał prawdziwy cel i znaczenie Szabatu?
To prawda, że w Szabat często spotykamy Jezusa w synagodze. Jednak, kiedy obserwujemy życie Jezusa to możemy zauważyć, że w Szabat czynił on coś znacznie ważniejszego. Dla Jezusa Szabat był dniem wyzwalania ludzi, był dniem czynienia dobra, dbania o to, aby każdy miał w tym dniu jak najwięcej radości i przyjemności. Pomyślmy o chorym człowieku, który od 38 lat leżał ponieważ był sparaliżowany. Był Szabat, człowiek ten mógł spokojnie poczekać jeszcze kolejny dzień, ale Jezus zapytał go, Czy chcesz być zdrowy? Mężczyzna odpowiedział mu, „Nie mam nikogo, kto by mnie włożył do basenu, gdy woda faluje.” Wtedy Jezus powiedział do niego: „Wstań, weź swoje łoże i chodź!” Jezus nie powiedział do niego: „Wstań i idź do synagogi!” Powiedział mu raczej: „Wstań, weź swoją matę i idź do swojego domu. Odpoczywaj zgodnie z przykazaniem!”
Refleksja na temat stworzenia prowadzi nas również w stronę pojęcia, które jest określone w Wj 2 jako obraz Boga. Bestia, która wychodzi z lądu tworzy wizerunek pierwszej bestii dokonując w ten sposób parodii obrazu Boga. W Rdz 1 w opisie stworzenia pojawia się również idea obrazu Boga. Autor Rdz 2,28-29 wyraźnie stwierdza, że ludzie zostali stworzeni na obraz Boga — jako mężczyzna i kobieta i otrzymali polecenia rozmnażania się. Obraz Boga jest więc widoczny w akcie małżeństwa, który prowadzi do prokreacji. Bestia uczyniła fałszywą kopię i zaczęła zmuszać ludzi do oddawania czci temu obrazowi tzn. stworzeniu zamiast Stworzycielowi.
W ostatniej części poselstwa pierwszego anioła, który opisuje Boże stworzenie, wspomina on o źródłach wody. Tego wyrażenia nie ma w czwartym przykazaniu; pojawia się ono jednak w Rdz 7 w opisie potopu. Źródła wielkiej otchłani otwierają się, gdy Bóg zasiada jako król nad wodami potopu (mabbul, Ps 29,10). Nakaz, aby oddać Bogu cześć jako Stworzycielowi zakłada również zniszczenie ziemi na sądzie potopu, a następnie stworzenie jej na nowo. Duża część języka jakim posłużył się autor przy opisie potopu jest identyczna z opisem stworzenia. Widzimy wiatr wiejący nad wodami, widzimy pojawianie się suchego lądu, pojawianie się zwierząt i ludzi. Ponadto powtórzony zostaje nakaz napełniania ziemi i panowania nad nią. Bóg daje nawet instrukcje i ograniczenia dotyczące diety, podobniej jak uczynił to w ogrodzie Eden. W Apokalipsie wezwanie do oddanie czci Stwórcy odwołuje się również do pamiętania o historii potopu.
Dlaczego Bóg zesłał potop na ziemię? Czy ponownie zniszczy On ziemię i stworzy ją na nowo? W jaki sposób ta koncepcja pasuje do nakazu „Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego”?
Ostatni fragment poselstwa przekazanego przez pierwszego anioła jest bardzo ważny i posiada kluczowe znaczenie w teologii adwentystycznej. Nie tylko pomaga zdefiniować podstawową zasadę doktryny, ale co więcej, stanowi przewodnią myśl naszego poselstwa i misji dla świata. Mamy wzywać ludzi, aby wrócili do Boga, który jest naszym Stwórcą i który odnowił ziemię po potopie; który powtórzy to dzieło na końcu historii świata! Oddajemy Mu chwałę oraz pokłon, kiedy odpoczywamy każdego siódmego dnia, tak jak On nam pokazał i jak przypomina nam w Czwartym przykazaniu abyśmy o tym pamiętali.
DO PRZEMYŚLENIA
Ap 4,11 „Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało.”
Ap 5,9 „Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu.” Jakie są przyczyny oddawania czci Bogu i Barankowi?
Czy wezwanie do oddawania czci Stwórcy jest odpowiedzią na działalność bestii podobnej do baranka? Czy jest możliwe, że bestia podobna do baranka proponuje inne pochodzenie życia, ludzi i wszechświata? Jak rolę odgrywa to w Wielkim Boju między Szatanem a Bogiem?
Ap14,7 „Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego, i oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i źródła wód.” Dlaczego twoim zdaniem Ap 14,7 jest tak ważnym wersetem w Apokalipsie? Na czym polega oddawanie czci Bogu? Dlaczego i jak powinniśmy czcić Boga? Jakie dowody można znaleźć w tym wersecie i w jego kontekście na to, że autor Objawienia miał na myśli czwarte przykazanie, kiedy pisał ten werset?
W jaki sposób lud Boży, który żyje w kulturze zachodniej może okazać swoje uznanie dla Bożego obrazu, w heteroseksualnym małżeństwie które coraz bardziej zaczyna oddalać się od biblijnej normy? Jakiego rodzaju posłuszeństwo jest konieczne, aby zachować biblijny model Bożego obrazu?
Obserwacja świata natury pokazuje, że Bóg jest niezwykle potężny. Dlaczego nie używa tej mocy, aby częściej interweniować w udrękach, z jakimi się borykamy w życiu? Dz 17:27 „…żeby [narody] szukały Boga, czy go może nie wyczują i nie znajdą, bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas.” Bóg chce, aby ludzie go znaleźli, kiedy Go szukają. Jeśli to prawda, dlaczego czasami tak trudno jest znaleźć Boga?
Konflikt między czczeniem Boga a czczeniem innych bogów stanowi centrum kosmicznego konfliktu. W jaki sposób zrozumienie tego problemu powinno wpłynąć na nasze życie?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz