Czekaj na Pana
Felieton do Szkoły Sobotniej na 30 marca 2024
Główna myśl: Oczekiwanie w Biblii posiada zawsze aktywny, a nie bierny charakter. Aktywne oczekiwanie może zawierać zarówno ciszę jak i dźwięk, bezruch jak i aktywność. Mimo że czekanie jest ukazane przede wszystkim jako czynność ludzka, Bóg również czeka.
Historie często przybierają formę łuku. W historii zawarte jest napięcie. Historia nas wciąga, ponieważ w trakcie rozwijania się każdej historii widzimy cząstkę siebie i tego, co to znaczy być człowiekiem. Kiedy myślisz o historiach, które miały wielki wpływ na Twoje życie, czy zauważasz w nich miejsce na czekanie? Dlaczego czekanie jest ważne?
Z pewnością znamy wiele historii w który czekanie odgrywa ważną rolę. Kiedy kobieta zajdzie w ciążę, oczekuje na urodzenie dziecka. Kiedy na świat przychodzi dziecko, nagle zaczyna się zupełnie nowy czas. W tym momencie wszystko zmienia się w naszym życiu. Jezus wykorzystał metaforę narodzin dziecka jako ilustrację oczekiwania na Jego przyjście.
Warto jednak zwrócić uwagę na cień, który czai się w idei czekania. W tym tygodniu mówiliśmy o pozytywnych aspektach czekania, które są bardzo ważne w rozwijaniu naszej dojrzałości, której potrzebujemy, gdy zastanawiamy się nad granicami dobra i zła, gdy myślimy o sobie oraz o błędach innych ludzi, którzy nas otaczają. W jednym z naszych felietonów wspominaliśmy o Szczepanie. Co się dzieje, gdy nasza wierność doprowadza nas do cierpienia i żałoby, kiedy oczekiwanie nie przynosi rezultatu, jakiego się spodziewamy? Warto pamiętać, że w naszym oczekiwaniu musi być miejsce na beznadziejność, że sytuacja nie zawsze rozwija się tak jakbyśmy się tego spodziewali. Bardzo piękne jest pokładanie wiary w Bogu, ale w życiu nie zawsze wszystko układa się tak jakbyśmy tego pragnęli. Dlatego zastanawiam się jak sobie poradzić z tym „cieniem” który pojawia się wtedy, gdy oczekujemy?
Lubimy cytować tekst z Jeremiasza 29,11 „Albowiem ja wiem, jakie myśli mam o was - mówi Pan - myśli o pokoju, a nie o niedoli, aby zgotować wam przyszłość i natchnąć nadzieją.” Mówimy wtedy, „Nie przejmuj się, wszystko będzie dobrze! Pan Bóg ma plan dla ciebie!” Istnieje jednak wewnętrzny dyskomfort związany z myślą, że możemy nie dożyć, aby to na co czekamy urzeczywistniło się w naszym życiu.
Jedno z hebrajskich słów, które tłumaczymy jako „czekać”, oznacza także „mieć nadzieję”. Na czym polega wzajemna zależności między nadzieją i oczekiwaniem? Warto zwrócić uwagę na kilka przykładów.
Psalm 131,3 (hebrajskie słowo yḥl)
„Izraelu! Oczekuj Pana Teraz i na wieki!” (BW)
„Izraelu, złóż w Panu nadzieję odtąd i aż na wieki!” (BT)
„Miej nadzieję w Panu, o Izraelu! Odtąd aż na wieki! (BG)
Psalm 27,14 (hebrajskie słowo qwh)
„Miej nadzieję w Panu!
Bądź mężny i niech serce twoje będzie niezłomne!
Miej nadzieję w Panu!” (BW)
„Ufaj Panu,
bądź mężny, niech się twe serce umocni,
ufaj Panu!” (BT)
„Oczekujże Pana,
Zmacniaj się, a on utwierdzi serce twoje;
Oczekuj Pana.” (BG)
W jaki sposób nadzieja i oczekiwanie są ze sobą powiązane? Jak doświadczenie oczekiwania wpisuje się w proces budowania relacji z Bogiem?
Możemy mówić o otwartości co do różnych możliwości, które mogą się wydarzyć w danym momencie. To powoduje, że nie czujemy się dobrze w sytuacjach, gdy nie potrafimy przewidzieć co przyniesie nam życie. W pewnym sensie trzeba poddać się niepewności, a jednocześnie żyć małymi rzeczami i nie wpadać w spiralę przypuszczeń co może się stać w życiu. Warto skupić się na tym jednym dniu, który w danym momencie przeżywamy, a nie na następnym. Moim zdaniem to właśnie chciał przekazać Jeremiasz – skupiaj się na swoim życiu, takim, jakie jest teraz.
Pomyślmy o historii pierwszego cudu, którego dokonał Jezus w czasie uczty weselnej w Kanie. Maria miała w sobie coś, czego Jezus, jak sądzę, pragnął, aby wszyscy uczniowie mieli, a mianowicie: tę antycypację tego, co Bóg może zrobić, nawet w zupełnie przyziemnych sprawach życia. Maria była osobą, która miała wrażliwość na problemy życia, potrafiła przewidywać i równocześnie odsunąć się. Jakie znaczenie może mieć jej przykład dla naszych doświadczeń w dzisiejszym świecie? To prawda, że jest czas na czekanie i nadzieję, ale jest także czas na działanie i powiedzenie „Trzeba z tym coś zrobić właśnie teraz!”
Autorka naszego podręcznika wykorzystuje elementy z kolekcji psalmów pielgrzymkowych (Ps 120-134), aby zwrócić uwagę na znaczenie oczekiwania w naszym indywidualnym i zbiorowym chodzeniu z Bogiem. Psalmy 126 i 131 zawierają bogatą metaforykę, która pomaga nam zrozumieć różne aspekty naszych relacji z Bogiem. Jakie metafory dominują w tych poematach? W jaki sposób mogą one pogłębić nasze zrozumienie nadziei i oczekiwania? Która z nich wydaje się być najbardziej przekonująca?
Psalm 126
Gdy Pan wywiódł z niewoli uprowadzonych z Syjonu, Byliśmy jak we śnie.
2 Wtedy usta nasze były pełne śmiechu, A język nasz radości, Wtedy mówiono wśród narodów: Pan dokonał z nimi wielkich rzeczy,
3 Wielkich rzeczy dokonał Pan z nami, Przeto byliśmy weseli.
4 Odmień, Panie, losy nasze Jak strumienie w ziemi południowej.
5 Ci, którzy siali ze łzami, Niech zbierają z radością!
6 Kto wychodzi z płaczem, niosąc ziarno siewne, Będzie wracał z radością, niosąc snopy swoje.
Psalm 131
Panie, nie wywyższa się serce moje I nie wynoszą się oczy moje; Ani nie chodzi mi o rzeczy zbyt wielkie I zbyt cudowne dla mnie.
2 Zaiste, uciszyłem i uspokoiłem mą duszę; Jak dziecię odstawione od piersi u swej matki, Tak we mnie spokojna jest dusza moja.
3 Izraelu! Oczekuj Pana Teraz i na wieki!
Autorka naszego podręcznika cytuje Mt 18,1-3, gdzie została opisana historia w której Jezus postawił wśród swoich uczniów dziecko i wyjaśnił, że kluczem który umożliwia wejście do Bożego królestwa jest stanie się jak małe dziecko. To prawda, że jako dzieci nie jesteśmy pełnią tego, czym pewnego dnia będziemy, mimo to jesteśmy doskonali w naszym byciu dzieckiem. Jesteśmy dokładnie tam, gdzie powinniśmy być.
Jakie aspekty dzieciństwa mogą być pouczające, gdy próbujemy znaleźć analogie dotyczących miejsca nadziei i oczekiwania w naszym życiu wiary?
Pierwszą rzeczą, na którą zwróciłem uwagę, gdy zobaczyłem tę historie, było to, że dzieci nie są cierpliwe. Dzieci nie lubią czekać lub czekają w zupełnie inny sposób niż my. Dziecko nie jest więc przykładem na to, by cierpliwie czekać. To, co dziecko może zrobić w danej chwili to zaufać tej dłoni, którą trzyma i powiedzieć: „Ta ręka jest tutaj, więc mogę postawić krok i potem zrobić następny.” Jednak to, czego możemy nauczyć się od dzieci to „zależność” i „otwartość”.
Właśnie przez takie chwile w życiu prowadzę nas psalmy. Pomagają nam one zrozumieć, że można nie tylko znaleźć sens i znaczenie w „tu i teraz” mimo że to co przeżywamy jest często beznadziejne. Psalmy pokazują nam, że jest coś więcej, że jest coś poza „tu i teraz”.
DO PRZEMYŚLENIA
Dlaczego tak wiele tekstów biblijnych wzywa lud Boży do czekania (Ps 27,14; 37,7.9. 34; 39:8; 40:2; 69:7; Ga 5,5; Rz 8,19.25. W BW w większości przypadków hebrajskie słowo yḥl jest przetłumaczone jako „mieć nadzieję”.)? Zdaniem niektórych komentatorów biblijnych w ST ludowi Bożemu nakazano „czekać na Pana” aż czterdzieści trzy razy.
Psalm 131.
Czego ten psalm uczy nas na temat naszych relacji z Bogiem? Czekanie oznacza uznanie, że nie posiadamy nad czymś kontroli. To nie ja rozdaję karty. Wyznaczanie czasu nie zależy ode mnie. W naszej kulturze istnieje bezpośrednia zależność między statusem a oczekiwaniem. Im wyższy status ktoś posiada, tym mniej musi czekać. Czekanie przypomina nam, że to nie my rządzimy. Nasz Bóg jest Stwórcą, gdy czekamy na niego On sam coś w nas robi. To, co Bóg czyni w nas, gdy czekamy, jest równie ważne jak to, na co czekamy. Oczekiwanie jest częścią procesu stawania się tym, kim Bóg chce, abyśmy byli. Czekanie na Pana wymaga cierpliwego zaufania, że Bóg wie, co robi. Dlaczego ludzie śpiewają o nieszczęściach? Dlaczego ważne jest, abyśmy pamiętali o naturze ucisku w życiu chrześcijańskim? Czego Psalm 129 uczy nas na temat charakteru Boga? W jaki sposób ten Psalm uczy nas na temat dumy i pokory? Czego możemy nauczyć się z tego Psalmu na temat zadowolenia i odpoczywania w Bogu?
Psalm 126.
Co dodaje sił i nadziei ludowi Bożemu? W jaki sposób czas siewu i żniwa przypominają nam o rzeczywistości starego świata: siew w smutku i strachu oraz nowego świata: żniwo w radości i triumfie? Jaki jest związek pomiędzy duchową radością a duchową odnową. W jaki sposób Psalm 126 poucza nas o dążeniu do duchowej odnowy? Jak często powinniśmy się modlić, aby Pan „zrobił to ponownie” (przyniósł odnowienie) w twoim życiu i życiu twojego kościoła?
Psalm 92.
W jaki sposób dzień Szabatu podkreśla błogosławieństwa oczekiwania? W jaki sposób możemy dziękować Panu za starość, zamiast na nią narzekać (Ps 92:14-16)? W jaki sposób czas odpoczynku pomaga nam zastanowić się nad dziełem Boga w naszym życiu? Dlaczego Szabat jest ważny nie tylko dla naszego ciała, ale także dla naszej wiary i życia duchowego? Jakie są kluczowe momenty w twoim życiu, w których dostrzegłeś wierność, dobroć i miłość Boga? Jak możesz praktycznie rejestrować i pamiętać o Bożym dziele w swoim życiu? W jaki sposób możesz połączyć oddawanie chwały Bogu, z czasem który z Nim przeżywasz? W jaki sposób można znaleźć radość i skarb w Bogu? W jakich okolicznościach czujemy się zniechęceni lub przygnębieni? W jaki sposób wersety 12–15 przedstawiają obraz tego, co ma ostatecznie być udziałem ludzi, którzy pragną Bożej sprawiedliwości? W jaki sposób możemy dodawać sobie nawzajem otuchy, gdy jesteśmy pogrążeni w rozpaczy i bólu? W jaki sposób możemy dzielić się tym co się wydarzyło i tym co się wydarzy w przyszłości, gdy jesteśmy pogrążeni w udręce?
Psalm 27
Czy kiedykolwiek czułe/aś, że Twój świat się rozpada? Jeśli tak, jak zareagowałeś/aś? Jak Bóg do ciebie przemówił w tym czasie? Dlaczego cierpienie nie jest oznaką tego, że Bóg opuścił swój lud? W jaki sposób charakter Boga i dzieło Chrystusa mogą pomóc ci odpowiedzieć na to pytanie? Czy chcesz i jesteś gotowy cierpieć jako chrześcijanin? Dlaczego lub dlaczego nie? Jakie kroki możesz podjąć, aby w sercu przygotować się na trudności? Jaki jest cel życia chrześcijańskiego? Jak ten cel kształtuje sposób, w jaki postrzegasz cierpienie? Czy hymny i pieśni są częścią twojego codziennego czasu z Panem? W jaki sposób możesz częściej włączać hymny i pieśni do swojego życia? W jaki sposób obecność Boga błogosławi Jego lud? Czy chcesz się dzisiaj pomodlić: „Panie, pójdę z Tobą wszędzie, bez względu na cenę”? Czy masz jakieś obawy przed odmawianiem tego rodzaju modlitwy?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz