Wymówki, aby uniknąć misji
Felieton do Szkoły Sobotniej na 4 listopada 2023
Główna myśl: Bóg posyła nas do tych, których nienawidzimy … i okazuje im niezasłużone współczucie.
Jakie są najczęstsze wymówki, których używamy, aby uniknąć czynienia tego, do czego Bóg nas powołał?
Wydaje mi się, że bardzo często niektórzy po prostu wkładają palce do uszu i udają, że nie słyszą wezwania. Być może nie jest to wymówka, jednak ludzie, którzy tak czynią po prostu stwierdzają, że nas nie słyszeli. Wielu ludzi w kontekście misji ogarnia lęk. Lęk przed nieznanym, lęk przed zachwianiem status quo, w które w danej chwili są zaangażowani. Lęk przed trudnym i niewdzięcznym zadaniem, utrata komfortu, zmiana kultury, zmiana języka. Poczucie niedostatecznego przygotowania lub brak daru wymowy.
Warto pomyśleć jakie były reakcje proroków, gdy zostali powołani: jestem za młody, nie mam daru wymowy, jestem tylko pasterzem. „Panie poślij kogoś innego!” Czasami przypominamy Bogu, że jesteśmy zajęci wieloma innymi dobrymi rzeczami, które wykonujemy dla Niego.
W tym tygodniu nasza uwaga został skierowana na księgę Jonasza.
Warto rozpocząć od nakreślenia tła historycznego. Niniwa była stolicą imperium asyryjskiego w okresie dominacji asyryjskiej na całym starożytnym Bliskim Wschodzie (ok. 703–612 p.n.e.). Z tego powodu zajmuje ważne miejsce w literaturze biblijnej. Od IX wieku aż do upadku Asyrii pod panowaniem Babilończyków w 612 roku p.n.e. Niniwa była ważnym miastem asyryjskim.
W Biblii Niniwa została przedstawiona jako miasto całkowicie złe i wrogie wobec Izraela. W księdze proroka Nahuma zostało szczegółowo opisane zniszczenie Niniwy z rąk Babilończyków. Zarówno Jonasz jak i Nahum wierzyli, że Niniwa była zła i zasługiwała na karę, jaka w końcu ją spotkała. Stanowisko takie wynikało z faktu asyryjskiej dominacji w Mezopotamii i Palestynie. Zarówno Izrael (królestwo północne), jak i Juda (królestwo południowe) podlegały rządom asyryjskim i doświadczyły surowego traktowania, ze strony Asyrii. Przyjmuje się, że przesłanie Jonasza zostało przekazane za panowania Jeroboama, a służbę proroka datuje się na połowę VIII wieku p.n.e.
Bóg powołał Jonasza, aby poszedł do Niniwy, głównego miasta Asyrii, które w tamtych czasach budziło postrach i było znienawidzonym wrogiem Izraela. Asyryjczycy byli znani w starożytnym świecie ze swego okrucieństwa. Prorok Nahum sporządził listę grzechów Niniwy: planowanie zła, okrucieństwo w czasie wojny (na przykład prowadzili jeńców wojennych za pomocą haków i wbijali swoje ofiary na pal), niemoralność seksualną, czary oraz handlowe oszustwa i eksploatację.
Adwentyści często zwracali uwagę na wycofanie się z miejskich aglomeracji i zachęcali do prowadzenia prostego życia na wsi. Obecnie ponad 50% ludności świata żyje na obszarach miejskich. W jaki sposób pogodzić wezwanie, aby dotrzeć do ludzi tam, gdzie się znajdują, z koncepcją opuszczenia grzesznych miast?
Aby być skutecznym w misji trzeba mieszkać tam, gdzie mieszkają ludzie, do których chcemy dotrzeć. Strategia pracy misyjnej w mieście powinna pochodzić od mieszkańców miast, a nie mieszkańców wsi.
Dlaczego Jonasz nie chciał iść do Niniwy? Czy stało się tak z powodu strachu przed mieszkańcami Niniwy? A może z powodu nienawiści do mieszkańców Niniwy? Co mogło być dla Jonasza większą przeszkodą — strach, czy nienawiść oraz pragnienie aby miasto zostało zniszczone?
Co jest dzisiaj większą przeszkodą — strach przed „obcym” lub „innym” czy nienawiść wobec „innych” lub „obcych”?
Księga Jonasza ukazuje kontrast pomiędzy „poganami” a prorokiem Pana. W każdym przypadku „poganie” wydają się bardziej pobożni i otwarci duchowo niż prorok. Żeglarze na statku modlą się do swoich bogów, podczas gdy Jonasz śpi. Prorok mówi, ‘Wrzućcie mnie do morza!’, podczas gdy żeglarze chcą ratować jego życie. Mieszkańcy Niniwy zarówno ludzie jaki i zwierzęta poszczą. Nawet wielka ryba i winorośl wykonały polecenie Boga — tylko Jonasz sprzeciwił się Bożemu poleceniu! W tej historii poganie prezentują się lepiej niż prorok Jahwe.
Jakie wnioski można z tego wyciągnąć? Czy chrześcijanie są bliżej Boga niż ludzie z innych religii?
Czy są inne historie biblijne które pokazują, że „lud Boży” może się czegoś nauczyć od „pogan”?
Jonasz głosił, że Niniwa zostanie zniszczona w ciągu 40 dni. Tak się jednak nie stało. Czy Jonasz był fałszywym prorokiem? Jaki jest cel proroctw, które dotyczy przyszłości? Czy proroctwa czasowe są warunkowe?
Na końcu księgi Jonasz wyraża swoją frustrację z powodu łaskawości i współczucia Boga. Przyznaje, że to był powód, dla którego od początku nie chciał pójść do Niniwy. Wiedział, że Bóg jest „Bogiem łaskawym i miłosiernym, cierpliwym i pełnym łaski, który żałuje nieszczęścia” (Jo 4:2).
Czy Bóg jest zbyt współczujący? Czy długa lista okrucieństw, czarów, prostytucji, przemocy i niesprawiedliwości może być tak po prostu po kilku dniach postu wybaczona?
Czy jest ktoś nad kim nie chciałbyś, żeby Bóg się litował – ktoś, kogo chciałbyś, aby spotkało to, na co zasłużył?
Jako teolog chciałbym, aby wszyscy zostali zbawieni. Dlatego trudno mi zaakceptować karę śmierci.
Kto zmienił się w tej historii najbardziej – Jonasz czy mieszkańcy Niniwy? Jedynym dowodem na to, że Jonasz się zmienił, jest księga Jonasza. Nie jest do końca jasne, czy Jonasz się zmienił. Stopień zmian w przypadku ludzi w Niniwie był znacznie większy. Jonasz musiał zmienić twoje serce. Z kolei mieszkańcy Niniwy musieli zmieńcie swoje życie.
Jonasz w końcu poszedł do Niniwy, ale nadal był wojowniczy. Doświadczenie z rybą nie zmieniło jego postawy.
Jakich lekcji powinniśmy się nauczyć z Księgi Jonasza, gdy zastanawiamy się nad przemocą, niemoralnością seksualną, spirytyzmem i niesprawiedliwością w dzisiejszym świecie?
Przy okazji omawiania Wielkiego Misyjnego Zlecenia, które Jezus przekazał swoim uczniom po Zmartwychwstaniu, zwróciliśmy uwagę, że uczniowie wciąż wątpili, a jednak Jezus zlecił im wykonanie zadania. Teraz mamy proroka, który nie jest chętny, aby wykonać powierzone mu zadanie. Ma negatywne nastawienie, a jednak Bóg działa przez niego, aby doprowadzić do zbawienia całe miasto. Bóg jest miłosierny i łaskawy, to pewne.
DO PRZEMYŚLENIA
Autor lekcji w tym tygodniu skupił uwagę na biblijnym przykładzie osoby uchylającej się od misji - na historii Jonasza. Ponieważ Niniwa była stolicą imperium asyryjskiego, historia Jonasza osadzona jest w kontekście relacji tego narodu ze starotestamentowym Izraelem. Poniższe wersety dostarczają tła do historii Jonasza: Na 1,1; 3,1-3; 2 Krl 17,5-6; 19,32-37).
Jon 1,1-12. Jaki obraz Boga mieli żeglarze z którymi podróżował Jonasz?
Jon 1,17 – 2,10. Czego nauczył się Jonasz o Bogu ze swojego doświadczenia z rybą? Jakiego rodzaju ofiary złożyli Jonasz i żeglarze (2,9; 1,14-16)?
Jon 1,14-16. Co zrobił Jonasz, aby nawrócić żeglarzy? Co spowodowało, że Jonasz zmienił się z człowieka niechętnego na chętnego?
Jon 3,1-3. Co miało wpływ na przekształcenie niechęci Jonasza w gotowość wykonania Bożego polecenia?
Jon 3,4-5. Jaka jest różnica między reakcją mieszkańców Niniwy a reakcją żeglarzy z rozdziału 1,14-16? W jaki sposób ta różnica kształtuje nasze podejście do ludzi, którzy posiadają niewielką wiedzę o Bogu?
Jon 4,1-4 Jaką wymówka miał Jonasz, aby nie pójść od razu do Niniwy? Dlaczego łaskawy charakter Boga tak bardzo go niepokoił? Co kryje się za pytaniem, które Bóg zadał Jonaszowi w wersecie 4? Według tej historii Bóg miłosiernie dostarcza roślinę Jonaszowi, a następnie powoduje jej zniszczenie. Jak to rozumieć? W którym momencie Boży charakter został najwyraźniej przedstawiony? Czy pokuta ludzi w Niniwie była szczera? Na jakiej podstawie Bóg przyjął ich skruchę, skoro nie byli świadomi ani Jego imienia i ani Jego zasad?
Jon 4,10-11 Jak powinniśmy reagować na Bożą troskę okazywaną prześladowcom, sprawcom przemocy i zabójcom? Jakie konsekwencje dla misji posiada Boży sposób postępowania z ludźmi?
Jeśli Duch Święty jest wszędzie, dlaczego misjonarze muszą wyruszać w świat, aby ogłosić Ewangelię?
Niniwa była jedną z pierwszych wielkich metropolii, o którą Bóg się troszczył. W pierwszej połowie XX wieku na świecie były trzy wielkie metropolie: Nowy Jork, Londyn i Tokio. Każda z tych trzech metropolii liczyła około ośmiu milionów ludzi. Obecnie na świecie jest 48 miast, w które mają ponad osiem milionów mieszkańców. Jakie ma to konsekwencje dla misji?
Jakie inne historie na temat powołań do misji można wskazać w Biblii? Które z postaci biblijnych akceptowały powołanie do misji, a które protestowały. Która z wielu wymówek, jakimi posługują się ludzie, aby uniknąć misji, wydaje się być uzasadniona?
Jak radzisz sobie ze strachem jako wymówką, aby nie wykonywać misji?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz