Kontrowersje
Felieton do Szkoły Sobotniej na 20 lipca 2024
Czy kiedykolwiek braliście udział w czymś co było kontrowersyjne lub skandaliczne?
Jezus bez wątpienia był postacią skandalizującą od chwili swoich narodzin. Marek nie wspomina w swojej ewangelii historii związanej z narodzinami Jezusa. Jednak życie Jezusa było od początku otoczone „skandalami”. Ludzie w lokalnym społeczeństwie wiedzieli, że był dzieckiem urodzonym poza małżeństwem. Maria była w ciąży, nie będąc żoną Józefa, mimo to Józef przyjął Jezusa jako swojego syna. Marek pokazuje w swojej narracji, że Jezus w swojej służbie nie próbował unikać kontrowersji.
Nasza uwaga w tym tygodniu była skupiona na Mk 2-3. Lekcja zawierała serię pięciu opowiadań, które porównują nauki Jezusa z naukami lokalnych przywódców religijnych. W tych historiach można zaobserwować również przykłady ciekawych środków literackich oraz wzorców narracyjnych stosowane w całej ewangelii Marka.
Mogliśmy zapoznać się z pierwszą z sześciu tzw. „historii warstwowych”, w których opowieść o Jezusie zostaje przerwana, wprowadzona jest inna historia, aby następnie ponownie kontynuować pierwszą historię. Jest to cecha literacka, która pojawia się sześciokrotnie w Ewangelii Marka.
W historiach ponownie pojawia się słowo „natychmiast” które wprowadza w narracji element ruchu. Jezus nie tylko uzdrawia, ale także przebacza grzechy. Kontrowersje wzbudzało nie tylko uzdrawianie, ale także powołanie na ucznia człowieka, który wcześniej był celnikiem! Okaże się później, że był to dopiero początek kontrowersji.
Mk 2,1-12
Jest to jedna z najpiękniejszych historii biblijnych na temat przyjaźni. Przyjaciele chorego człowieka byli gotowi na wszystko, aby uzyskać pomoc dla swojego przyjaciela. Ta historia przypomina mi cytat przypisywany jednemu z tzw. pisarzy motywacyjnych Jimowi Rohn który napisał: „Jesteś średnią pięciu osób, z którymi spędzasz najwięcej czasu”. Jak ważne jest, aby doceniać ludzi, którzy mobilizują nas abyśmy stali się najlepszą wersją siebie. Niestety takie przyjaźnie wydają się być rzadkie i wyjątkowe w obliczu epidemii samotności.
Antidotum na samotność jest wspólnota – grupa przyjaciół z ewangelii Mk 2. Ten poziom przyjaźni wykracza poza od czasu do czasu wspólne chodzenie do kościoła. Prawdziwa przyjaźń polega na otaczaniu się ludźmi, którzy są głęboko zaangażowani w fizyczne, psychiczne i duchowe uzdrowienie. Jaki to wspaniały dar mieć takich przyjaciół!
W tej historii warto także zwrócić uwagę na kilka problemów: po pierwsze, Jezus nie uzdrawia tego człowieka z powodu jego własnej wiary, ale z powodu wiary jego przyjaciół. Po drugie, początkowo Jezus nie uzdrawia go fizycznie, ale przebacza mu grzechy. Oczywiście wzbudza to gniew faryzeuszy, którzy uważają, że tylko Bóg może przebaczać grzechy. Marek przekazuje w tej historii bardzo ważne przesłanie: Jezus jako „Syn Boży” ma pełne prawo i moc przebaczyć grzechy!
Mk 2,13-17
Jezus powołał Lewiego „syna Alfeusza”, który był poborcą podatków i pracował na rzecz rzymskiej administracji. Rzecz jasna, był on znienawidzony przez swoich rodaków, którzy być może nazywali go zdrajcą. Lewi znał innych poborców podatków i zapoznał ich z Jezusem. Być może można zinterpretować werset 15 w taki sposób, że wielu celników i grzeszników podążało za Jezusem! Gramatycznie taka interpretacja jest możliwa.
Większość ludzi w czasach Jezusa pogardzała poborcami podatków. Jednak w tej historii po raz kolejny widzimy Jezusa gotowego przebywać z osobami, które były uznawane za nieczyste. Tym razem z politycznego punktu widzenia. Jest to dla nas dzisiaj istotne przypomnienie. Kogo uważamy za „nieczystego” w naszej ideologii politycznej? Historia, która wydarzyła się w tym tygodniu w Stanach Zjednoczonych może być dobrym przykładem. Czy możesz sobie wyobrazić Jezusa, który wyciąga rękę w stronę naszych przeciwników politycznych? Jak Jezus mógł przeżywać czas z taką osobą? Ważne jest, aby pamiętać, że obecność Jezusa wśród tych, których uważamy za „innych”, nie polegała na tym, że zaakceptował ich ideologię, ale raczej na tym, że powoływał ich, aby podążali za czymś co jest o wiele większe.
Jak mogli zareagować uczniowie Jezusa na fakt, że były poborca podatków będzie z nimi podróżował i uczył się w grupie uczniów Jezusa? Jakiego rodzaju napięcia mogły się pojawić?
Mk 2,18-22
Jezus udzielił rad dotyczących postu; uczniowie nie pościli, gdy Jezus był wśród nich, ale zapowiedział, że będą pościć, gdy Jego już nie będzie nz ziemi.
Post jest częścią duchowej dyscypliny. Jaka jest wartość tej duchowej dyscypliny? Jakie fizyczne, psychicznej i czasowe wartości posiada post? W jaki sposób post może zaszkodzić? Kto powinien się wystrzegać postu?
Wykorzystanie przez Jezusa metafory nowych bukłaków i połatanych ubrań jest często źle interpretowane. Wydaje się, że Jezus mówił o potrzebie elastyczności serc, aby zrozumieć i zastosować Jego „nowe” nauki!
Mk 2,23-28 & 2,1-6
Jezus i jego uczniowie zostali oskarżeni o niestosowanie żydowskiego prawa dotyczącego szabatu. Nie istniało jednak żadne szczególne prawo zarówno w księdze Kapłańskiej jak i Powtórzonego Prawa, które zabraniałoby wykonywania w szabat tego, co robili uczniowie. Istnieje jednak mnóstwo rabinicznych przepisów tzw. „tradycji Starszych” które zostały skodyfikowane w Misznie (ustna Tora) i które zakazywały wykonywania tego rodzaju praktyk – klasyfikując je jako wykonywanie żniwa. Jezus bronił uczniów powołując się na przykłady ze Starego Testamentu. Następnie przystąpił do uzdrawiania człowieka z uschniętą ręką, wiedząc, że Faryzeusze przyglądali się mu, aby „złapać go” na grzesznym uczynku. Zapytał ich, „Czy wolno w sabat dobrze czynić, czy źle czynić, życie zachować czy zabić?” Oni milczeli. Wtedy Jezus powiedział do mężczyzny „Wyciągnij rękę!” Próbując bronić prawa, przywódcy religijni złamali zasady tego prawa, zachowując milczenie.
Uczniowie zostali oskarżeni o obrażanie uczuć religijnych Faryzeuszy, ponieważ jedli ziarna zebrane podczas spaceru po polach natomiast Jezus został oskarżony o wykonywanie uzdrowień w szabat.
Zapraszając poborcę podatków, aby został jednym z Jego naśladowców, Jezus rozmontował system społeczny i rzucił wyzwanie tradycyjnym praktykom szabatowym.
W jaki sposób przykłady ze Starego Testamentu, którymi posłużył się Jezus wyjaśniają sposób zachowywania szabatu przez Jezusa i Jego uczniów? W jaki sposób można dzisiaj zrozumieć nadrzędność Chrystusa nad szabatem?
Mk 3,7-12
Wieść o Jezusie rozprzestrzeniała się poza granice Judei i Galilei, co zaowocuje później zarówno w Jego własnej służbie, jak i w służbie Jego uczniów. Ponownie dowiadujemy się na temat „dotyku” (w. 10), duchów nieczystych (w.11) oraz tajemnicy mesjańskiej (w.12) – wszystkie główne tematy ewangelii Marka!
Mk 3,13-19
Jezus powołuje Dwunastu uczniów. Oryginalne słowo, którym posługuje się tutaj Marek to poieo – „robić”, lub „czynić”. Nie mamy tutaj poświadczenia jakiegokolwiek rytuału w sensie nałożenia rąk lub specjalnej nominacji. Widzimy później u Marka, że Jezus nie przekazał Dwunastu jakiejkolwiek władzy w sensie administracyjnym. Dwunastu uczniów zostało wysłanych, aby głosić o Królestwie oraz „żeby mieli moc wypędzać demony”. Niektórzy ludzie interpretuje ten fragment twierdząc, że Jezus udzielił szczególnej „władzy/autorytetu” do nauczania. Moim zdaniem tekst nie pozwala na taką interpretację.
W jaki sposób należy rozumieć ideę „powołania” jedynie mężczyzn. To prawda, że Jezus nie powołał przy tej okazji żadnej kobiety, a mimo to na końcu ewangelii Jezus nakazuje właśnie kobietom ogłoszenie zmartwychwstania, zanim mężczyźni otrzymali tę wiadomość?
Mk 3,20-30
Marek opowiedział w jaki sposób Jezus był postrzegany przez swoją rodzinę i przywódców religijnych. Niektórzy ludzie postrzegali Jezusa jako szalonego. Nawet jego rodzina sugerowała, że stracił zmysły. Na tej podstawie uczeni w Piśmie zaczęli oskarżać Go o to, że jest opętany przez demona. Bardzo łatwo jest określić siebie na podstawie tego, jak postrzegają nas inni. Ciągła więź z Ojcem pomagała Jezusowi wyartykułować poczucie własnej tożsamości i celu.
Mk 3,31-35
Kim była prawdziwa rodzina Jezusa? Prawdopodobnie wypowiedź Jezusa w wersetach 34-35 wzbudziła jeszcze większe zaniepokojenie jego rodziny, ponieważ wyglądało na to, że Jezus porzucił swoją rodzinę i wybrał nową. Dla Jezusa wiara była silniejsza niż więzy krwi! Jeśli rodzina Jezusa składa się z tych którzy wypełniają wolę Jego Ojca, w jaki sposób mogę się do niej dostać, skoro zachowywanie Jego prawa jest tak trudne a moralność tak wyrafinowana?
Te wersety stanowią zakończenie historii rozpoczętej w w.20. Jest to przykład tzw. historii warstwowych, które są charakterystyczną cechą ewangelii Marka. Przekład wyrażenia „sandwich story” jako „kanapkowa historia” który pojawił się w naszym podręczniku jest bardzo niefortunny.
Fragmenty, którymi zajmowaliśmy się w tym tygodniu są przykładami kontrowersji, które zakończą się w ewangelii Marka śmiercią Jezusa z rąk faryzeuszy, uczonych w Piśmie i innych ludzi. To dramatyczne wydarzenie będzie manifestacją mocy Jezusa i Bożego synostwa!
DO PRZEMYŚLENIA
Wyjątkową cechą ewangelii Marka jest to, że konflikt Jezusa z przywódcami religijnymi rozpoczął się na samych początku Jego publicznej działalności. Ze względu na sposób, w jaki Marek skonstruował historię Jezusa, krzyż nie jest jedynie wydarzeniem które będzie miało miejsce w przyszłości, ale rzuca cień na całą działalność Jezusa począwszy od samego początku Ewangelii aż do jej końca.
Ellen White, Życie Jezusa s.209 “Każda fałszywa religia naucza swoich wyznawców, aby nie dbali o ludzkie potrzeby, cierpienia i prawa. Ewangelia natomiast wysoko ceni wartość lidzkości jako odkupionej przez krew Chrystusa i uczy tkliwego szacunku dla potrzeb i niedoli człowieka. Pan mówi: „Uczynię człowieka droższym niż czyste złoto, a nawet droższym niż złoto z Ofiru.” (Iz 13,12).”
Mk 2,1-12. Czego oczekiwał sparaliżowany człowiek, którego przyniesiono do Jezusa? Co otrzymał? Jaka jest twoja opinia na temat uzdrowienia jakiego dokonał Jezus na podstawie wiary innych ludzi? W jaki sposób Jezus przejawiał swoją boskość? Jakiego rodzaju wysiłki musieli podjąć przyjaciele tego człowieka, aby przynieść Go do Jezusa i poprosić o uzdrowienie? Czy zrobiłbyś to samo dla swojego przyjaciela? Co było trudniejsze dla Jezusa: uzdrowić sparaliżowanego człowieka, czy przebaczyć mu grzechy? Co było bardziej oczywiste w tym, czego dokonał Jezus? Co ostatecznie okazało się bardziej kosztowne dla Jezusa?
Mk 2:13-17. Kim był Lewi, syn Alfeusza i dlaczego krytykowano jego powołanie na ucznia Jezusa? W tej historii Faryzeusze próbowali obciążyć Jezusa złą reputacją wytykając mu „winę dobierania złego towarzystwa”. Dlaczego wina „dobieranie złego towarzystwa” wydaje się atrakcyjna dla ludzi?
Mk 3:1-6. W jaki sposób ta historia ilustruje fakt, że sabat został ustanowiony dla dobra ludzkości, a nie odwrotnie? Jaki sens posiada alternatywa, którą Jezus przedstawił w wersecie 4?
W jaki sposób lokalny kościół może stać się rodziną dla tych, którzy zostali odrzuceni przez swoją rodzinę genetyczną?
Kim są współcześni „celnicy/poborcy podatków”? W jaki sposób możemy zmienić nasze myślenie o nich?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz