JEZUICI / cz. I

Autor Wojciech Didyk

Słowa Józefa Becka po zakończeniu Kampanii Wrześniowej w 1939 roku, Bukareszt:

„Do najbardziej odpowiedzialnych za tragedię mojego kraju należy Watykan. Zbyt późno uświadomiłem sobie, że prowadziliśmy politykę zagraniczną służącą jedynie egoistycznym celom Kościoła katolickiego.”.

W czerwcu 1864 roku wojna między Północą i Południem dobiegała końca.

Prezydent Lincoln skupił swoją uwagę na roli Rzymu w rozpętaniu bratobójczej wojny.

Abraham Lincoln powiedział o wojnie secesyjnej: „Do tej wojny nigdy by nie doszło, gdyby nie złowrogi wpływ Jezuitów. To papiestwu zawdzięczamy, że ziemia nasza jest czerwona od krwi swoich najszlachetniejszych synów.”.

Słowa prezydenta zdają się być niezwykłe w kontekście tego, czego uczy się na lekcjach historii.

Podręczniki szkolne nie wspominają o roli ówczesnego papieża i Jezuitów w Wojnie Secesyjnej.

Lincoln nie był jedynym głosem sprzeciwu wobec papieskich prób wpływania na wewnętrzne sprawy Ameryki.

W 1830 Samuel Morse, wynalazca słynnego alfabetu, wybrał się do Rzymu, żeby osobiście zbadać spiski kościoła przeciwko Ameryce.

„W 1835 ukazała się jego książka „Foreign Conspiracy Against the Liberties of the United States”. Książka ujawnia udział Jezuitów i kontrolowanych przez nich organizacji w próbach obalenia swobód obywatelskich w Stanach Zjednoczonych. Celem było uformowanie rządu słuchającego rozkazów z Rzymu.” (Eric Jon Phelps, autor/historyk).

Dziś, widzimy prezydentów, kongresmenki i kongresmenów kajających się przed biskupem Rzymu.

Jak to możliwe, że Ameryka, z kraju wyczulonego na wszelkie knowania papieża i Jezuitów, stała się przyjacielem Watykanu?

Prosto ujmując – sprzedała się.

Prezydenci, monarchowie, przywódcy religijni – każdy, kto ma władzę, kłania się papieżowi.

Faktycznie, papież nie jest jedynie duchowym przywódcą, ale i władcą konkretnego kraju – Watykanu – od 1929 roku.

„Watykanem, małym terytorium w mieście Rzym, włada papież. Odkryłem, że w oryginale, Watykan oznacza „miejsce kultu boskiego węża”. Widzimy, że sama nazwa tego państwa ma konkretne odniesienie do przeszłości.” (Bill Hughes, autor/historyk/pastor).

Z perspektywy Watykanu, papież nie tylko rządzi samym miastem, a ma władzę nad całym światem.

Dla Watykanu papież jest nie tylko drogowskazem w kwestiach duchowych, ale i w materialnych, czy też doczesnych.

Wedle katolickiego nauczania, papież może pozbawić kogoś wstępu do nieba; jest dla śmiertelników niekwestionowanym przywódcą.

„W oficjalnej doktrynie kościoła, papież dzierży w swoich rękach dwa rodzaje władzy. Papież ma mieć uniwersalną władzę duchową. Każdy winien się jej podporządkować. Doktryna kościoła katolickiego, od Soboru Trydenckiego w XVI wieku, odmawia prawa do zbawienia wszystkim innowiercom. Doktrynę tę potwierdza współczesne prawo kanoniczne. Drugi rodzaj władzy, jaką dzierży papież, jest reprezentowany przez jeden z kluczy w herbie papieskim. W herbie znajdziemy też potrójną koronę – pan nieba, ziemi i piekła. Drugi klucz reprezentuje władzę świecką, co znaczy, że papież wierzy, że jako namiestnik Boga, ma władzę nad wszystkimi innymi przywódcami i rządami. Dzisiejszy Watykan dalej utrzymuje to przekonanie.” (Eric Jon Phelps, autor/historyk).

„Nie da się zaprzeczyć, że papież ma wpływ nie tylko na kwestie religijne, ale i politykę, czego większość z nas nie dostrzega.” (Bill Hughes, autor/historyk/pastor).

KIM SĄ JEZUICI?

Opowiedzieliśmy o papieżu i papiestwie, ale co z zakonem, o którym wspominał Abraham Lincoln?

Mówił o złowrogim wpływie Jezuitów. Kim są Jezuici?

„Zakon Jezuitów został założony przez Ignacego Loyolę, między rokiem 1535 i 1540. Zakon postawił sobie dwa podstawowe cele. Pierwszy – zgnieść protestancką reformację. Drugi – przywrócić i ugruntować papieską dominację nad światem.” (Bill Hughes, autor/historyk/pastor).

Zakon Jezuitów kieruje poczynaniami papieży od 1540 roku, ściślej mówiąc od Soboru Trydenckiego.

„Sobór Trydencki nakreślił drogę, którą kościół miał podążać przez kolejne wieki. Przede wszystkim, ustalono, że jedynym drogowskazem dla katolika ma być nauczanie ojców kościoła.” (Bill Hughes, autor/historyk/pastor).

Na czele zakonu stoi tzw. najwyższy generał, również nazywany „czarnym papieżem”.

„Jezuitami kieruje czarny papież. Obecnym naczelnym przełożonym jest [Arturo Sosa Abascal - przyp. W. D.]. Jest nazywany „czarnym papieżem” nie z powodu koloru skóry, a dlatego, że pozostaje w cieniu. Na pierwszym planie stoi „biały papież”. Obecnie [Franciszek (właśc. Jorge Mario Bergoglio) – przyp. W. D.] – postać powszechnie znana. Za sceną, w cieniu, stoi „czarny papież”, o którego istnieniu niewielu słyszało.” (Bill Hughes, autor/historyk/pastor).

„Musimy pamiętać, że czarny papież kontroluje najwyższe stopnie masonerii. Mamy więc zastępy polityków i różnych liderów społecznych, dla których, niezależnie od koloru skóry czy głoszonych przekonań, czarny papież jest najwyższym autorytetem.” (Eric Jon Phelps, autor/historyk).

Wszystko to nie brzmi już tak niewiarygodnie, kiedy przeczytamy przysięgę Jezuitów.

„Musimy zrozumieć, że ci ludzie całkowicie wyrzekli się wolnej woli. Wyzbyli się również własnej osobowości. Rozkaz przełożonego staje się automatycznie ich wolą. Nie istnieją nieposłuszni Jezuici. Tworzą zakon doskonale zorganizowanych żołnierzy. Amerykańscy Marines zostali stworzeni na wzór jezuicki. Na początku szkolenia łamiesz swojego podkomendnego, zabierasz mu osobowość, golisz mu głowę i ubierasz go jak innych. Potem kształtujesz go, tak jak chcesz. Tak działa zakon Jezuitów. Kiedy dostaną rozkaz, zabiją ciebie, mnie, siebie czy swoją matkę. Zrobią cokolwiek rozkaże im przełożony. - „Panowie, operacja 11 września (9/11).”. - „Czekamy na rozkazy. Co mamy zrobić?”. Następnie, rozkaz jest wykonywany. – „Musimy rozwalić Pentagon, wysadzić pancernik Missouri.”. – „Ok. Jakie są moje rozkazy?”. Każdy rozkaz jest bezwzględnie wprowadzany w życie. Dlatego, kraj istnieje tylko pozornie, gdy są w nim Jezuici. Każdy taki kraj powinien wydalić Jezuitów oraz ich agentów, tak jak postąpił Car Aleksander I w 1820 roku. Wyrzucił wszystkich Jezuitów, a w 1822 roku nakazał zamknąć wszystkie loże masońskie. Trzy lata po tym został otruty. Powinniśmy czytać prace Jezuitów. Zapoznać się z ich „duchowymi ćwiczeniami” i z ich doktrynami. Doktrynami, które przyzwalają na królobójstwo, zabijanie heretyków, rabunki, oszustwa i kłamstwa. „Masz kochankę? Kobieta nie umie milczeć? Ją też zabij!”. Prawo kanoniczne na to pozwala. Cały świat jest dla nich ogromnym sklepem ze słodyczami, z którego kradną wszystko, co wpadnie im w oko. Muszą kontrolować wszystko. Żeby dopiąć celu, zabiją króla, zatopią statek, zabiją siebie sami, bo wszystko robią na chwałę Boga Najwyższego.” (Eric Jon Phelps, autor/historyk).

Egzemplarz przysięgi Jezuitów można znaleźć w archiwach Kongresu.

„Chcę wam przeczytać fragment przysięgi Jezuitów. Oto przysięga Jezuitów: „Uroczyście przyrzekam i oświadczam, że wyrzekam się własnej woli i opinii…”. To z „duchowych ćwiczeń” Loyoli. „Przyrzekam i oświadczam, że gdy pojawi się sposobność będę prowadził bezlitosną wojnę, sekretnie lub jawnie, przeciwko wszystkim heretykom, protestantom i liberałom, tak jak mnie ukierunkowano, by wytępić ich z powierzchni Ziemi. Bez oglądania się na wiek, płeć czy stan, i że będę wieszać, palić, gotować, obdzierać ze skóry, dusić i grzebać żywcem tych ohydnych heretyków, rozpruwać brzuchy i łona ich kobiet, i roztrzaskiwać głowy ich dzieci o ściany, by unicestwić ich obrzydliwą rasę”. I tak dalej. Rzecz w tym, że kiedy zapoznamy się z historią działalności tego zakonu, odkryjemy, że właśnie takich czynów się dopuszczali. Cel uświęcał środki, kiedy ktoś stanął na drodze realizacji planów zakonu.” (Bill Hughes, autor/historyk/pastor).

Czy ta przysięga i wielowiekowe działania Jezuitów mają cokolwiek wspólnego z chrześcijaństwem?

Czy może jest tak, jak powiedział Jezus Chrystus?

„Strzeżcie się fałszywych proroków. Przychodzą oni do was w owczej skórze, wewnątrz jednak są drapieżnymi wilkami.” (Ewangelia Mateusza 7:15).

Co jeszcze wiemy o Jezuitach? Na przykład to, że w ciągu 500 lat od założenia zakonu, zostali wydaleni z 83 krajów.

Ich obecność była wysoce nie pożądana.

Ale, dlaczego te kraje musiały tak postąpić?

Chodzi o władzę. Gdziekolwiek się znaleźli, dążyli do kontroli nad monarchami i rządami.

Od samego początku wpływy Jezuitów rosły, aż w końcu przejęli kontrolę nad papiestwem, Rzymskim Kościołem Katolickim i wieloma rządami.

W 1773 roku wiele się zmieniło.

Jezuici zaczęli być wydalani z jednego kraju po drugim.

Kulminacja nastąpiła w 1773, kiedy oficjalnie zakazano działalności „Towarzystwa Jezusowego”.

W tym roku papież Klemens XIV rozwiązał zakon na zawsze.

Jednak represje nie ujarzmiły zakonu.

Podjęli się dokonania zemsty na swoich wrogach, szczególnie na „zdradzieckim” papieżu i europejskich monarchach.

1774 - rok po zdelegalizowaniu Jezuitów…

„Papież Klemens XIV rozwiązał zakon jezuicki. Rok później został otruty. Trucizna to częsty oręż w rękach Jezuitów.” (Chuck Wilcox, „The Transformation of the Republic”).

Niewygodny papież został usunięty. Do pozbycia się europejskich monarchów, Jezuici musieli skorzystać z bardziej wyrafinowanych metod.

Narodził się genialny plan. Postanowili działać z ukrycia poprzez inne grupy pozostające na widoku, które wezmą winę na siebie.

W ten sposób, działali dalej, nie ponosząc żadnej odpowiedzialności za swoje działania.

Pierwszą z takich grup mieli być Iluminaci.

Iluminatów założył w Bawarii jezuicki profesor Adam Weishaupt. Data – 1 maja 1776 roku, czyli zaledwie trzy lata po delegalizacji Jezuitów.

Oficjalnie, rzadko wspomina się, że Weishaupt był Jezuitą. W dodatku, podaje się, że był byłym Jezuitą.

W rzeczywistości, nigdy nie opuścił zakonu.

„Weishaupt nigdy nie opuścił zakonu. To kłamstwo historyków, kontrolowanych przez papiestwo. Celem jest stworzenie w masowej świadomości wrażenia wrogości między Jezuitami a Iluminatami. Nie dajcie się na to nabrać. Weishaupt pozostał wierny rozkazom wszystkich kolejnych generałów zakonu. Co więcej, Weishaupt zawiązał (trwający do dziś) sojusz z bankierską rodziną Rothschildów. W ten sposób Rothschildowie – potężni żydowscy bankierzy stali się bankierami Jezuitów. Bankierami, którzy następnie pomogli Jezuitom sfinansować Rewolucję Francuską i wojny napoleońskie. Musimy wszyscy być świadomi tego sojuszu. Unii katolickiego zakonu z potężnymi bankierami i jednocześnie Masonami, ponieważ ma to wpływ na niewyobrażalnie wiele sfer naszego życia również obecnie.” (Eric Jon Phelps, autor/historyk).

Poprzez Iluminatów, Jezuici zaplanowali przejąć kontrolę nad wszystkimi potężnymi tajnymi stowarzyszeniami.

Najważniejszym celem stali się najwyżej postawieni w hierarchii masoni.

„Jeśli przyjrzymy się takim organizacjom jak Zakon Maltański, Klub Bilderberga, Klub Rzymski czy amerykański Council on Foreign Relations (CFR), odkryjemy, że wszystkie te organizacje są niczym innym, jak tylko buforem; zasłoną dymną zza której wszystkim kieruje zakon jezuicki.” (Bill Hughes, autor/historyk/pastor).

Przy pomocy Iluminatów i masonerii, Jezuici zaczęli pozbywać się wrogich sobie władców europejskich.

Na początek – Rewolucja Francuska, następnie, wszystkie kampanie Napoleona Bonaparte.

„Rewolucja Francuska nie byłaby możliwa bez udziału masonerii Wielkiego Wschodu Francji i masonerii rytu szkockiego. Mieli też pomóc w obaleniu innych nieposłusznych monarchów, przejęciu całej władzy papieskiej, oderwaniu kolonii od protestanckiej Anglii. Najważniejszym celem Rewolucji Francuskiej było ukaranie katolickich monarchów Europy. Dlatego Ludwik XVI, wnuk Ludwika XV, został ścięty. „Nauczymy was Burbonowie z kim zadarliście.”. Następnie ścięto królową, Marię Antoninę, córkę Marii Teresy Habsburzanki. „Wygnaliście nas, Habsburgowie? Ukarzemy was ścinając głowę jednej z was, korzystając z naszych Jakobinów.”. Królewski ród Braganca z Portugalii też zapłacił. Za sprawą Napoleona, królowa z rodziną trafiła na wygnanie do Południowej Ameryki. „Wy hiszpańscy Burbonowie! Też na wygnanie! Napoleon zamienił waszą Hiszpanię w bananową republikę.”. „Wy rycerze maltańscy! Wyrzuciliście nas z Malty w 1768? Przyszedł czas na lekcję.”. Wysłali więc Napoleona z potężną flotą. Przejęli cały ogromny majątek Zakonu Maltańskiego, oraz ich cały oręż. Broni użyto do inwazji na Egipt. Na zlecenie Jezuitów. Napoleon kazał wymordować wszystkich Mameluków, czyli ochronę Kalifa Egiptu. Przyszedł czas na wojnę z Islamem. Teraz mamy to samo.” (Eric Jon Phelps, autor/historyk).

Kiedy Napoleon przestał być użyteczny, Jezuici zdecydowali, że zdradzi swoje wojska w czasie rosyjskiej kampanii.

Tak jak Amerykanie, w trakcie wojny o niepodległość, francuscy żołnierze byli nieprzejednanymi nacjonalistami.

Byli wielkim zagrożeniem dla przyszłych planów Jezuitów.

Po klęsce w wojnie z Rosją, Napoleon był zmuszony do abdykacji.

Kierujący wszystkim z ukrycia Jezuici, postanowili trzymać Napoleona w rezerwie.

Napoleon został wysłany na wyspę Elbę i otrzymał 2 mln franków rocznej renty.

Wtedy zdarzyło się coś niespodziewanego. 7 sierpnia 1814 roku, papież Pius VII przywrócił wszystkie prawa Jezuitom.

Zakaz działalności Jezuitów miał obowiązywać po wszystkie czasy. Został utrzymany zaledwie przez 41 lat.

Przywrócenie Jezuitów nieprzypadkowo zbiegło się z Kongresem Wiedeńskim, który rozpoczął się miesiąc później.

Zaangażowanie Jezuitów w nim było ogromne.

Kiedy monarchowie Europy zaczęli spierać się między sobą, Jezuici wprowadzili Napoleona z powrotem do gry.

Słynne „sto dni Napoleona”.

Władcy, zebrani w Wiedniu, szybko osiągnęli porozumienie w kwestii reakcji na ponowne pojawienie się Napoleona.

Jezuici rozegrali to jak partię szachów.

Należy pamiętać, że „Towarzystwo Jezusowe” nigdy nie chciało unicestwić instytucji monarchii. Chcieli jedynie ukarać nieposłusznych władców.

W marcu 1715, Napoleon poprowadził swoich żołnierzy, wiernych patriotów i antyrojalistów, do ostatecznej klęski.

Przegranej, którą spowodował szereg umyślnych taktycznych błędów w bitwie pod Waterloo.

„Napoleon poświęcił swoją armię. Zdziesiątkowani żołnierze nie zagrażali już planom przywrócenia monarchii we Francji. Nowy król, Ludwik XVIII, od razu przywrócił Jezuitów i inkwizycję kościelną we Francji.” (Eric Jon Phelps, autor/historyk).

Nie potrzebując już Napoleona, Jezuici upewnili się, że zostanie odesłany wystarczająco daleko.

Trafił na Świętą Helenę – wyspę na południowym Atlantyku.

Na wygnaniu został otruty i zmarł w 1721 roku.

W swoich pamiętnikach podkreślił swoją lojalność dla kościoła katolickiego, ale tak wyraził się o Jezuitach: „Jezuici to organizacja wojskowa, a nie zakon religijny. Prowadzi ich generał armii, a nie jedynie opat zakonny. Celem tej organizacji jest WŁADZA. Władza w najbardziej despotycznym wydaniu. Władza absolutna i uniwersalna, władza nad światem, kierowanym wolą jednego człowieka.” (Eric Jon Phelps, „Vatican Assassins”).