Kom
Jezus zwycięża – Szatan przegrywa
Felieton do Szkoły Sobotniej na 1 kwietnia 2023
Czy idea dobra i zła jest tylko tematem powieści i hollywoodzkich filmów, czy też dostrzegasz symptomy dobra i zła we własnym życiu i otaczającym cię świecie?
Myślę, że nie trzeba długo szukać, aby przekonać się, że otacza nas dobro i zło. Niestety często widzimy to zarówno w naszych wspólnotach wyznaniowych, jak i w otaczającym nas świecie. Widzimy, że nie traktujemy się nawzajem tak, jak powinniśmy, zwłaszcza w obecnym klimacie politycznym. Problemy, które znajdują się dzisiaj w centrum naszej uwagi są bardzo niepokojące, ponieważ widzimy wojny, widzimy problemy społeczne, które się pojawiają i nie wiemy, jak je powstrzymać. Mam wrażenie, że nigdy w moim życiu nie było takiego czasu, w którym dobro i zło tak jawnie walczyły w otaczającym nas świecie.
Nawet gdy mówimy o naszych osobistych doświadczeniach, możemy powiedzieć, że napięcie pomiędzy dobrem i złem istnieje w nas samych. Zauważam, że często robimy coś o czym jesteśmy przekonani, że nie powinniśmy. Czasami sposób w jaki odnosimy się do innych jest zdecydowanie zły. Gdy patrzymy na szerszy świat, to widzimy tragedie, spowodowane przez ludzi. Widzimy coś co moglibyśmy nazwać naturalnym złem w świecie, które powoduje, że ludzie cierpią. Pandemia, COVID wciąż są w naszej pamięci. Dobro i zło zauważają wszyscy, problem jest jednak znalezienie lekarstwa na zło!
Autor naszej lekcji w tym tygodniu zwrócił uwagę na kilka elementów z przesłania trzech aniołów z Ap 14 oraz z opisu wojny smoka z Chrystusem, która została opisana w Ap 12. Nasza lekcja jest wprowadzeniem do poselstwa trzech aniołów z 14 rozdziału Objawienia. Faktycznie historia, która została opisana w rozdziałach 12-14 powinna zaczynać się od rozdz. 11 gdyż każda „siódemkowa” seria w Apokalipsie (kościoły, pieczęcie, trąby, anioły, plagi) jest poprzedzona sceną nawiązującą do liturgii świątynnej, a w szczególności do sprzętów wykorzystywanych w hebrajskiej świątyni. W rozdziale pierwszym Jan opisuje, że słyszał za sobą głos podobny do trąby. Kiedy odwrócił się zobaczył Jezusa, który stał wśród świeczników. Jan opisał go jako – „kogoś podobnego do Syna Człowieczego!” – ubranego w szatę jaką nosił najwyższy kapłan w świątyni.
Z kolei opis siedmiu pieczęci jest poprzedzony obszernym fragmentem (który zajmuje aż dwa rozdziały 4-5) i przedstawia wydarzenia, które mają miejsce w sali tronowej niebiańskiej świątyni, której odpowiednikiem było miejsce najświętsze w hebrajskiej świątyni. W Ap 8,2 przedstawiony został opis ołtarza do składania kadzidła, który rozpoczyna cykl siedmiu trąb.
W Ap 11,19 Jan opisuje otwartą świątynię w niebie oraz Miejsce Najświętsze w którym znajdowała się arka przymierza. W liturgii starotestamentowej arcykapłan mógł raz w roku, w najbardziej uroczysty dzień, Jom Kippur — wejść do Miejsca Najświętszego. Tego dnia rozpoczynało się oczyszczanie Bożego ludu oraz całego obozu Izraela. Co ciekawe Izraelici nigdy nie widzieli arki. Widzieli jedynie jej kształt i wiedzieli, że ona tam jest. Możemy powiedzieć, że żyli oni przez wiarę. Przez wiarę Izraelici identyfikowali się za swoim arcykapłanem, który dokonywał w symboliczny sposób pojednania z Bogiem.
Możemy powiedzieć, że scena w której Jan zobaczył otwartą świątynię stanowi tło dla wszystkiego co zostało opisane w tym fragmencie księgi Objawiania, aż do końca rozdziału 14.
Apokalipsa 12,1–5
Rozdział 12 przedstawia opis największej historii jaka kiedykolwiek została opowiedziana. Za każdym razem, gdy Jan wprowadza nową postać do swojej narracji, opisuje jej wygląd oraz dokonuje krótkiego podsumowania wcześniejszej historii tej postaci. Rozdział 12 jest wypełniony starotestamentowymi aluzjami, które stanowią teologiczne tło dla historii, która została tam opisana. Przez całe wieki biblijnej historii od czasu Upadku, kobiety rodziły męskie potomstwo, mając nadzieję, że to właśnie ich syn będzie obiecanym wybawicielem: Kain, Set, Izaak, Jakub, Mojżesz itd. Każdy z nich miał być obiecanym nasieniem, jednak prawdziwe nasienie/potomstwo miało przyjść przez Marię. Obraz kobiety w Ap 12 wykracza jednak daleko poza historyczną postać Marii i z całą pewnością poza historyczną postać Ewy.
Podobnie jak Maria i Józef byli chronieni na pustyni egipskiej przed śmiercią Heroda, tak również kobieta z Ap 12 ucieka na pustynię i tam szuka schronienia. Jednak czas jej pobytu na pustyni to czas proroczy — 1260 dni. Ten okres jest najczęściej powtarzaną figurą proroczą w Biblii zarówno w księdze Daniela jak i w Apokalipsie. Figura ta jest wyartykułowana jako 1260 dni, albo jako czas dwa czasy i pół czasu, lub jako 42 miesiące. W księdze Daniela jest to okres działalności małego rogu z 7 rozdziału tej Księgi. Teolodzy protestanccy w okresie Reformacji utożsamiali ten okres z latami odstępstwa w kościele rzymskim.
Apokalipsa 12, 7-11
Jan przedstawia tutaj drugą postać. Podobnie opisuje najpierw jej wygląd zewnętrzny a następnie przedstawia krótkie podsumowanie wcześniejszej historii tej postaci. Jan opisuje, że w niebie wybuchła wojna. Szatan i jego aniołowie zostali strąceni. Zwyciężył Michał i jego aniołowie. Szatan został pozbawiony dostępu do niebiańskiej Rady. Zwycięstwo Michała powaliło Szatana raz na zawsze. Nie ma on wstępu do nieba!
Kiedy miała miejsce wojna w niebie? Jaki jest bezpośredni kontekst upadku Szatana? Dlaczego nie ma już w niebie miejsca dla Szatana? Czy Jan sięga tutaj wstecz do początków grzechu, czy raczej opisuje sytuację po wniebowstąpieniu Chrystusa lub czy odwołuje się do jakiegoś innego punktu w czasie? Istnieją różne poglądy na ten temat czasu tej wojny. Niektórzy są zwolennikami tezy, że wojna ta dotyczyła czasów prehistorycznych – przed upadkiem człowieka. Staranna analiza kontekstu rozdziału 12 wydaje się przemawiać na korzyść poglądu, że wojna miała charakter duchowy.
Jaką rolę w zrozumieniu tej historii odgrywa fakt wyrzucenia z nieba „oskarżyciela braci naszych”? Jaką rolę w naszym duchowym życiu odgrywa „oskarżenie”? Czy Szatan ma rację, gdy oskarża nas o złe postępowanie? Czy zdarza Ci się odgrywać czasami rolę „oskarżyciela” innych, a nawet samego/samej siebie?
Jakakolwiek jest nasza interpretacja czasu wojny opisanej w rozdziale 12, to pewne jest, że smok zszedł teraz do nas. Ma mało czasu, a nasze życie jest trudniejsze, ponieważ znajduje się on tutaj.
Według wersetów 10 i 11 oskarżeni bracia pokonują Szatana „krwią baranka” i „słowem swojego świadectwa”. Do jakich doświadczeń wydają się odnosić te dwa aspekty życia chrześcijańskiego, zwłaszcza gdy bierzemy pod uwagę oskarżenia Szatana?
W Ap 12,17 Jan pokazuje, że potomstwo kobiety staje się przedmiotem gniewu Szatana. Ponieważ nie mógł on skrzywdzić matki zwrócił swój gniew w stronę jej dzieci. Potomstwo kobiety jest rozpoznawane na podstawie dwóch charakterystycznych cech: przestrzega przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie. Dzięki nowemu przymierzu Boże przykazania zostają zapisane w sercu przez Ducha Chrystusa i wyrażają naturę potomstwa. Trwanie przy świadectwie o Jezusie zostało zilustrowane przez doświadcznie Jana (Ap 1,2.9; 19,10), który dzięki, proroczemu objawieniu rozumiał wydarzenia, które miały nastąpić „wkrótce”. Jako kościół zostaliśmy pobłogosławieni tym świadectwem i powinniśmy zobaczyć je jeszcze w większej mierze, zanim Chrystus powróci.
Autorzy Nowego Testamentu pokazują nam, że zwycięstwo Chrystusa następowało sekwencyjnie w ramach historii naszej ziemi: 1) przez Jego krew przelaną na krzyżu, 2) zapieczętowane przez Jego zmartwychwstanie oraz przez 3) wniebowstąpienie i zajęcie miejsca po prawicy Boga, gdzie siedzi On jako Król na tronie łaski i udziela pomocy w potrzebie. Niebo odniosło zwycięstwo, jednak ziemia przeżywa kłopoty, stając w obliczu przeciwnika, który wie, że przegrał. Koniec jest bliski, jednak wiara w zwycięstwo Chrystusa musi stać się moją własną wiarą! Jego krew oczyszcza moją przeszłość, Jego życie nadaje mocy mojemu świadectwu tu i teraz, a Jego zmartwychwstanie jest gwarancją mojej przyszłości!
DO PRZEMYŚLENIA
Pod jakim względem Maria jest podobna do kobiety opisanej w Ap 12, a pod jakim względem jest inna?
Ap 12,7 wydaje się następować po wersecie 5 jako reakcja na wniebowstąpienie dziecka płci męskiej (prawdopodobnie Jezusa). Jakie istnieją dowody na to, że ta wojna w niebie miała miejsce dużo wcześniej? O jaką wojnę tu chodzi?
Co to znaczy, że oskarżyciel braci został strącony? Ap 12:11 „A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego, i nie umiłowali życia swojego tak, by raczej je obrać niż śmierć.”. Co to znaczy zwyciężyć? W jaki sposób krzyż umożliwia zwycięstwo?
Jak można zdefiniować główne pojęcia, jakie pojawiają się w Objawieniu 12 (smok, kobieta, dziecko płci męskiej, żelazna laska)?
W jaki sposób kosmiczny konflikt rozgrywa się w naszym życiu? W naszym kraju? W naszym kościele?
Przygotował Jan Pollok
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz