Komentarz do lekcji szkoły sobotniej
Nagroda za wierność
Felieton do Szkoły Sobotniej na 25 marca 2023
Jakich nagród mogą oczekiwać wierne osoby?
Być może warto jednak zadać inne pytanie, czy należy nagradzać za wierność? James C. Collins, jeden ze znanych guru w sprawach zarządzania biznesem i przywództwa, powiedział: „Zaangażuj się w coś, na czym tak bardzo ci zależy, że chcesz uczynić to czymś największym jak to jest tylko możliwe, nie ze względu na to, co za to otrzymasz, ale po prostu dlatego, że będzie zrobione."
Autor ostatniej lekcji w tym kwartale zachęca do przemyśleń i dyskusji na temat nagród za wierność. Tekst przewodni lekcji pochodzi z Mt 25,21: „Rzekł mu pan jego: Dobrze, sługo dobry i wierny! Nad tym, co małe, byłeś wierny, wiele ci powierzę; wejdź do radości pana swego.” Ten werset pochodzi z przypowieści, która jest powszechnie znana jako „Przypowieść o talentach”. Jezus opowiedział w tej historii o starannym i sumiennym wykorzystywaniu talentów.
Autorzy biblijni często mówili o nagrodach, które otrzymają wierne osoby. W rzeczywistości te nagrody nie są przyznane wskutek zapracowania, ale raczej są formą daru. Nie są one częścią jakiegoś systemu zbudowanego na zasługach, dzięki któremu wierne osoby poprawiają swoją pozycję przed Bogiem lub zdobywają miejsce w ostatecznej rzeczywistości. Czasami nagrody są wynikiem prostej konsekwencji czynienia dobra, innym razem są wynikiem Bożej łaskawości.
W Apokalipsie zostało opisanych siedem kościołów. Każdy z nich od Efezu aż po Laodyceę otrzymuje specjalną obietnicę, która jest formą nagrody dla zwycięzcy. Rzecz ciekawa, że nagrodami dla kościołów są prawie zawsze duchowe błogosławieństwa, takie jak spożywanie owoców z drzewa życia, korona życia, ukryta manna, biały kamyk, władza nad narodami, biała szata, imię zapisane w księdze życia czy filar w świątyni. Nie są to nagrody fizyczne, chyba że chcemy interpretować Nowe Jeruzalem jako fizyczne miasto. Największą nagrodę otrzymał kościół w Laodycei a jest nią przywilej zasiadania na tronie z Chrystusem, tak jak On zwyciężył i zasiadł ze swoim Ojcem na jego tronie.
Nagrody wymienione w Biblii można sklasyfikować w kilku kategoriach. Niektóre z nich można otrzymać w tym życiu inne z kolei zostaną urzeczywistnione, aż nadejdzie koniec wszechrzeczy i królestwo Boże zostanie w pełni ustanowione.
Dar zbawienia. Dar ten można doświadczyć tu i teraz. Daje on poczucie pokoju, radości, nadziei i celu w życiu. Dzięki niemu można pozbyć się poczucia winy i bezcelowości w życiu.
Dar przeobrażenia, który nastąpi przy powtórnym przyjściu Jezusa (1Kor 15) kiedy zostaniemy przemienieni w jednej chwili w mgnieniu oka. Gdy o tym myślę, nie mogę się doczekać tego momentu. Ta przemiana będzie cudowna, niewyobrażalna, ponieważ spowoduje, że ciało ludzkie zostanie przywrócone do stanu doskonałego. Znikną wszelkie choroby, na które cierpieliśmy. Co więcej zniknie wrodzona fascynacja grzechem. Autorzy biblijni mówią również o przemianie jako o czymś co dzieje się w tym życiu: leniwi stają się pracowici, a niewierzący stają się wierzącymi, a pijani stali się trzeźwymi.
Przyznanie warunkowej nieśmiertelności, obdarowanie niekończącym się życiem, które zostało utracone, gdy Adam i Ewa zgrzeszyli.
Uzyskanie wstępu do królestwa, w którym wszystkie poprzednie rzeczy przeminą: grzech, smutek, śmierć, choroba, niesprawiedliwość – ta lista może być bardzo długa.
Rozliczenie zarówno tego co sprawiedliwe i tego co złe. Zło zostanie zniszczone i nigdy więcej się nie pojawi. Wszystkie niesprawiedliwości, których doświadczyliśmy, zostaną odpłacone.
Przywrócenie Bożej obecności. Jednym z najbardziej wzruszających wersetów w Biblii jest ten z Rdz 3,8 który opowiada o Bogu „przechadzającym się po ogrodzie w powiewie dziennym…”, aby spotkać się z Adamem i Ewą. Boża obecność została utracona, ale na końcu zostanie przywrócona.
Przywrócenie społeczności z tymi, których kochaliśmy, a którzy zmarli. Stanie się to w momencie wielkiego zmartwychwstania, kiedy osoby wierzące, które zostaną przemienione zostaną połączone z tymi, którzy zmarli wcześniej i którzy zostaną przywróceni do życia i razem zostaną zabrani do nieba.
Możemy sobie tylko w bardzo mały zakresie wyobrazić, jakie będzie niebo, gdzie wszyscy ludzie, których znaliśmy i kochaliśmy, a którzy umarli, wierząc, że nadejdzie ten dzień, będą tam i już nigdy nie odejdą. Opisy nowej ziemi zawierają w sobie element całości i kompletności. Z czym łączy się odnowienie międzyludzkich relacji oraz relacji z Bogeim.
Zauważyłem, że największą nadzieję na niebo mają ludzie, którzy mają najtrudniejsze warunki życiowe, Ci, którzy żyją wygodnie, nie myślą zbyt wiele o nowej rzeczywistości.
Refleksja nad powyższą listą potwierdza że nasze najśmielsze wyobrażenia na temat nieba nie są w stanie oddać wspaniałości tego, co czeka sprawiedliwych. Być może najlepszym sposobem na zakończenie naszych studiów w tym kwartale jest przypomnienie sobie kilku znanych fragmentów biblijnych.
Hbr 12,1-2 „Przeto i my, mając około siebie tak wielki obłok świadków, złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami, patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary, który zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego.”
Flp 3 13-14 „Bracia, ja o sobie samym nie myślę, że pochwyciłem, ale jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, i zdążając do tego, co przede mną, zmierzam do celu, do nagrody w górze, do której zostałem powołany przez Boga w Chrystusie Jezusie.”
Ap 21,1-5 „I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego. I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe.”
2Tm 4,6-8 „Albowiem już niebawem będę złożony w ofierze, a czas rozstania mego z życiem nadszedł. Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; a teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego.”
DO PRZEMYŚLENIA
Dlaczego autorzy biblijni mówią o nagrodach, skoro wszyscy jesteśmy odbiorcami niezasłużonej łaski Bożej? W jaki sposób ten fakt może być czynnikiem motywującym, w zależności od poziomu wiary?
Hbr 11,6 „Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają.” Dlaczego musimy podobać się Bogu? W jaki sposób nagradza On tych, którzy Go szukają?
W Ap 21 zostało opisane Nowe Jeruzalem. Co jest fascynujące w tym opisie? Dlaczego miasto ma grube mury, skoro są w nich bramy, które są zawsze otwarte? Jakie jest znaczenie obrazów w tym rozdziale? Jakie znaczenie ma fakt, że historia zaczynała się w Ogrodzie, a kończy w Mieście? Dlaczego Nowe Jeruzalem jest również przedstawiane na końcu wędrówki jako znajome miejsce?
Mt 25,14-30. Dlaczego przypowieść o talentach jest ważna w kontekście pieniędzy i majątku? Jezus wyraźnie podkreślił, że każdy człowiek posiada odpowiedzialność za zarządzanie zasobami materialnymi, której nie można uniknąć. Ponadto Jezus zwrócił uwagę, że ta odpowiedzialność ma związek z dobrosąsiedzkimi relacjami, które mają wpływ zarówno na bezpieczeństwo jak i na dobrobyt oraz że obojętność wobec tych, którzy nie mają środków, jest nie do pogodzenia z byciem naśladowcą Jezusa.
Istnieje niebezpieczeństwo, że ludzie mogą traktować chrześcijaństwo jako rodzaj niebiańskiego egzaminu. Bóg dał nam podręcznik do studiowania i przepisy, których należy przestrzegać oraz rzeczy, które należy wykonać (lub unikać). Pewnego dnia, zostanie wyznaczy końcowy egzamin i wtedy okaże się, kto zdał egzamin. Ci, którzy wykażą się dobrymi wynikami otrzymają dobre oceny lub stopnie. Podobnie, ci którzy dokonają złych rzeczy - otrzymają złe oceny. Można i w taki sposób zinterpretować tę przypowieść (niestety chrześcijanie na przestrzeni wieków często tak robili. Jednak taka interpretacja jest przykładem złej egzegezy. Cała misja Pana Jezusa była protestem przeciwko takiemu poglądowi na religię.
Jak można przedstawić główny temat lekcji w tym kwartale, aby zainspirował on ludzi a nie wywołał niepokój i poczucie winy? Co można zrobić, aby zmotywować naśladowców Jezusa ekonomią hojności, a nie ekonomią chciwości? W sprawach finansowych bardzo łatwo jest porównywać siebie z innymi. Prowadzi to jednak do zazdrości, chciwości, depresji i redukcji współczucia. Każdy dzień wnosi do naszego życia nowe możliwości: „Co zamierzasz zrobić z możliwościami, które daje ci Bóg?”
Pan powraca, ale nie po to, aby nas rozliczyć czy złapać w pułapkę. Kiedy wróci, wszyscy będą mogli zobaczyć, w jaki sposób wykorzystaliśmy możliwości, które otrzymaliśmy. Chcemy, aby Jezus objął nas ramionami i powiedział: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Jestem z ciebie dumny! Byłeś wierny w kilku rzeczach; Powierzę ci wiele innych spraw. Wejdź i weź udział w radości twojego Pana!” Pan pragnie dzielić się swoją radością z wszystkimi.
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz