Światłość świeci w ciemności
Felieton do Szkoły Sobotniej na 20 kwietnia 2024
Co można zrobić, aby zapobiec lub spowolnić proces duchowego i doktrynalnego dryfowania we wspólnocie chrześcijańskiej?
Myślę, że jest tylko jedno naprawdę skuteczne rozwiązanie, a jest to powrót do Słowa Bożego i proszenie Ducha Świętego, aby nas prowadził. Doktrynalne dryfowanie pojawia się, gdy decydujemy się, aby połączyć ludzkie doktryny z doktrynami Słowa. Warto jednak zastanowić się na czym polega doktrynalne dryfowanie. Czy nasze zrozumienie nie powinno wzrastać i zmieniać się kiedy przemieszczamy się w czasie? Czy w takim przypadku mówimy o dryfowaniu, czy o rozwoju? Czy prawda nie powinna być zastosowana w nowych kontekstach i w nowy sposób? Gdybyśmy zamknęli się w naszej doktrynie i powiedzieli: ‘Nie chcemy dryfować, po prostu będziemy się trzymać tego co mamy!’ czy byłoby to mądre? Czy byłby to wzór, który znajdziemy w Piśmie Świętym? Warto zwrócić uwagę na to co powiedział autor listu do Hebrajczyków, który zachęcał ludzi, aby odłożyli na bok duchowe mleko i zajęli się stałym pokarmem. Na czym polega dryfowanie? Czym różni się ono od czegoś co nazywamy rozwojem i postępem?
Protestanci na ogół wierzą w progresywne objawienie, które polega na tym, że z biegiem czasu wiemy więcej na temat tego co jest napisane w Bożym Słowie. Weźmy na przykład Hioba, o ile więcej wiemy na temat wielkiego boju i konfliktu pomiędzy dobrem i złem w porównaniu z tym co wiedział Hiob? Co wiedział on na temat Odkupiciela (goel), w którego wierzył? Nasza wiedza na temat Odkupiciela jest o wiele głębsza, a jednak jego wiara, była zdumiewająca.
Co wydarzyło się we wczesnym okresie chrześcijaństwa, co spowodowało przejęcie niebiblijnych idei?
Lekcja Szkoły Sobotniej w tym tygodniu obejmowała bardzo interesujący obszar, ponieważ autor zachęcał nas do spojrzenia na pierwsze stulecia ery chrześcijańskiej nie tyle z punktu widzenia prześladowań, które miały miejsce od czasu do czasu, ale z punktu widzenia zmiany, która nastąpiła, gdy religia chrześcijańska stała się coraz bardziej akceptowana, stając się w końcu religią państwową. W tym czasie miały miejsce bardzo ważne zmiany, które prawdopodobnie skłoniły Kościół do przyjęcia koncepcji, które były odległe od nauki biblijnej.
Posiadamy kilka fragmentów biblijnych, które przewidują taki rozwój sytuacji i wyrażają to czasami w dość ostry sposób. Warto zwrócić uwagę na fragment z 2 Tes 2,7-12. Jest to jeden z najtrudniejszych do interpretacji fragmentów Nowego Testamentu. Paweł napisał do chrześcijan w Tesalonikach, że tajemna moc bezprawia już działa, a następnie opisał szkody, jakie ta moc wyrządzi szczególnie tym, którzy nie są pilnymi studentami Słowa Bożego.
W Dz 20,27-32 Paweł w pożegnalnym przemówieniu do liderów kościoła w Efezie zachęcał, aby byli dobrymi pasterzami, ponieważ „drapieżne wilki” będą przychodzić i siać spustoszenie. Te dwa fragmenty warto porównać ze słowami Jezusa zapisanymi w ewangelii Jana 17, gdzie Jezus powiedział, że świat będzie nienawidzić Jego naśladowców. Te trzy przykłady pomagają zauważyć walkę jaka toczy się pomiędzy siłami dobra i zła.
Powszechnie wiadomo, że w miarę jak wiara chrześcijańska rozprzestrzeniała się na terytorium Imperium rzymskiego, uległa znaczącym przemianom. Częściowo wynikało to z braku odpowiedniego nauczania nawracanych osób, ale było to również spowodowane chęcią uczynienia niektórych elementów wiary bardziej przystępnymi dla tych, którzy się przyłączali. Przykładem tego może być zmiana święcenia Szabatu na święcenie niedzieli. Wiele wiemy już na ten temat, nie ma jednak zgody wśród uczonych co dokładnie spowodowało tę zmianę, ale wiadomo, że zmiana nastąpiła. Zdaniem niektórych historyków zmiana była spowodowana chęcią odróżnienia się chrześcijan od środowiska żydowskiego; inni zwracają uwagę na skłonności do synkretyzmu religijnego i próbę asymilacji z tradycyjnymi bóstwami pogańskimi. Wiadomo, że zmiana została zapoczątkowana w Rzymie i przebiegała stopniowo. W pewnym momencie biskup Rzymu zachęcał wierzących, aby święcili oba dni!
Kolejną znaczącą zmianą było przyjęcie innej koncepcji człowieka, według której człowiek nie jest duszą – żywą istotą, ale posiada duszę z natury nieśmiertelną, którą otrzymuje w momencie poczęcia i która odchodzi od niego w momencie śmierci. Taką koncepcję przyjmuje większość współczesnych chrześcijan. Nie jest to idea biblijna. Wydaje się, że została zapożyczona od greckich filozofów, którzy szukali pomostu między światem idealnym i materialnym. Teolodzy chrześcijańscy idąc śladem Filona z Aleksandrii, żydowskiego teologa, zaczęli zastanawiać się w jaki sposób dopasować świat pojęć biblijnych do świata idei hellenistycznych, który w czasach Nowego Testamentu przeżywał swój wielki rozwój. Filozofowie greccy zajmowali się pytaniami dotyczącymi życia, których nigdy nie stawiali sobie uczeni hebrajscy. Wydaje się, że teologowie chrześcijańscy zapożyczyli greckie idee od takich ludzi jak Platon ponieważ chcieli przedstawić biblijne idee w taki sposób, aby mogli je zrozumieć Grecy.
Najlepszą ochroną przed doktrynalnym i ideowym dryfowaniem jest zdobycie wiedzy na temat zawartości oraz źródła autorytetu na który się powołujemy. Dla chrześcijan zawsze była to Biblia, w której opisane zostały działania Boga w historii. Studiując to, co zostało zapisane, ludzie mieli szansę na zrozumienie oraz przyjęcie Bożego planu. Jednym z największych problemów, który pojawił się w miarę upływu czasu, był brak dostępności słowa pisanego. Przez wiele wieków osobom wierzącym zabraniano samodzielnego czytania Biblii. W wielu przypadkach to było przyczyną odstąpienia od prawd Słowa Bożego.
Jeden z problemów poruszonych w lekcji dotyczył autorytetu Słowa Bożego. Ten temat wymaga starannego przemyślenia. Zwykle, gdy używamy słowo „autorytet”, mamy na myśli wolność jaka została udzielona danej osobie, która może uporządkować daną rzeczywistość według swojej woli. Mówiąc jeszcze inaczej jest to zewnętrzna korekta zastosowana przez osobę prawidłowo wyznaczoną do poprawiania sytuacji, kiedykolwiek jest to konieczne. W powszechnym zrozumieniu policja jest jedną z kategorii osób, które posiadają władzę i autorytet. Wielu ludzi w podobny sposób myśli o Biblii, że posiada ona zewnętrzny autorytet, który należy stosować nawet wobec tych, którzy nie chcą go uznać. Jednak staranne przemyślenie tego problemu pomaga zrozumieć, że jeśli Bóg jest miłością, to nie działa w taki sposób. Bóg nie narzuca swojej woli człowiekowi. Bóg nie działa przez powtrzymanie naszego działania, ale przez współdziałanie i prosi o dobrowolne poddanie się. Dla tych, którzy uwierzą, Słowo Boże i jego nauki zostają wewnętrznie zasymilowane i funkcjonują jako ograniczenie oraz przewodnik wewnątrz umysłu osoby, która chętnie je akceptuje. Prawda, która zostaje narzucona z zewnątrz zwykle nie sprzyja podporządkowaniu się, ale wywołuje bunt.
Warto w tym momencie zastanowić się nad koncepcją prawdy. Jednym z problemów z którym trzeba się zmierzyć, gdy mówimy o prawdzie jest ten, że prawda jest nietolerancyjna w tym sensie, że jeśli coś jest prawdziwe, wszystko inne musi być złe. Dana idea nie może być zarówno dobra jak i zła w tym samym czasie. Co więcej, musimy się zastanowić, jak sprawny musi być ludzki umysł w obliczu odkrywania i opisywania prawdy. Można powiedzieć, że twierdzenie, iż człowiek jest w stanie odkryć i w pełni opisać prawdę jest pychą. Dlatego perspektywa objawienia, które pochodzi spoza ludzkiej rzeczywistości jest zarówno atrakcyjna, jak i ważna.
Warto pamiętać o refleksji Pawła którą wyraził w 2 Kor 4,3-6, na temat walki jaka toczy się o umysły ludzkie. Powinniśmy pamiętać, że idee i koncepcje, które przyjmujemy lub wytwarzamy, są bardzo ważne, ponieważ tworzą one kontekst, z którego czerpiemy nasze wierzenia i które są punktami odniesienia w naszym życiu. Z chrześcijańskiego punktu widzenia ogromne znaczenie ma akceptacja tego, co Bóg objawił. To właśnie powinno służyć jako autorytet, który kieruje naszym życiem.
DO PRZEMYŚLENIA
Lekcja w tym tygodniu dotyczyła historii kościoła chrześcijańskiego w latach 313-538 czyli okresu po tym, jak chrześcijaństwo stało się dominującą religią Cesarstwa Rzymskiego. Jaki wpływ na Kościół twoim zdaniem miało zdobycie światowego uznania, bogactwa oraz władzy? Ap12,9. W jaki sposób Szatan stara się ustanowić swoją władzę nad wszechświatem? Jakie ma to konsekwencje dla dwóch epok w historii chrześcijaństwa którymi zajmowaliśmy się ostatnio (okres prześladowań i okres religii państwowej)
Jan 14,6 i 8,44. Na czym polega kontrast między charakterem Jezusa a charakterem Szatana? W jaki sposób ten kontrast został zilustrowany w historii na temat Ogrodu Eden (Rdz 2,17; 3,4)? Czego na temat prawdy dowiadujemy się z Prz 23,23, Jn 17,17 i Jn 8,32?
W wielu okresach historii Kościoła, Biblia była ignorowana, tłumiona lub zabraniano jej posiadania. W jaki sposób w tamtych czasach ludzie otrzymywali Słowo od Pana? Dzisiaj Biblia jest ogólnodostępna. Jakich strategii używa dzisiaj Szatan, aby zminimalizować wpływ Słowa Bożego na człowieka?
Jakie są cztery główne sposoby zdefiniowania prawdy przez chrześcijan? Czasami są one nazywane czworobokiem weslejańskim. John Wesley, założyciel metodyzmu, nauczał, że sposobem na zrozumienie jakiejkolwiek formy wiedzy chrześcijańskiej jest umieszczenie jej w kontekście czterech perspektyw: Pisma Świętego, tradycji, rozumu i doświadczenia. Zarówno katolicy, jak i protestanci stosują czworobok weslejański, niezależnie od tego, czy zdają sobie z tego sprawę, czy nie. Jaka jest decydująca różnica między nimi? W wiekach IV-VI szybki rozwój misji był jedną z motywacji subtelnych zmian w doktrynie. Jakie jest niebezpieczeństwo spotykania ludzi tam, gdzie oni się znajdują co jest skąd inąd biblijną zasadą?
Dzieje 20,27-32. Jakie ostrzeżenia w odniesieniu do przyszłości Kościoła przekazał Paweł? W jakiś sposób rozróżnić prawdę od błędu, gdy jesteśmy konfrontowani z pytaniami, na które nie potrafimy odpowiedzieć? Jakie współczesne trendy mogą mieć wpływ na kompromisy podobne do tych które miały miejsce wcześniej?
Jn 17,15-17 i Dn 20,32. Jaką rolę odgrywa Słowo Boże w ochronie ludzi przed zwiedzeniami Szatana?
Czy istnieją fragmenty Biblii, które są bardziej natchnione niż inne? Jak postępować z fragmentami Biblii, które nie mają sensu dla współczesnego czytelnika lub wydają się nieistotne z współczesnej perspektywy? W jaki sposób poradzić sobie z faktem, że Biblia jest zarówno dziełem Bożym, jak i ludzkim?
Prz 16,25, Sdz 21,25 i Iz 53,6. Czego dowiadujemy się z tych wersetów na temat zwodniczej strategii Szatana?
Dlaczego ludzki umysł bez ingerencji Ducha Świętego nie jest w stanie poznać Bożej prawdy? Z drugiej strony, w jaki sposób rozum pomaga nam zrozumieć Boże objawienie? 2 Kor 4,3-6. W jaki sposób oczy ulegają duchowemu „zaślepieniu”? W jaki sposób można je otworzyć?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz