W
czwartym rozdziale starotestamentowej Księgi Rodzaju czytamy
o Kainie, synu Adama i Ewy, że „obcował (…) z żoną
swoją,
a ta poczęła i urodziła Henocha”.
Niby normalne, ale problem w tym,
że do tego momentu nie ma w Biblii
żadnego sprawozdania o jakichkolwiek
kobietach poza Ewą.
a ta poczęła i urodziła Henocha”.
Niby normalne, ale problem w tym,
że do tego momentu nie ma w Biblii
żadnego sprawozdania o jakichkolwiek
kobietach poza Ewą.
wzmianka
o żonie Kaina niemal na początku Biblii wydaje się
pewnym proble-
mem.
Kim była? Nie ma na ten temat żadnej informacji. Jedyny
wniosek, jaki się nasuwa, to ten, że pierwsi potomkowie Adama i Ewy
musieli poślubiać swoich braci i swoje siostry. Taka konkluzja
narzuca jednak istotne pytanie, nie mniej problematyczne: czy Bóg,
stwarzając ludzi, zaplanował na samym początku kazirodztwo
jako sposób na wypełnienie Jego polecenia: „Rozradzajcie się
i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię”?1.
Co
prawda do sprawozdania o Kainie nie ma o tym wzmianki,
ale pojawia się ona nieco dalej, że po urodzeniu się Seta —
kolejnego po Kainie i Ablu synu Adama i Ewy — „żył
Adam osiemset lat i zrodził synów i córki”2.
To właśnie spośród tych córek Adama i Ewy ich synowie
musieli wybrać sobie żony. Innego wyjścia nie ma — żona Kaina
musiała być jego rodzoną siostrą. Praktyka małżeństw między
bliskimi krewnymi w drugim pokoleniu ludzkości była, jak
widać, koniecznością. W trzecim pokoleniu małżeństwa mogły
być zawierane między kuzynami pierwszego stopnia, a w czwartym
pokoleniu — między kuzynami drugiego stopnia.
Ale
czy kazirodztwo nie było nim od początku? Nie bez znaczenia
jest fakt, że Adam i Ewa zostali stworzeni jako doskonali.
Czytamy, że po ich stworzeniu „spojrzał Bóg na wszystko,
co uczynił, a było to bardzo dobre”3.
Niebezpieczeństwo wrodzonych defektów wskutek bliskiego
pokrewieństwa rodziców na tym etapie istnienia ludzkości nie
istniało, nawet pomimo pojawienia się już grzechu.
Jeszcze
wieki po potopie Abraham poślubił swoją przyrodnią siostrę
Sarę4.
W czasach, gdy Izraelici mieszkali w Egipcie, powszechną
praktyką w egipskiej rodzinie królewskiej było zawieranie
małżeństw między rodzeństwem. Na przykład w czasach
Mojżesza, za panowania XVIII dynastii, Hatszepsut poślubiła
swojego przyrodniego brata Tutmosisa II5.
Pośród Izraelitów było podobnie, jako że Amram, ojciec Mojżesza,
poślubił młodszą siostrę swojego ojca — Jochebed6.
Takie małżeństwa były postrzegane w starożytnych kulturach
zdecydowanie odmiennie niż obecnie.
Jednak
gdy Bóg wyprowadził Izraelitów z Egiptu i odłączył
ich od reszty narodów jako święty naród kapłański7,
Izraelici otrzymali prawa zakazujące wszelkich form kazirodztwa8.
W Egipcie praktyki te były powszechne, ale w swoim nowym
kraju Izraelici mieli unikać takich pogańskich zwyczajów. W 18.
rozdziale starotestamentowej Księgi Kapłańskiej pojawia się zakaz
związków seksualnych z bliskimi krewnymi takimi jak: rodzice,
przybrani rodzice, rodzeństwo, przyrodnie rodzeństwo, wnukowie,
synowe, zięciowie, ciotki, wujowie, szwagrowie i szwagierki. Co
niegdyś było dopuszczone z konieczności, zostało za Mojżesza
zakazane. Jako naród święty Izraelici mieli przestrzegać
wzniosłych standardów moralnego życia, które miały ich wyróżniać
spośród okolicznych narodów. Te szczególne zakazy dotyczące
sfery seksualnej należy postrzegać przez pryzmat warunków, jakie
panowały na starożytnym Bliskim Wschodzie w tamtych
czasach. Kulty rozmaitych bogiń płodności wśród rożnych narodów
nakazywały „wydawanie swego ciała na rozmaite przyjemności
zmysłowe w ramach religijnych obowiązków”9.
W przeciwieństwie do tego Izraelici mieli się poświęcić
Jahwe i odzwierciedlać Jego świętość wobec otaczających
ich narodów. Izrael miał stać się „światłością pogan”
dla ich zbawienia10.
Podsumowując,
choć na początku historii ludzkości małżeństwa między
bliskimi krewnymi były koniecznością, to jednak w czasach,
gdy Izraelici stali się narodem, związki seksualne między bliskimi
krewnymi zostały zakazane. Powodem tego zakazu był przede wszystkim
szczególny status Izraelitów jako świętego ludu Bożego, ale
także niebezpieczeństwo genetycznych wad, nasilające się wraz
z pogłębianiem się skutków grzechu. Niebezpieczeństwo to
nie istniało zaraz po stworzeniu pierwszych ludzi, jako że Bóg
stworzył wszystko w doskonałym stanie. Obecnie ryzyko
genetycznych powikłań jest bardzo wysokie, ale w pierwszych
pokoleniach ludzkość nie była obarczona takim ryzykiem.
Oprac.
A.S.
1
Rdz 1,28. 2
Rdz 5,4. 3
Rdz 1,31. 4
Zob. Rdz 20,12. 5
Przybliżone okresy panowania Tutmosisa II (Totmesa II) to 1482-1479
p.n.e. a Hatszepsut — 1479-1458 p.n.e.
6 Zob. Wj 6,20. 7 Zob. Wj 19,6; Kpł 19,2.
8 Zob. Kpł 18,7-17; 20,11-12.14.17.20-21; Pwt 23,1; 27,20.22-23. 9 A. Noordtzij, Leviticus, Bible Student’s Commentary, Grand Rapids 1982, s. 181. 10 Iz 49,6.
6 Zob. Wj 6,20. 7 Zob. Wj 19,6; Kpł 19,2.
8 Zob. Kpł 18,7-17; 20,11-12.14.17.20-21; Pwt 23,1; 27,20.22-23. 9 A. Noordtzij, Leviticus, Bible Student’s Commentary, Grand Rapids 1982, s. 181. 10 Iz 49,6.
[Opracowano
na podstawie: Michael G. Hasel, „Where did Cain Get his wife?
Genesis 4:17” (w:) Interpreting
Scripture. Biblie Questions and Answers,
red. Gerhard Pfandal, Silver Spring (MD) 2010, s. 135-137].
Znaki Czasu listopad 2014r. www.sklep.znakiczasu.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz