Zbliżający się konflikt
Felieton do Szkoły Sobotniej na 15 czerwca 2024
Co można powiedzieć na temat ostatecznego konfliktu pomiędzy siłami dobra i zła?
Tytuł lekcji w tym tygodniu wskazuje wyraźnie, jaki będzie jej temat – omówienie wielkiego, ostatecznego konfliktu, który został szczególnie wyeksponowany w Księdze Objawienia.
Na podstawie nawet pobieżnej lektury Apokalipsy może łatwo stwierdzić, że ta księga, z wszystkimi jej symbolami, zwierzętami i apokaliptycznym językiem, wskazuje na dzień, w którym nastąpi wielki ostateczny konflikt pomiędzy siłami dobra i zła, a następnie zostanie w pełni ustanowione Królestwo Boże. Chociaż było i nadal toczy się wiele dyskusji na temat tożsamości różnych uczestników tej apokaliptycznej narracji, to jednak można wyraźnie zobaczyć punkt kulminacyjny, którym jest powstanie nowego nieba i ziemi.
Trzeba również podkreślić fakt, że w centrum konfliktu znajduje się problem oddawania czci. Komu należy oddawać cześć i w jaki sposób? W konflikcie biorą udział tylko dwie strony: ci, którzy oddają cześć Bestii, która stoi po stronie zła oraz ci, którzy wiernie oddają cześć Bogu. Tym wydarzeniom będzie towarzyszył czas ogromnego ucisku, jakiego nie było jeszcze poprzednio. Dzięki Bożej Opatrzności wierne osoby, które oddają cześć Bogu zostaną zachowane.
W Ap 14, a także w innych miejscach księgi, święci są wezwani do oddawania czci Bogu, który jest Stwórcą nieba i ziemi. To On umieścił życie na planecie Ziemia, to On stworzył ludzi i przekazał im doskonałe miejsce do życia oraz dzień Szabatu, który jest pamiątką na zawsze przypominającą fakt, że to właśnie Bóg jest ich Stwórcą. Można powiedzieć, że gdyby Szabat był zawsze zachowywany to wiara w Boga, który jest Stworzycielem, nigdy nie zostałaby zapomniana.
W Ap 13 znajdują się kluczowe teksty, które rzucają światło na ostateczny kosmiczny konflikt. Jan, autor Apokalipsy posłużył się, jak gdyby formą apokaliptycznego komiksu, aby przedstawić głównych graczy tego konfliktu. Są nimi Szatan i Bestia, której ten pierwszy przekazał moc oraz Bestia podobna do baranka. Bestia w szczególności okazuje się siłą, która stosuje przymus i narzuca wszystkim swoje zasady. Ci którzy nie zgadzają się z narzuconym systemem są najpierw karani sankcjami gospodarczymi – nikt nie może kupować ani sprzedawać – a następnie zostaje ogłoszony nad nimi wyrok śmierci z powodu nieprzestrzeganie narzuconych zasad.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na kluczowy element konfliktu. Ponieważ Bóg jest Bogiem miłości, nie stosuje On przymusu w swoim działaniu. Może on jedynie zaprosić, ale nigdy nie zmusza. W takim kontekście każdy system, który stosuje przymus i kary, na przykład za pośrednictwem prawodawstwa lub państwa jest podejrzany. W sprawach wiary, religii, duchowości, miłości, przymus i kary nie działają. W takich dziedzinach nie można niczego narzucać. Są one manifestowane przez ludzi, którzy dobrowolnie okazują swoim przywódcom uległość. Dlatego opis Bestii, która próbuje narzucić formę oddawania czci, przedstawia władzę/system, który jest przeciwieństwem Bożego charakteru. Dlatego jeżeli kiedykolwiek w przeszłości lub kiedykolwiek w przyszłości jakikolwiek system próbował lub będzie próbować wykorzystać siłę i przymus, aby wymusić lojalność i podporządkowanie się ludzi może i musi być zakwalifikowany jako „system bestii”.
Jeśli przyjmiemy to jako punkt odniesienia do oceny różnych sił, które sprawowały władzę w przeszłości, możemy wskazać wiele systemów, które zachowały się w bestialski sposób. Z pewnością pogański Rzym miałby wysoką pozycję na tej liście. Ale prawdą jest również to, że Kościół chrześcijański w pewnych okresach historycznych stosował ten sam, oparty na przymusie sposób działania. Powszechnie wiadomo, że kiedy upadł pogański Rzym, to właśnie Kościół chrześcijański stał się następną panującą władzą. Zupełnie nieumyślnie, Kościół przyjął wiele rzymskich idei i systemów. Na przykład Kościół, zamiast być wspólnotą wierzących, rozwinął wysoko zorganizowaną hierarchię, która była podobna do tej jak istniała w cesarstwie rzymskim. Zrodziło się w nim wiele idei, które pochodziły z pozabiblijnych źródeł. Co więcej, Kościół przyjął rzymskie metody egzekwowania posłuszeństwa i w ten sposób stał się instytucją prześladowczą. Taki system panował przez cały okres Średniowiecza aż do czasów nowożytnych.
W pismach wielu protestanckich pisarzy z XVI wieku można odnaleźć wiele miejsc, gdzie Bestia z Ap 13, jest utożsamiana z Rzymem papieskim. Idea ta przez wiele lat była bardzo popularna w kręgach protestanckich, choć obecnie w dużym stopniu została porzucona. Wielu protestanckich teologów identyfikowało Rzym papieski z bestialską działalnością Małego Rogu z księgi Daniela. Następnie tożsamość Małego Rogu została przeniesiona do Apokalipsy i w ten sposób Kościół rzymski został przedstawiony jako kluczowy gracz w ostatecznym scenariuszu historii ziemi. Taka interpretacja księgi Daniela oraz Apokalipsy stymulowała wiele antykatolickich dialogów aż do połowy XX wieku. Według tej interpretacji Ap 13 opisuje również Stany Zjednoczone. Ta interpretacja dominowała zwłaszcza w teologii adwentystycznej i nadal panuje w kręgach konserwatywnych. Jednak uważna egzegeza tekstu biblijnego zarówno w księdze Daniela jak i w Apokalipsie wykazuje, że ta interpretacja może być zbyt wąska. Na przykład papiestwo straciło wiele ze swojej władzy, choć być może w pewnym momencie w przyszłości odrodzić się. Istnieje wiele regionów świata, w których papiestwo ma dzisiaj niewielką władzę lub nie ma jej wcale. Przykładem mogą być kraje komunistyczne, świat islamski czy świat hinduski, nie mówiąc już o procesie zeświecczenia który gwałtownie rozprzestrzenia się w świecie zachodnim.
W świetle tych faktów wydaje się, że należy nieco szerzej spojrzeć na tekst biblijny. Moc, która w księdze Daniela prześladowała lud Boży i była przedstawiona przy pomocy dzikich bestii w księdze Apokalipsy przybiera znamiona Antychrysta, który nie tylko sprzeciwia się Chrystusowi, ale również prześladuje Jego lud. Właśnie to prześladowanie jest charakterystycznym motywem Antychrysta, którego działalność możemy śledzić w całym tekście Biblii oraz w historii Kościoła chrześcijańskiego. Moim zdaniem znacznie większym zagrożeniem dzisiaj dla naszego kościoła zwłaszcza naszej młodzieży jest materializm, konsumpcjonizm, agnostycyzm czy w końcu ateizm a nie polityka Watykanu.
Warto zwrócić jeszcze uwagę na jeszcze jeden element związany z bardzo ważną zasadą dotyczącą interpretacji pism apokaliptycznych zwłaszcza długich okresów proroczych. Wszystkie linie proroctw zaczynają się od konkretnych organizacji politycznych zlokalizowanych we wschodnich obszarach świata śródziemnomorskiego, które można bardzo łatwo zidentyfikować. Zostały one wykorzystane, aby zilustrować niektórych elementy konfliktów politycznych i religijnych pomiędzy starożytnym Izraelem i światem pogańskim, którzy reprezentował stronę zła. W przekazie biblijnym jest to punkt wyjścia, z którego obrazy rozszerzają się nie tylko na poziom ogólnoświatowy, ale także na poziom kosmiczny.
Może więc być tak, że działalność Bestii, o której mowa w Apokalipsie, która pierwotnie mogła być powiązana z bestialskim zachowaniem papiestwa w czasach średniowiecza, może zostać rozszerzona na poziom ogólnoświatowy i ostatecznie na poziom kosmiczny. Innymi słowy, w czasach ostatecznych mogą istnieć inni gracze, którzy będą zachowywać się tak, jak postępował Kościół w średniowieczu.
To stwierdzenie nie powinno nikogo dziwić, ponieważ adwentyści od dawna przypuszczali, że odstępczy protestantyzm, komunizm, a ostatnio radykalny islam i sekularyzm mogą w ostatecznym rozrachunku odegrać rolę graczy, współpracujących w celu zdławienia wolności sumienia. Biorąc pod uwagę obecny poziom zaawansowanej technologii wykorzystywanej w celach inwigilacji i zakładając, że proces ten może jeszcze bardziej się rozwinąć, nietrudno wyobrazić sobie scenariusz, który został przestawiony w Apokalipsie 13.
DO PRZEMYŚLENIA
Jakie znaczenie ma tekst pamięciowy (Jn 17,17) w kontekście tej lekcji? W jaki sposób prośba Jezusa, aby uczniowie zostali „poświęceni w prawdzie twojej” będzie miała znaczenie w zbliżającym się konflikcie?
Jaki, według Jezusa, jest główny cel proroctwa (Jn 13,19; 14,29)? Jakie znaczenie miała księga Apokalipsy dla pierwszych odbiorców w ich politycznym i religijnym kontekście?
Apokalipsa 13-14 przedstawia konflikt, w którym jest zaangażowany lud Boży oraz ludzie tego świata. Czasownik „oddawać cześć” (proskyneo) został użyty 24 razy w Apokalipsie. Przedmiotem ostatecznego konfliktu w historii ziemi jest kwestia oddawania czci (Ap 13,4.8.12.15; 14,9.11). W Ap 13-14 siedem razy pojawia się wezwanie do oddania czci bestii i/lub jej obrazowi. Tylko jeden raz w tych rozdziałach pojawia się wezwanie do oddawania czci Bogu (14,7). Jakie wnioski można wyciągnąć z tego faktu?
W ostatecznym rozrachunku każdy będzie czcił kogoś lub coś. Czy twoje oddawanie czci unosi ciebie w górę czy ściąga ciebie w dół? Jeśli prześladujemy lub marginalizujemy ludzi, którzy mają odmienne zdanie od naszego, lub używamy mocy, aby podtrzymać nasze zrozumienie prawdy, manifestujemy w ten sposób cechy Smoka i stajemy się Bestią opisaną w Ap 13.
Autor naszej lekcji w tym tygodniu skupiał naszą uwagę na nadchodzącym kryzysie. Szatan manifestuje swoją działalność przez Bestię. Posługuje się podstępem, a gdy to zawodzi, wykorzystuje siłę i przymus. Dlaczego wykorzystywanie mocy jest charakterystyczną oznaką działania demonicznego? Dlaczego mamy skłonności do wykorzystywania władzy, aby osiągnąć swoje cele?
Autor lekcji identyfikuje dwie bestie z 13. rozdziału Apokalipsy, zgodnie z tradycyjną interpretacją adwentystów. Dlaczego połączenie władzy politycznej, gospodarczej i religijnej jest tak zabójczą kompozycją? W każdym wieku lud Boży musiał walczyć z różnymi „bestiami”. Jakie bestie spotykasz w swoim osobistym życiu, w życiu swojej rodziny i w lokalnym kościele? W jaki sposób można to powiązać ze zwiedzeniem czasów końca?
W których fragmentach Biblii dowiadujemy się, że ludzkość zostanie podzielona na dwie grupy i ten podział zadecyduje o jej wiecznym przeznaczeniu? W jaki sposób lepsze zrozumienie teologii biblijnej pomaga w utrzymaniu proporcji między teologią Jana w Apokalipsie a teologią Mateusza w jego Ewangelii?
Kościół nie istnieje dla samego siebie ani po to, by narzucać coś innym, ale po to, aby stworzyć wspólnotę wierzących ludzi którzy oddają cześć Bogu. Oddawanie chwały polega na świadomym zwróceniu się do Boga i dostrzeżeniu Jego całej wielkości, dobroci i chwały, które do Niego należą. Oddawanie czci to przyznanie Bogu miejsca, które słusznie do Niego należy. Oddawanie czci Bogu wprowadza nas w Jego obecność i przemienia nas na Jego obraz. „Oddawanie czci to odpowiedź na wszystko czym Bóg jest, wszystkim, czym my jesteśmy”.
Oddawanie czci Bogu przygotowuje nas do usłyszenia głosu Bożego – w naszych sercach, w rodzinie, w kościele i w świecie, w którym żyjemy. Na ile jesteśmy gotowi rozpoznać głos Boga i zobaczyć Jego dzieło wokół nas? Rezultatem każdego prawdziwego oddawania Bogu czci jest nasz radosny udział w tym, czego On dzisiaj dokonuje. W jaki sposób poselstwo dotyczące przyszłości może wzmocnić ludzi i przynieść im nadzieję?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz