Dobra Nowina o sądzie
Felieton do Szkoły Sobotniej na 29 kwietnia 2023
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy Bóg jest tym, kim miałeś nadzieję, że jest?
W czasie przeżywania różnych tragedii, osobistej straty lub gdy zdarzają się kataklizmy, zastanawiamy się nad dobrocią Boga i Jego sądem oraz Jego przyzwoleniem, aby takie rzeczy się działy. W takich momentach może pojawić się pytanie, a jeżeli nie jest On godny zaufania? W tekście Biblii często pojawiają się zapewnienia, że Bóg jest godny zaufania i możemy pokładać w Nim wiarę. Co dzieje się wtedy, gdy nagle okazuje się, że nie spełnia On kryteriów, które mu wyznaczyliśmy?
Lekcja w tym tygodniu dotyczy następnego zdania w poselstwie pierwszego Anioła: „…ponieważ nadeszła godzina Jego sądu”. Wiele osób boi się sądu i jest to naturalne tylko wtedy, gdy osoby te wiedzą, że sędzia, który skazuje lub uniewinnia, posługuje się prawem, które oni złamali. Ocena nie musi być jednak negatywna. Wiele osób woła o sprawiedliwość zgodnie z prawem, chce, aby ich sprawa została rozpatrzona, zwłaszcza gdy oskarżyciel jest niesprawiedliwy w stosunku do dowodów, a oskarżony jest niewinny. Sąd jest zatem najlepszym sposobem na uporządkowanie spraw, przedstawienie wszystkich faktów i pozwolenie aby sędzia lub ława przysięgłych zbadała wszystkie zeznania. Czasami sąd może oczyścić czyjeś imię, które straciło wiarygodność przez oskarżenie w prasie, może ochronić niewinną osobę przed nałożeniem grzywny, uwięzieniem lub nawet czymś gorszym. Czy ogłoszenie nadejścia godziny sądu Bożego jest dobrą albo złą wiadomością? Od czego zależy sąd? Kto jest sędzią w tej sprawie, a kto oskarżonym? Jakie są kryteria, które obowiązują w danej sprawie? Jakie prawo jest stosowane? Takie pytania trzeba postawić w kontekście godziny sądu Bożego.
Apokalipsa 14,7: „…gdyż nadeszła godzina sądu jego”
Powyższe zdanie zaczyna się od małego greckiego słowa hoti, które często oznacza przyczynę. Oznacza to, że poprzednie określenia lub zdania muszą być wykonane z powodu tego zdania. Dlatego w kontekście Ap 14:6-7 anioł, który ma wieczną ewangelię, przekazuje dwa rozkazy: „bójcie się Boga” oraz „oddajcie Mu chwałę”, ponieważ nadeszła godzina Jego sądu. Musimy uznać, że nasza reakcja, aby bać się Boga i oddać Mu chwałę wynika właśnie z powodu tego sądu. W związku z tym pojawia się kilka pytań: kto dokładnie jest osądzany? oraz jaki jest wynik tego sądu?
Niestety tekst grecki nie jest tak jasny, jak byśmy tego chcieli. Wydaje się jednak, że dzieje się tak wskutek Bożego przyzwolenia. Ponieważ słowo sąd jest rzeczownikiem, który zawiera w sobie znaczenie czasownikowe, dlatego pozostawia następującą możliwość interpretacyjną: „godzina Jego sądu” może oznaczać, że Bóg jest tym, który albo dokonuje osądzania (jest podmiotem w „sądzie”), albo jest tym, który ma być osądzony (jest przedmiotem w „sądzie”). Mamy więc tutaj dwie opcje. Która z nich ma większy sens? A może to wyrażenie jest celowo niejednoznaczne, ponieważ obie opcje są możliwe w tym samym czasie?
Podobny problem możemy zauważyć w Ap 1,1, kiedy Jan rozpoczyna księgę i mówi: „Objawienie Jezusa Chrystusa które dał mu Bóg, aby ukazać sługom swoim to, co ma się stać wkrótce”. Czy Jezus jest tym, który daje Objawienie, lub czy jest tym, który jest Objawiany? Czy jest to objawianie Jezusa czy objawienie o Jezusie? Podobnie, obie opcje są możliwe i prawdopodobnie zamierzone.
Wielu ludzi niechętnie przyjmuje ideę, że Bóg może być sądzony. Czy On sam nie jest sędzią? Czy istnieje taka możliwość, że Bóg mógłby być sądzony? Z jakiego powodu?
Apostoł Paweł w Rz 3,4 cytuje grecki tekst Psalmu 51,4 czyli tzw. Septuaginę – pierwsze greckie tłumaczenie tekstu hebrajskiego i mówi: „Bóg jest wierny, a każdy człowiek jest kłamcą, jak napisano: Abyś się okazał sprawiedliwym w słowach swoich i zwyciężył, gdy będziesz sądzony.” To zdanie jest wyrażone w stronie biernej. Bardzo ciekawa jest idea, że kiedy Bóg nas sądzi, również siebie poddaje osądowi. Bóg dobrowolnie poddaje się osądowi nie tylko ze względu na człowieka, ale także ze względu na aniołów i cały stworzony wszechświat.
Pomyśl o historii opisanej w Jn 11 kiedy Marta wyrażają żal z powodu późnego przybycia Jezusa po śmierci ich brata Łazarza: „Panie! Gdybyś tu był, nie byłby umarł brat mój.” Czy to nie jest to osądzenie?
Ciekawy przykład możemy znaleźć we współczesnej polityce Stanów Zjednoczonych. Niedawno kilku sędziów, którzy kandydowali do amerykańskiego Sądu Najwyższego było przesłuchiwanych przez Kongres przed objęciem swojego urzędu. Zapytano ich o decyzje w niektórych przewodach sadowych którym ostatnio przewodniczyli. Między innymi zapytano ich jak orzekaliby w bieżących, trudnych sprawach i jakie standardy stosują przy orzekaniu. Celem tych przesłuchań było znalezienie sędziów, którzy będą sprawiedliwi, i którzy będą rozumieli prawo i stosowali je do każdej sytuacji oraz będą orzekali na podstawie tego prawa zgodnie z jego literą i duchem. Nie mogą oni tworzyć nowych praw ani nie mogą reinterpretować istniejącego już prawa według swojej opinii lub, co gorsza, na podstawie przekupstwa lub strachu przed wzajemnymi oskarżeniami lub na podstawie politycznego klucza, co tak wyraźnie widzimy we współczesnej polskiej rzeczywistości politycznej.
W Apokalipsie mamy jednak problem, ponieważ Bóg jest tam przedstawiony jako sędzia! Autor lekcji łączy „godzinę sądu” z opisem sądu w księdze Daniela 7. Jednak sąd opisany w Dn 7 dotyczy sądu nad bestią i „małym rogiem”. Ta moc przejęła prerogatywy Boga i domagała się aby jej oddawano cześć, a także prześladowała lud Boży i próbowała zająć miejsce samego Boga w Jego świątyni. Ta moc jest z całą pewnością antychrystem.
W Ap 6 słyszymy jak w czasie piątej pieczęci lud Boży woła: „Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz sąd i pomścisz krew naszą na mieszkańcach ziemi?” W metaforyczny sposób woła również do Boga krew Abla - jak długo pozwolisz abyśmy byli zabijani? JEŚLI jesteś dobrym sędzią, wkrocz i wymierz nam sprawiedliwość!
Jest to jedno z najważniejszych pytań – a właściwie oskarżeń – stawianych Bogu i przeciw Bogu. Jeśli jest On dobrą, kochającą, życzliwą, wszechwiedzącą i wszechpotężną istotą, jak może pozwolić, by nadal trwała niesprawiedliwość i cierpienie? To jest pytanie dotyczące teodycei. Dlatego sąd jest konieczny, aby Bóg wkroczył i pomścił swój lud, który przelewał swoją krew w solidarności z Jezusem Chrystusem.
Sąd potwierdza również, kto jest Bożym ludem, a kto nim nie jest. Dlatego kiedy Chrystus powróci, wszystkie decyzje będą już podjęte. Podział owiec i kóz jest więc sądem dokonanym przez Boga i tych, którzy są sądzeni.
Omawiając problem sądu w Apokalipsie warto zwrócić uwagę również na inne pisma Jana.
Jn 3,19: „A na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe.”
Jn 5,24: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota.”
Jakie emocje wywołuje w tobie obraz, na którym stoisz przed świętym Bogiem i zdajesz relację z wszystkiego co kiedykolwiek zrobiłeś? W jaki sposób godzina Sądu Bożego jest dobrą nowiną? Dlaczego niektórzy ludzie boją się tego momentu?
Jaką rolę odgrywa Chrystus na sądzie? Czy w tym sądzie stoi On na moim miejscu i ofiaruje swoje czyny? Tak więc nie ja idę na sąd, ale raczej Chrystus na moim miejscu. To jest rzeczywiście Dobra Nowina!
1Jn 5,13: „Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota.
13 To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie żywot wieczny.”
Jn 12,31: „Teraz odbywa się sąd nad tym światem; teraz władca tego świata będzie wyrzucony.”
Jaką rolę odgrywa krzyż Jezusa Chrystusa na sądzie? Co wydarzyło się na krzyżu, co decyduje o moim miejscu w wieczności?
Jn 9,39 „I rzekł Jezus: Przyszedłem na ten świat na sąd, aby ci, którzy nie widzą, widzieli, a ci, którzy widzą, stali się ślepymi.”
W drugiej połowie Apokalipsy, która rozpoczyna się w 11,19, pojawia się Arka Przymierza, która w hebrajskiej świątyni znajdowała się w tzw. miejscu najświętszym i którą najwyższy kapłan widział tylko jeden raz w roku – w Jom Kippur – w Dniu Pojednania. Był to wielki dzień rozrachunku, w którym Izraelici wyznawali swoje grzechy, a najwyższy kapłan w specjalnym rytuale dokonywał oczyszczenia z grzechów świątyni i obozu. Ta część Apokalipsy opisuje w jaki sposób Bóg osądza bestię i oddaje królestwo swojemu ludowi. Godzina sądu Bożego jest tutaj Dobrą Nowiną!
Godzina sądu Bożego rozpoczyna się, gdy Bóg zaczyna sądzić „mały róg” oraz „bestię”. Równocześnie Bóg jest podwójnie osądzony: zarówno za to, jakiego rodzaju sprawiedliwość okazał oraz za to jakiego rodzaju sąd oferuje. Godzina sądu jest momentem, w którym Boży charakter jest ukazany na pierwszym planie i znajduje się w centrum uwagi. Najlepszą okazją do osądzenia charakteru jest sposób, w jaki ktoś postępuje ze złoczyńcami. Bóg zawsze szuka pojednania i odkupienia; miłosierdzie zawsze triumfuje nad prawem, a gdzie obfituje grzech, jeszcze bardziej obfituje łaska.
DO PRZEMYŚLENIA
Kto jest sądzony według wersetu Ap 14,7: Bóg, ludzie, czy jedno i drugie? Autor lekcji stwierdza: „Bóg jest Bogiem sądu”. Czym jest sąd? Jak można pogodzić ideę sądu bardzo często przestawianą w Biblii z ideą łaskawego Boga? Co sąd mówi nam na temat charakteru Boga?
Co ma wspólnego sąd z wieczną ewangelią? W jaki sposób sąd pasuje do głównego tematu Apokalipsy który dotyczy kosmicznego konfliktu związanego ze zrozumieniem charakteru i rządów Boga? Co stało się z naszymi grzechami na krzyżu?
W jakim sensie Bóg może stanąć przed sądem? O co ludzie oskarżają dzisiaj Boga? Czy Bóg może być osądzony, czy też jest ponad naszą kontrolą? Czy w ogóle czujesz się komfortowo rozmawiając na ten temat?
Ap 5,1-6. Jeżeli jest to obraz sądu, kto tutaj jest sądzony? Ap 5,7-12. Jak niebo reaguje na wzięcie zwoju przez Baranka? Co przedstawia zwój?
Jakie podobieństwa dostrzegasz pomiędzy Dn 7,9-14 i Ap 4,2-4? Jakie są różnice między tymi dwoma opisami? Kim jest 24 starszych wymienionych w Ap 4?
Czego możemy nauczyć się na temat charakteru Boga z koncepcji sądu Bożego?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz