Na własnej skórze. Księga Izajasza częścIV

Felieton Pastora Janka Polloka  

Czy Bóg najpierw oferuje nam łatwą drogę, ale jeśli się sprzeciwimy, musimy uczyć się na własnej skórze? Czy Pan Bóg działa w różny sposób z różnymi ludźmi?

W tym tygodniu zajmowaliśmy się rozdziałem 8, który został zdominowany przez mroczny wizerunek króla Achaza. Pan Bóg dał mu znaki oraz nadzieję, ale on odmówił ich przyjęcia i dalej szedł drogą ku zniszczeniu.

Wszyscy prorocy zakładali, że Bóg jest Bogiem sprawiedliwości. W Jego świecie obowiązuje sprawiedliwość retrybutywna (zbudowana na karze). „Jeżeli zechcecie być posłuszni, z dóbr ziemi będziecie spożywać, Lecz jeżeli będziecie się wzbraniać i trwać w uporze, miecz was pożre, bo usta Pana tak powiedziały!” (Iz 1,19–20). „Szczęśliwy sprawiedliwy, gdyż dobrze mu się powiedzie, bo owoc uczynków swoich będzie spożywać! Biada bezbożnemu, źle mu się powiedzie, bo mu według uczynków jego rąk odpłacą!” (Iz 3:10-11). Izajasz interpretuje Wygnanie, które zostało zapowiedziane po raz pierwszy w Iz 5,13, jako dowód, że to, co Pan Bóg zapowiedział, to spełni. Zapowiedziana kara została spełniona; dlatego pełne przywrócenie tronu Dawida było zagwarantowane. Spodziewano się, że powrót wygnańców, możliwy dzięki Cyrusowi, pomazańcowi Pańskiemu (Iz 45,1), był początkiem przywrócenia jeszcze wspanialszej Ziemi Obiecanej, która będzie korzyścią dla wszystkich narodów (Iz 2,1–4; Mi 4,1–4). Uważano, że w taki sposób działa sprawiedliwość retrybutywna.

Aby zrozumieć lekcję, którą studiowaliśmy w tym tygodniu musimy zestawić razem rozdziały 7 i 8, jak również musimy wziąć pod uwagę całą księgę Izajasza. Z narracji przedstawionej w Iz 7 dowiadujemy się, że Izajasz wraz ze swoim synem She'-ar-jush'ub („resztka powróci”, znaczenie tego imienia było bardzo jasne!) zostali wysłani, aby powiedzieć Achazowi, który był wnukiem króla Uzjasza: „Miej się na baczności i bądź spokojny, nie bój się, a twoje serce niech się nie lęka tych dwóch niedopałków głowni dymiących, gdy płonie gniewem Resyn z Aramem i syn Remaliasza,”(Iz 7,4).

W Izraelu istniało w tamtym czasie antyasyryjska stronnictwo, którego przywódcą był Pekach, dowódca armii w Transjordanii. Pekach zbuntował się przeciwko synowi króla Menachema, który był następcą tronu, zabił go i królował w jego miejsce. Następnie zawarł sojusz antyasyryjski z Resynem, królem Damaszku. Resyn i Pekach próbowali przyłączyć Judę do swojego stronnictwa i chcieli pozbawić tronu Achaza, który był wnukiem króla Uzjasza i wyznaczyć na jego miejsce własnego króla judzkiego, aby w ten sposób kontrolować całe terytorium królestwa Dawida. Pan Bóg powiedział Achazowi, że plan Pekacha i jego sojusznika „To się nie stanie i tak nie będzie!” (Iz 7,7). Według Bożego planu w Jerozolimie miał panować syn Dawida podczas gdy królowie panujący w Izraelu należeli do różnych zwalczających się dynastii. Pan Bóg powiedział Achazowi, aby Mu zaufał. Boże napomnienie zostało przedstawione z negatywnej perspektywy: „Jeżeli nie uwierzycie, nie ostaniecie się.” (Iz 7,9). Aby pomóc Achazowi zaufać Bogu, Izajasz skierował do niego następujące słowa: „Proś dla siebie o znak od Pana, twego Boga, czy to głęboko jak w Szeolu, czy wysoko jak w niebie!”(Iz 7,10). Achaz odrzucił zaproszenie. Bóg nie był z tego zadowolony, ponieważ został zlekceważony. Dlatego odwrócił sytuację i sam postanowił dać znak Achazowi.

Znak, o który miał poprosić Achaz potwierdziłby Bożą moc, która miała go chronić. Natomiast znak który Bóg dał Achazowi, pokazał, jak Pan Bóg postrzega tych, którzy odprawiają uroczyste zgromadzenia (Iz 1,12–14), uciskają ubogich (Iz 3,15), przyjmują łapówki, niewinnym odmawiają sprawiedliwości (Iz 5,23) i ufają Asysyjczykom. Znak, jaki daje Pan Bóg to: „młoda kobieta pocznie i porodzi syna, i nada mu imię Immanuel” (Iz 7,14). Innymi słowy, dziewczyna straci dziewictwo, a syn nieznanego ojca będzie znakiem błędnego pojmowania rzeczywistości przez Achaza. Król i jego lud postrzegali siebie jako Immanuela. Uważali, że mają Boga po swojej stronie. Jednak Pan Bóg był przeciwko nim. W wyniku braku wiary mieszkańcy Judy będą żyli jak koczownicy, którzy posiadają bardzo małe stado (młoda krowa - jałówka i dwie owce), będą jeść twaróg i dziki miód. Kraj, w którym ludzie boją się swoich dwóch północnych sąsiadów, stanie się ruiną (Iz 7,21–23). Chociaż jedzenie twarogu i miodu może wydawać się nam, że jest symbolem dobrego jedzenia (Rdz 18,8; Pwt 32,13–14; Sdz 5,25; Jl 3,18), to jednak Izajasz używa tych terminów, aby opisać powrót do koczowniczego stylu życia zamiast wygodnego gospodarstwa rolnego.

Imanuelowi - ludowi, który mówi do siebie „Bóg jest z nami”, ale boi się Syrii i północnego królestwa Izraela, Pan Bóg przekazuje bardzo wyraźne poselstwo: „Ponieważ ten lud wzgardził cicho płynącymi wodami Syloe [woda ze źródła Gichon umożliwiała życie na górze Syjon] i drży przed Resynem i synem Remaliasza, przeto Pan sprowadzi na nich wody Rzeki [Eufratu], potężne i wielkie, króla asyryjskiego i całą jego potęgę. I wystąpi ze wszystkich swoich koryt, i wyleje ze wszystkich swoich brzegów. I wedrze się do Judy, zaleje i wzbierze, będzie sięgać aż do szyi, a rozpostarte jego skrzydła pokryją na całą szerokość twój kraj, o Immanuelu!” (Iz 8,6–8). Pan Bóg dał Achazowi możliwość zażądania znaku swojej mocy w całym Wszechświecie, od głębin Szeolu po najwyższe niebo. Niestety niewiara Achaza, mimo, że został on ostrzeżony, doprowadziła do załamania jego pozycji jako króla. Jego służba dla Boga polegała jedynie na wypowiadaniu pustych słów, za co został pociągnięty do odpowiedzialności. „Obmyślcie plan, lecz będzie on udaremniony, postanówcie coś - a to się nie stanie, gdyż z nami Bóg.” Twierdzenie, że Bóg jest z nimi, zostało zakwestionowane z powodu ich zachowania. Bóg jest przeciwko nim (Iz 8,10). Najwyraźniej syn urodzony przez tę dziewczynę nie był godny nazywać się „Immanuel”.

W takich okolicznościach Pan Bóg dał Izajaszowi bardzo ciekawe polecenie: „Nie nazywajcie spiskiem wszystkiego, co ten lud nazywa spiskiem; i nie lękajcie się, czego on się lęka, ani się nie bójcie!” (Iz 8,12 BT). W tekście nie znajdujemy żadnych szczegółów na temat tego, co zostało nazwane spiskiem. Możemy jednak powiedzieć, że teorie spiskowe są zbudowane na nieuzasadnionych lękach. W obawie przed inwazją sąsiadów Achaz najwyraźniej szukał pomocy w Asyrii na podstawie teorii spiskowych. Ludzie, którzy udają, że mają Boga po swojej stronie, wymyślają teorie spiskowe zbudowane na kłamstwach. Taką tezę można potwierdzić wieloma dowodami historycznymi. Teorie spiskowe działają na ludzi, którzy obawiają się tego, czego nie mogą kontrolować. Niestety, nasza najnowsza historia, w której żyjemy pokazuje siłę takich teorii. Przez ostatnie pięć lat strona internetowa prowadzona przez Alexa Jonesa - InfoWars.com rozpowszechniała jedną teorię spiskową po drugiej, a ich skuteczność, zwłaszcza wśród chrześcijan została wykorzystana przez prezydenta Stanów Zjednoczonych. Po tym, jak Kongres Stanów Zjednoczonych 6 stycznia 2021 potwierdził głosowanie Kolegium Elektorów, 66% członków partii prezydenta nadal uważa, że listopadowe wybory prezydenckie zostały sfałszowane. Na Reprezentantów w Kongresie są obecnie nakładane sankcje za oskarżanie na podstawie udowodnionej dezinformacji. Teorie spiskowe oparte na kłamstwach są narzędziem używanym przez tych, którzy manipulują ludzkimi lękami

Historia pokazuje nam jak łatwo jest manipulować ludźmi przy pomocy różnego rodzaju teorii spiskowych. Czasy, w których żyjemy pokazują nam, że nawet członkowie kościoła mogą być kuszeni przez szarlatanów, którzy wykorzystują swoje nieuzasadnione lęki, aby sprawować nad nimi władzę, przez popularyzowanie swoich megalomańskich marzeń lub czerpanie finansowych korzyści. Bolesnym przykładem może być David Koresh i jego zwolennicy zgromadzeni na farmie Mount Carmel lub Christopher Hudson i czytelnicy The Forerunner Chronicles. Niestety nie są to odosobnione przypadki. Członkowie kościoła regularnie udowadniają, że teorie spiskowe działają. Popularność teorii spiskowych wśród nas niestety nie pomaga w pokazywaniu światu misji Immanuela.

Strach jest uczuciem naturalnym i uzasadnionym. Jednak wykorzystywanie za pomocą teorii spiskowych strachu innych ludzi do wspierania własnych celów jest całkowitym odrzuceniem przykazania „Będziesz miłował bliźniego!”. Pan Bóg kończy Swoją radę przekazaną Izajaszowi słowami: „Tylko Pana Zastępów miejcie za Świętego, niech On będzie waszą bojaźnią i On waszym lękiem! I będzie wam świętością i kamieniem obrazy, i skałą potknięcia dla obydwu domów Izraela, sidłem i siecią dla mieszkańców Jeruzalemu.” (Iz 8,13–14).

Bardzo smutny jest fakt, że zarówno Królestwo Izraela na północy, jak i Królestwo Judy na południu zostały skorodowane przez hipokryzję. przemoc, niesprawiedliwość i popularność teorii spiskowych. Izajasz pokazuje, dlaczego powinniśmy się bać Potężnego Boga Izraela. Według Izajasza Bóg może okazać gniew, który spowoduje spustoszenie. Niestety nie lubimy mówić ani pokazywać takiego oblicza Boga (Iz 1,24: Dlatego tak mówi Pan Zastępów, Mocarz Izraela: Biada! Ulżę sobie na moich nieprzyjaciołach i pomszczę się na moich wrogach!”; 2,21: „A wejdzie do jaskiń skalnych i do szczelin między opokami ze strachu przed Panem i przed blaskiem jego majestatu, gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią.”; 5,25: „Przeto zapłonął gniew Pana przeciwko jego ludowi i wyciągnął swoją rękę przeciwko niemu i uderzył weń, tak że zadrżały góry, a ich trupy leżały jak gnój na ulicach. Mimo to nie ustawał jego gniew, a jego ręka jeszcze jest wyciągnięta.”; 10,5: „Biada Asyryjczykowi, lasce mojego gniewu, w którego ręku jest rózga mojej zawziętości.”).

Biorąc pod uwagę dwuznaczność strachu, warto zadać pytanie: czego lub kogo się boimy? Sposobem na niepoddawanie się urokowi teorii spiskowych jest sprawdzenie „faktów”, które są wykorzystywane, aby potwierdzać te teorie. W dobie nasycenia „informacjami” Mądrość wzywa do trzeźwej oceny rzeczywistości, w której żyjemy oraz pomaga nam zidentyfikować Tego, kto zasługuje na nasz strach. Poselstwo Izajasza jest jasne: ludzie, których lęki są nieuzasadnione i którzy są kuszeni przez tych, którzy twierdzą, że mają Boga po swojej stronie, dowodzą, że teorie spiskowe działają. Ci, którzy boją się Pana Zastępów, świadczą, że sprawiedliwość retrybutywna działa, tak jak wyraźnie pokazał to Izajasz.

DO PRZEMYŚLENIA

Jeżeli przywódca błądzi, czy ci, których on prowadzi również muszą błądzić? Czy potrafimy wskazać w Biblli oba przykłady?

Po stronie tych, którzy nie szli za złym przykładen swoich przeódców możemy wymienić grupę siedmiu tysięcy osób w Izraelu, którzy nie ugięli kolan przed Baalem w czasach Eliasza (1Krl 19). Eliasz stał samotnie na szczycie góry Karmel.

Czy twoim zadaniem istnieje konflikt między wezwaniem do życia w bojaźni Pańskiej a stwierdzeniem w Nowym Testamencie, że doskonała miłość usuwa lęk (1Jn 4,18)? Czy można powiedzieć, że strach był bardziej dominującą cechą w Starym Testamencie?

Czy są takie momenty i miejsca, kiedy Pan Bóg może użyć strachu, który wywołuje drżnie nóg, aby zmotywować swój lud?

Jak mocny był sprzeciw autorów Starego Testamentu wobec magii i wróżbiarstwa?

W tekście hebrajskim werset 19–20a stanowi jedno długie zdanie, które rozpoczyna się słowami, „A gdy wam będą mówić … i kończy się na słowach, „co dotyczy zakonu i objawienia”. Dlatego w niektórych tłumaczeniach czytamy, „Gdy wam będą mówić: „Skonsultujcie się z wywoływaczami duchów i czarownikami, którzy szepczą i mamroczą!” Czy lud nie powinien radzić się swego Boga (Elohim)? Czy pytać umarłych zamiast żywych o prawo i świadectwo? Jeżeli tak nie powiedzą to nie będzie dla nich jutrzenki!”

Czego uczą nas autorzy w Starym Testamencie na temat komunikacji z osobami zmarłymi?

Wykorzystywanie magii do manipulowania Bogiem było surowo zabronione w tekstach Starego Testamentu. Być może był to główny powód, dla którego imię Szatan tak rzadko pojawia się w Starym Testamencie. Dla ludzi w Starym Testamencie koncepcja według której Szatan był rywalizującą nadprzyrodzoną mocą, którą można było manipulować za pomocą magii, była niezwykle kusząca. Księga Powtórzonego Prawa 18,10-12 zawiera bardzo ważną listę zabronionych czynności, wśród których znajdują się sztuki magiczne:

Pwt 18,10-12

„Niech nie znajdzie się u ciebie taki, który przeprowadza swego syna czy swoją córkę przez ogień, ani wróżbita, ani wieszczbiarz, ani guślarz, ani czarodziej, 11 ani zaklinacz, ani wywoływacz duchów, ani znachor, ani wzywający zmarłych; 12 gdyż obrzydliwością dla Pana jest każdy, kto to czyni, …”

Przygotował Janek Pollok