BŁOGOSŁAWIEŃSTWO PRZEBACZENIA

Większość ludzi postrzega postawę nastawioną na przebaczanie
innym krzywd, które wyrządzili, za przejaw słabości. „Nie daruję ci tego” to jedno z najczęściej powtarzanych we współczesnych filmach zdań — odbicie dominującej postawy zemsty i rewanżu. Jaką drogę postępowania proponuje Pismo Święte?

1. Kto jedynie ma prawo wymazać występek i wybaczyć grzech?

„Ja, jedynie Ja, mogę przez wzgląd na siebie zmazać twoje przestępstwa i twoich grzechów nie wspomnę” (Iz 43,25).

2. Jak wygląda gotowość Boga do okazywania grzesznikom Jego łaski?

„Wtedy Pan przeszedł obok niego, a on zawołał: Panie, Panie, Boże miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i grzech (...)” (Wj 34,6-7).

3. Czym — z uwagi na Bożą świętość — zostało uwarunkowane Boże miłosierdzie?

„(...) a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia [grzechów]” (Hbr 9,22).

4. Przez kogo warunki przebaczenia zostały spełnione?

„Niechże więc będzie wam wiadome, mężowie bracia, że przez tego [Jezusa — red.] zwiastowane wam bywa odpuszczenie grzechów” (Dz 13,38).

5. Jak Jezus uczyni przebaczenie możliwym?

„W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego” (Ef 1,7). „(...) krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (1 J 1,7).

Ważne: „Spoleganie na Bożej łasce w sensie ogólnym jest niewystarczające; musimy budować na Bożej łasce okazanej nam we krwi Jezusa” — Count Zinzendorf.

6. Co Bóg — ze względu na ofiarę Chrystusa — jest skłonny zrobić dla tych, którzy wyznają swój grzech?

„Grzeszyłem, przewrotnie działałem, nie oddał mi On według mej winy, ocalił mi życie od zejścia do grobu, moje życie ogląda światło” (Hi 33,27-28 BT).

7. Jak dalece Bóg gotów jest usunąć winę grzechu?

„Przyjdźcie więc, by pospierać się ze Mną — mówi Pan. Jeśli grzechy wasze będą jak szkarłat, ponad śnieg wybieleją; jeśli będą jak purpura czerwone, staną się bielsze od wełny” (Iz 1,18 BWP). „Jak daleko jest wschód od zachodu, tak oddalił od nas występki nasze” (Ps 103,12).

Ważne: „Wybaczenie wierzącemu grzechu jest całkowite. Jest pełnym wybaczeniem jego wszystkich grzechów. Nie byłoby wybaczeniem, gdyby nie było pełne. Gdyby było to tylko częściowe wymazanie niektórych win, wtedy ewangelia nie byłaby dla duszy grzesznika dobrą nowiną. (...) Powiedz mu, pojednanie oferowane przez Jezusa jest pełnym zadośćuczynieniem za jego grzechy” — O. Winslow in The Atonement (Pojednanie).

8. A co dalej Bóg mówi o pamiętaniu o grzechach?

„Wybaczę im ich nieprawości i nie będę już więcej wspominał ich grzechów” (Hbr 8,12 BWP).

9. W jakim stanie znajduje się grzesznik, któremu wybaczono grzech?

„Błogosławieni ci, których nieprawości zostały odpuszczone i których grzechy zostały zakryte” (Rz 4,7; zob. Ps 32,1-2).

10. O co modli się psalmista, wierząc w Boże obietnice?

„Grzechów młodości mojej i przestępstw moich nie pamiętaj, przez wzgląd na łaskę twoją pamiętaj o mnie, przez wzgląd na dobroć twoją, Panie. (...) Wejrzyj na nędzę i mozół mój i odpuść wszystkie grzechy moje!” (Ps 25,7.18).

11. Jak zaświadczył psalmista o przebaczeniu mu jego grzechów?

„Grzech mój wyznałem tobie i winy mojej nie ukryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu; wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego” (Ps 32,5).

12. Do modlitwy o co zachęca Jezus wierzących?

„I odpuść nam grzechy nasze” (Łk 11,4).

13. Czy jest jakiś grzech, którego Bóg by nie odpuścił?

„Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciw Duchowi nie będzie odpuszczone” (Mt 12,31).

14. Co sprawia, że ten grzech jest nieprzebaczalny?

„A On [Duch Święty — red.], gdy przyjdzie, pouczy świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie” (J 16,8).

Ważne: Jeśli grzesznik nie daje się przekonać Duchowi Świętemu, że grzeszy, odrzuca tym samym Ducha Świętego. Przekonany wyznałby grzech i zostałby mu on odpuszczony. Nieprzekonany nie wyzna swojego grzechu, a w konsekwencji nie otrzyma przebaczenia.

15. Skoro oczekujemy od Boga przebaczenia naszych grzechów, jak powinniśmy się odnosić do tych, którzy nam uczynią coś złego?

„Bądźcie zaś jedni dla drugich dobrzy i miłosierni, przebaczajcie sobie nawzajem, ponieważ i Bóg przebaczył wam wszystko w Chrystusie” (Ef 4,32; zob. Kol 3,12-13).

16. Czy przebaczenie innym powinno mieć jakieś granice?

„Wtedy przystąpił Piotr do niego i rzekł mu: Panie, ile razy mam odpuścić bratu memu, jeżeli przeciwko mnie zgrzeszy? Czy aż do siedmiu razy? Mówi mu Jezus: Nie powiadam ci: do siedmiu razy, lecz do siedemdziesięciu siedmiu razy” (Mt 18,21-22).

Oprac. A.S.

Znaki Czasu 10 - 2014 r. www.sklep.znakiczasu.pl