Wojna, która jest u podstaw wszystkich wojen
Felieton do Szkoły Sobotniej na 6 kwietnia 2024
Jak zinterpretować stwierdzenie, że w niebie była kiedyś wojna?
Lekcje Szkoły Sobotniej w tym kwartale skupiają się na temacie, który jest dobrze znany w teologii adwentystycznej od samego początku. Wielki bój między Chrystusem a Szatanem dotyczy konfliktu, który można prześledzić od czasów sprzed Stworzenia świata, aż do momentu, gdy Królestwo Boże zostanie ostatecznie w pełni ustanowione. Ta koncepcja teologiczna przedstawia historię: Od Raju utraconego do Raju przywróconego.
Wielkie narracje historyczne podobne do tej którą będziemy się zajmować w tym kwartale, można znaleźć w różnych dziedzinach ludzkiej historii. Jeżeli chcemy nadać sens naszemu życiu, musimy znaleźć historię, która będzie mogła udzielić odpowiedzi na główne pytania dotyczące życia, istnienia zła oraz cierpienia. Tego rodzaju mega narracja umieszcza nasze życie w kontekście i pozwala wyjaśnić skąd pochodzimy, kim jesteśmy i co nas czeka w przyszłości. Dzięki mega narracji potrafimy zdefiniować punkty odniesienia w naszym życiu, oraz podejmować decyzje, które mają wpływ na cel naszego życia. Pozwala nam spojrzeć poza nasz bezpośredni kontekst i wyartykułować wizję, która prowadzi nas w życiu i która nie jest związana tylko z naszą najbliższą rzeczywistością. Mega narracje dostarcza powodów do nadziei, podczas gdy w przeciwnym przypadku ogarnęłaby nas rozpacz.
Historia wielkiego boju opisana w Biblii jest fascynująca. Posiada panoramiczny charakter i który pozwala na wgląd w wielki plan, jaki Bóg ma dla świata, w którym żyjemy.
Każda historia musi mieć swój początek. Historia opisana w Ap 12 przedstawia początek konfliktu. Jest to historia niezwykła (Ap 12,7-9), a nawet niepokojąca, ponieważ opowiada o wojnie w niebie. Trudno zrozumieć, dlaczego i w jaki sposób toczyła się wojna w przestrzeni, którą wyobrażamy sobie jako dziewiczą i nieskażoną. Historia przedstawiona w tym fragmencie jest jasna: w niebie toczyła się wojna pomiędzy Michałem i jego aniołami, a smokiem, który w innym miejscu jest utożsamiany z Szatanem. Wskutek tego konfliktu Szatan i jego aniołowie zostali wypędzeni. Narrator opisuje wyraźnie, że „nie znalazło się już dla nich miejsce w niebie”.
Mamy tutaj początek historii. Coś spowodowało wielki rozłam w niebie do tego stopnia, że Szatan i ci, którzy zdecydowali się iść za nim, musieli zostać wypędzeni. Więcej szczegółów na temat początków Wielkiego Boju został przedstawione w dwóch kolejnych fragmentach: Ez 28,12-15 oraz Iz 14:12-14. Narracja tych fragmentów nie przedstawia bezpośrednio Szatana. Jedna z nich mówi o królu Tyru, druga o królu Babilonu. W jaki sposób możemy zrozumieć, że mamy do czynienia z Szatanem?
Należy zwrócić uwagę na kilka rzeczy. Po pierwsze – dla wielu ludzi jest to zaskoczenie – imię Lucyfer nie jest imieniem biblijnym, ale raczej transliteracją łacińskiego słowa oznaczającego „gwiazdę poranną” (heilel) – Wenus. Słowo to można również przetłumaczyć jako „nosiciel światła”. Tytuł był nadany królowi Babilonu. Tłumacze tekstu nie przetłumaczyli imion przedstawionych w Iz 14,12 lecz dokonali ich transliteracji powodując, że odbiorcy tekstu biblijnego przyjęli imię Lucyfer jako biblijne imię Szatana. Pierwsi ojcowie kościoła zaczęli stosować to określenie w odniesieniu do Szatana, prawdopodobnie pod wpływem przekonania, że spadł on z nieba. Warto podkreślić, że to wyjaśnienie nie zmienia znaczenia tych wersetów!
Fragmenty z Iz 14 i Ez 28 zaczęto interpretować w kontekście Szatana dopiero na początku III wieku. Pierwszym teologiem, który dokonał takiej identyfikacji był łaciński Ojciec Kościoła Tertulian, który zmarł w 225 roku. W tej interpretacji należy zwrócić uwagę na dwa elementy. W ewangelii Łukasza Jezus powiedział: „Widziałem, jak szatan, niby błyskawica, spadł z nieba.” (Lk 10,18). Chrześcijanie zaczęli dostrzegać związek między słowami z Izaj. 14 i słowami Jezusa. Zaczęto zwracać uwagę, że to, co powiedziano o królu Babilonu, nie mogło się przydarzyć człowiekowi, ponieważ żaden człowiek nie spadł z nieba jak błyskawica. Z kolei we fragmencie z Ez 28, gdzie został opisany król Tyru bardzo szybko możemy zauważyć, że autor nie może mówić o królu, który był w ogrodzie Bożym w Edenie i był namaszczonym chrubinem. Dzieje się tu coś o wiele większego, możemy zauważyć w narracji podwójną ekspozycję. Autorzy wykorzystują ziemską rzeczywistość, aby naświetlić sytuację kosmiczną. Przy pomocy narracji o dwóch królach pomagają nam dokonać projekcji do sfery kosmicznej, aby zobaczyć Szatana w dwóch momentach jego historii: w jego pierwotnym stanie, a następnie po upadku z nieba, co zostało odnotowane w ewangelii Łukasza i Apokalipsie. W literaturze apokaliptycznej bardzo często można obserwować podwójną projekcję wydarzeń: w wymiarze ziemskim oraz na poziomie kosmicznym.
Według narratora biblijnego Lucyfer był zaabsorbowany swoją urodą i gdy coś go zdenerwowało, postanowił rzucić wyzwanie Bogu i stracił swoje miejsce w niebie.
W Apokalipsie Jan posługuje się językiem militarnym. W niebie wybucha wojna. Niebiańskie istoty muszą dokonać wyboru. Grupa aniołów postanowiła pójść za Szatanem, któremu udało się przekonać lub oszukać doskonałe istoty niebiańskie. Szatan jest potężnym i przebiegłym wrogiem, którego nie można lekceważyć.
Stwierdzenie, że Szatan spadł z nieba na ziemię jak błyskawica łączy go z ziemską rzeczywistością. Narracja z księgi Rodzaju o tym, że waż pojawił się w dziewiczym świecie stworzonym przez Boga i oszukał mieszkających tam ludzi, ma sens. Być może właśnie jego antagonistyczne nastawienie spowodowało, że zapragnął zrujnować to, co Bóg stworzył. Według narracji z księgi Rdz 3 Szatan odniósł sukces, oszukał Ewę, która zignorowała Boże postanowienie dotyczące szczególnego drzewa. Wydaje się, że dramatyczne skutki grzechu znacznie przewyższyły czyn, który spowodował, że grzech zaistniał na ziemi. Biblia wyraźnie stwierdza, że grzech rozprzestrzenił się i zainfekował całą planetę, łącznie z ludźmi, których stworzył Bóg. Grzech faktycznie zmienił orientację człowieka powodując, że człowiek oddalił się od Boga. Grzech miał natychmiastowe, pośrednie i ostateczne konsekwencje, z którymi musimy się dzisiaj żyć.
W Rz 3 została umieszona bardzo dobra wiadomość, wyrażona w metaforycznym języku, która dotyczyła nasienia kobiety i nasienia Szatana. Nasienie kobiety w chrześcijańskiej interpretacji dotyczy Jezusa, który w pewnym momencie zatriumfuje nad Szatanem. Możemy próbować wyobrazić sobie smutek, jaki musieli odczuwać Adam i Ewa, gdy uświadomili sobie, co się stało, ale także radość i nadzieję, jaką musieli odczuwać, gdy usłyszeli obietnicę. Właśnie w tym miejscu rozpoczyna się wątek, który przewija się przez całą Biblię dotyczący idei wybawienia, że pewnego dnia nadejdzie Wybawiciel, Mesjasz, który naprawi szkody wyrządzone przez grzech. Nadzieja osiąga szczyt w obietnicy nowego nieba i nowej ziemi.
Warto zauważyć, że inicjatorem planu odkupienia jest Bóg. Jeden z najlepiej znanych tekstów biblijnych – Jn 3,16 mówi o miłości Boga i Jego pragnieniu zbawiania człowieka. Ta idea jest potwierdzona w wielu miejscach Biblii i jest poparta działaniami Boga w historii, które obejmowały przyjście Jezusa na ziemię jako dziecko, prowadzenie niezwykłego życia, a następnie śmierć jako ofiara za grzech, która dostarczyła drogę ucieczki dla grzeszników. Następnie – i to jest bardzo ważne – Jezus powstał z martwych, aby służyć teraz jako Arcykapłan i oznajmił, że pewnego dnia powróci ponownie, aby zabrać do siebie wierzących.
Historia, która w bardzo prosty sposób została przedstawiona w tej lekcji leży u podstaw całej narracji biblijnej. Począwszy od pojawienia się grzechu, przez Stworzenie, Upadek, skomplikowane dzieje człowieka, Golgotę, Zmartwychwstanie, kolejne skomplikowane dzieje, aż do ustanowienia Królestwa Bożego w jego pełni. Należy o tym pamiętać przez cały kwartał.
DO PRZEMYŚLENIA
Według autora naszego podręcznika do Szkoły Sobotniej lekcje w tym kwartale przedstawiają historię świata z Bożego punktu widzenia, tak jak objawia to proroctwo, od czasów Chrystusa, przez wieki, aż do naszych czasów i później.
Wielu młodych ludzi, którzy wychowywali się w domach chrześcijańskich, zwraca się w stronę ateizmu. Można wskazać na dwa główne powody: 1) jakiego rodzaju obraz Boga był przedstawiany w kościele w czasie ich dzieciństwa; ora 2) sposób, w jaki byli traktowani we wspólnotach kościelnych. Innymi słowy, przestali lubić Boga oraz tych, którzy twierdzili, że Go naśladują. Dlatego następujące pytania nigdy nie były bardziej aktualne niż dzisiaj: Jeśli Bóg jest dobry, dlaczego świat jest taki zły? Jak Bóg miłości może pozwolić na istnienie tak wielkiego zła? Dlaczego złe rzeczy przytrafiają się dobrym ludziom?
Apokalipsa 12,7-8. Co dzieje się we wszechświecie według tego fragmentu? Czy zrzucenie Szatana było demonstracją Bożej siły, czy też Szatan i jego aniołowie odeszli sami? Jakim rodzajem wojny jest kosmiczny konflikt? Zobacz Ap 12,9-11.
Czy kochający Bóg stworzył demonicznego anioła, czy był w nim jakiś fatalny błąd, który spowodował, że zbuntował się przeciwko Bożemu rządowi? Zobacz Ez 28,12-15 i Iz 14,12-14. Jakie wnioski na temat Bożego sposobu postępowania ze złem można wyciągnąć z tych dwóch fragmentów?
Apokalipsa 12,4. Czego dowiadujemy się z tego fragmentu na temat Szatana oraz kwestii będących przedmiotem konfliktu? Czego dowiadujemy się z metafory przedstawionej w tym wersecie na temat charakteru kosmicznej wojny? Ilu aniołów dało się nabrać na oszustwa Szatana?
W jaki sposób nasza planeta została wciągnięta w kosmiczny konflikt? Jakiej metody użył Szatan/wąż? Rdz 1,31, 2,16-17 oraz 3,1-6. Skąd wiemy, że wąż w Ogrodzie był w rzeczywistości Szatanem/Lucyferem (Ap 12,9; Jn 8,44)? Jaki był skutek pierwszego grzechu opisanego w Rdz 3? (Rz 3,23). Co Bóg obiecał pierwszej parze ludzi po upadku w grzech (Rdz 3,14-15)?
W jaki sposób Chrystus na krzyżu odpowiedział na zarzuty Szatana? Co dała Jego śmierć na krzyżu w świetle wielkiego boju między dobrem a złem?
Jeśli wszyscy bierzemy udział w kosmicznym konflikcie, jak powinniśmy zareagować na ten konflikt? Hbr 4,15-16. Co autor listu do Hebrajczyków może mieć na myśli, gdy mówi „ufna odwaga”? Co w charakterze Boga zachęca do okazania „ufnej odwagi”? Jaki element naszego doświadczenia sprawia, że taka „odwaga” jest możliwa (Jn 8:11)?
Jeśli Bóg wiedział, że Lucyfer zamierza się zbuntować, dlaczego dał mu możliwość wyboru? Dlaczego zrozumienie powszechnej natury kosmicznego konfliktu jest dla nas ważne?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz